loading
در حال بررسی درخواست شما
کانون رسمی هواداران آرسنال
Arsenal

سال های طرفداری من

از روزهایی که زیدان درخشش در رئال را آغاز کرد من طرفدار
فوتبال اروپا شدم.اسم هایی میشندم.رائول ، فیگو ، ریوالدو ، روبرتو کارلوس ،
توتی ، دلپیرو ، نستا ، مالدینی ، کان ، آنری ، آدامز ، بکام ، اشمایکل و
....



اینها اسم هایی بود که میشنیدم و میشناختم.آن روز ها حتی نامی از آرسنال
نشنیده بودم و بعد از ظهر ها که لیگ جزیره را نشان میداد اغلب با ناراحتی
تلویزیون را خاموش میکردم چون کسی را نمیشناختم و اعصابم را خورد میکرد.
لیگ ایران برایم جذاب تر بود. تنها تیمی که از اروپا خوب میشناختم رئال بود
و از قضا قهرمان اروپا هم شد و این سان من طرفدارش شدم.



آن روز ها بارسا جام نمی گرفت و وقتی دیروز افتخاراتشان را درست و با ذره
بین نگاه میکردم دیدم که از 99 تا 2005 بیجام بودند.آری دوره ای که پویول و
ژاوی بازی شان را آغاز کرده بودند.



با تمام نا آگاهی های من ، فوتبال خیلی خوب بود. آن روز ها بازی استقلال و
پرسپولیس جذاب بود. بازی ای که برومند با مشت به صورت یکی از بازیکنان زد و
اینکه تلویزیون ایران آن را سه چهار بار پخش کرد و مرا بیشتر ناراحت...



بگذریم....



کمی که به جلوتر بیایم ، میرسیم به بخش زیبای زندگی ام یعنی آرسنال.با این
که نامش را نشنیده بودم ولی طنین آن بر قلبم نشست.آن سال چهارم ابتدایی
بودم.دوستی پیدا کردم که آرسنالی تیر بود و با او در زنگ ورزش تیمی ساختیم
که نامش را آرسنال گذاشتیم و ازقضا تیم ما هم جلوی رقیب همیشگیمان هیچ گاه
شکست نخورد.



نزدیکی سطحمان به هم ، به سان آرسنال و یوناتد آن  روز ها بود (پس فکر
نکینید که ضعیف کشی میکردیم).دوستم فروارد بود و شمایلی از بازی آنری به
صورت خیلی خیلی پایین تر داشت و من هم به سبک پیرس که عشق شماره یکم بود به
او پاس گل هایی طلایی میدادم تا به سان تیم محبوبم بدون باخت فصل را تمام
کنیم.



خلاصه اینکه با رئال به فوتبال علاقمند شدم و با آرسنال مقدمات شناختم فراهم شد.



هر سال بیشتر از قبل و بهتر از قبل با آن خو میگرفتم.آرسنال دنیای من بود و رئال در ناکامی چهار ساله ی بیجامی.با ستارگانی نامی که برایم تعجب داشت که چرا حتی با زحمت از سد تیمی مثل سانتاندر میگذرد.



سال اولی که آرسنال را شناختم و فصل بدون شکستش را دیدم و بی درنگ هوادار
سینه چاکش گشتم.سال بعدش ولی کابوس وار بود چون مصدومیت اجازه نداد که تیم
بی شکست حتی قهرمان لیگ شود. و به اف ای کاپ قناعت کرد.



ولی قسمت جذاب ماجرا سال سوم بود که خاطراتی تکرار نشدنی را برایم ساخت.برد
در برنابئو که آن زمان دوست نداشتم اتفاق بیفتدو هنوز هم نمیدانم چرا پخش
زنده نشد و کدام بازی مهمتر از آن بود . آن موقع ها رئال تیم نخست قلبم بود
و من از باختش بسیار ناراحت شدم.



برد قاطعانه در هایبوری برابر یوونتوسی که بی رقیب قهرمان ایتالیا بود با
گل های فابرگاسی که اکنون در تیم منفور من توپ میزند ولی آن روز ها عاشقش
بودم و الان هم برایش به خاطر آن خاطره های زیبا احترام قائلم.



بازی بعدی هم که با ویارئال اوج گرفته ی ریکلمه بود.نمیدانم چرا صحنه ای از آن بازی یادم نیست ولی نتیجه اش چرا.



بازی رفت که صفر-صفر مساوی شد وبازی برگشت فکر کنم هم زمان با بازی میلان -
بارسا بود و دل توی دلم نبود و نزدیک بعد از پنالتی گرفتن برای ویارئال
سکته کنم ولی حسی ارام کرد و خبر رسید که لمن پنالتی را گرفته.انگار دنیا
را به من داده بودند.



ولی نمیدانم چرا مثل بازیکنان آرسنال نگران فینال بودم.و در فینال هم که
داور عزیز با اخراج لمن زخمی کاری بر من و آرسنال وارد ساخت که تا کنون
التیام نیافته.آخر مگر آوانتاژ چه ضرری بر فوتبال وارد میکرد که داور گرامی
بوق از آن استفاده نکرد؟



تا آخر نیمه ی اول ناراحت بودم تا اینکه آنری از خطایی که گرفته شده بود
پاسی به سول کمپبل داد تا کورسوی امیدی برای قهرمانی داشته باشم. ولی مگر
یک ربع آخر تمام میشد.



تنها دلهره ی من استاد آن دوره یعنی آلمونیا بود که آخر سر هم از آنچه
میترسیم سرم آمد و با گل هایی که دقایق آخر بلتی و اتوئو زدند و ناداوری
های یوفا سه ماه تابستانم با کابوس گذشت.چون بارسا  میخواست بعد از زخم
قهرمانی ، زخمی دیگر بر پیکره ام وارد کند و آنری را به خدمت بگیرد.با همان
پولهایی که بعد از فینال گیرش امده بود...



 به خیر گذشت و فصل بعدش اثر کمتری از انری بود و انگار داشت بار و بندیلش
را میبست تا برود.خلاصه او هم مرا آزرد ولی بعدا فهمیدم چه بهتر که رفتم
چون جایگزین داشتیم و آنری باز هم مصدوم بود و از فرط قیمت بالایی که برایش
پرداخت شده بود جرات عمل کردن پایش را نداشت.



ولی بازهم مصدومیت یاران کلیدی نگذاشت که بعد از چهار سال رنگ نقره ای لیگ جزیره در استادیوم امارات دیده شود.



این اسم امارات هم عصبیم میکرد و نمیدانستم به خاطر پول است.آخر مگر میشود در لندن اسم امارات یافت؟



ولی انگار با پول همه چیز امکان پذیر است.



در آن سال به خاطر مصدومیت همین آقایی که الان جاه طلب شده ، در مواقع حساس تیم امتیازاتی را از دست داد که بیشتر عصبیم میکرد.



آری فقط چهار امتیاز فاصله ی تیم اول و سومی بود که نیم فصل قهرمانی را با ختلافی حدودا نه امتیازی قهرمان شده بود.



و من حسابگرانه در ذهنم مرور میکردم که اگر دوتا از بازی هایی که جلوی تیم
های میانه و ته جدولی را بهجای مساوی برده بودیم الان در قله ی بهترین لیگ
دنیا بودیم ولی حیف که کار از کار گذشته بود....



سال های بعد هم تا آستانه ی جام رفتیم ولی انگار قسمت فقط ناکامی بود.از
این بخش خیلی زیاد بازی های خوبی به خاطر ندارم چون میشد بازی هایی که پخش
میشود را با انگشتان یک دست شمرد و بازی های دیگر هم به واسطه ی رقیب بزرگی
بود که اغلب تیم بی تجربه مان را شکست میداد و ما در انتظار پر وبال گرفتن
آنها در اینده بودیم که این هم به واسطه ی دلار های نفتی از ما دریغ شد.



امسال هم که سه چهار بار آرسنال اشکم را درآورد . یکی آن شکست الدترافورد
که حتی دوست ندارم دوباره حتی با گرفتن مبلغی میلیاردی ببینمش .



 دیگری اشک شوق هایی بود که بعد از بازگشت آنری و آن داستان افسانه وار
گلزنیش مرا تا صبح بی خواب کرد و دیگری هم بازی ما با مرغ های لندن که فکر
میکردم بازی ساعت پنج ونیم است و از دقیقه ی 25 بازی را دیدم که کابوس وار
پیش میرفت و فصلی که فقط یک بار چهارمی را برایمان در بر داشت  حداقل
انتظار ما شکست و سخاری کردن مرغ های رقیب بود ولی انگار مرغ ها از قیمت
آینده شان خبر داشتند و به طرزی بسیار عجیبی با دو حمله دو گل زدند ولی من
هنوز امیدوار بودم.حتی برای مساوی.



وقتی سانیا گل زد لحظه ای آرام شدم ولی بعد از گل رابین اشکم سرازیر شد به گونه ای که شاید تا قهرمانی بعدی آرسنال این لحظه رخ ندهد.



در این حین سوتی های استاد خیابانی ، سرگرمم میکرد و جوک های خوبی بود.



نمونه ای از آن ، گفتن اینکه ونگر سابقه ای دودهه ای در آرسنال دارد ، بود
چون چند هفته قبل از آن سالگرد 15 امین سال حضورش بود.و بار دیگری که سوتی
استاد در ذهنم است لحظه ای است که دوربین هواداران غمگین سپیدپوش!!!! لندنی
را نشان داد و ایشان در عین ناباوری گفتند که هواداران آرسنال از خوردن دو
گل در داربی شمال لندن ناراحت هستند.



خوب شد قبل از اذان گل روسیچکی را دیدیم وگرنه عذابی برایم در حال نازل شدن بود.



گل چهارو پنج هم که تیری بود که زخم ناداوری در دربی قبل لندن با اسپرز را التیام بخشید.



راستی داشت یادم میرفت که بگم انگار عزیز محمدی هم با ما مشکل داشت امسال.



چون تقریبا اکثر بازی های مهممان که قابلیت پخش از سوی برادران بارسایی سیما داشت همزمان با بازی پرسپولیس بود.



از جمله میتوان به همزمانی بازی ارسنل 5-3 چلسی با بازی داماش - پرسپولیس
که در پی آن حرکت تاریخ ساز شیث و نصرتی رخ داد و انگار آه ما  گرفتشان!!!!



در پایان فصل هم که زجر کش شدیم در بین سومی و چهارمی و گرفتن سهمیه که آن روز ها شرط ماندن استاد جاه طلب بود.



به هر حال بعد از گذراندن لحظاتی چند با خاطرهای یک مجنون آرسنال ، آرزو
دارم که با رفتن کاپیتان بیجام و اضافه شدن نیانگ و ژیرو و پولدی و امویلا و
کازورلا که انگار لبخند ملیح ونگر باز هم برای جذبش نمایان گشته امسال
رابا جام حذفی و اتحادیه بگذرانیم تا سال بعد برای لیگ مبارزه کنیم چون
انصافا چنین تغییری برای بردن لیگ زمان میخواهد و نمونه اش هم خرج چهاصد
میلیون پوندی سیتی طی چهار سال بود که با داشتن  پروفسور میتوان دو ساله
به آن رسید.



عزت زیاد!!!!



از طرف یک مجنون فوتبال که دیدگاهش را بارسایی ها(اکثریت نا آگاهشان)،رئالی
ها(آنهایی که فقط به عشق رونالدو ، کاکا یا مورینیو طرفدارش هستند) ،
CFCها (که به سان مخفف نامشان برای لایه ی اوزون فوتبال مضرند) و MCFCها
(که آنها هم به سان تیم قبلی مضرند برای اوزون فوتبال)هیچ گاه نخواهند
فهمید چون هیچ وقت ظرفیت باخت ، برد وحتی مساوی را هم ندارند!!!!!





به قول دوست آرسنالیمان :



در شمال لندن مردی زندگی میکند که بدون جام هم دوستش دارند.





در آخر بابت گرفتن وقتتان در این ماه عزیز شرمندام ولی امیدوارم که خاطرات
خوبتان را محکم نگه دارید تا باد جاه طلبی های بی منطقی نبرندشان.

آخرین اخبار آرسنال

مصاحبه رئیس

۲۵۰ بازی کامل شد

آرتتا از انرژی فوق‌العاده‌ای که در ۴۸ ساعت گذشته در تیم حس کرده بود، ابراز خوشحالی کرد.

لیگ برتر انگلستان

آیا امیدهای آرسنال برای قهرمانی در لیگ برتر این فصل از بین رفته است؟

وقتی صحبت از فروپاشی چالش‌های قهرمانی می‌شود، هیچ تیمی به اندازه آرسنال در دوران لیگ برتر، ...

مقاله

پنج جانشین احتمالی اِدو به عنوان مدیر ورزشی آرسنال

در اینجا چند نامزد برای جایگزینی اِدو در ورزشگاه امارات آورده شده است

مقاله

۹ بازیکنی که آرسنال نتوانست زیر نظر اِدو جذب کند

ادو گاسپار پنج سال به عنوان مدیر ورزشی آرسنال فعالیت کرد و مسئولیت جذب بازیکنانی مانند دکل ...

لیگ برتر انگلستان

آرسنال مطمئنه

وانری که از ماه مارس ۲۰۲۳ قرارداد حرفه‌ای خود را امضا کرده، به عنوان یک استعداد درخشان شنا ...

لیگ برتر انگلستان

بازگشت اودگارد می‌تواند دوباره شانس آرسنال برای قهرمانی را زنده کند

الکس کیبل نگاهی به این موضوع می‌اندازد که چگونه بازگشت مارتین اودگارد از مصدومیت می‌تواند ...

مقاله

وابستگی بیش از حد آرسنال به ساکا در حال آشکار شدن است، اما اودگارد می‌تواند به حل مشکل کمک کند

در غیاب بازیکن کلیدی اودگارد و افت فرم مهاجمان دیگر مانند مارتینلی، هاورتز و تروسارد، آرسن ...

لیگ برتر انگلستان

اخبار مصدومیت رایس، اودگارد، هاورتز و مرینو

میکل آرتتا در کنفرانس مطبوعاتی پیش از بازی با چلسی در بعدازظهر جمعه، به‌روزرسانی‌هایی دربا ...

جزئیات بلاگ

Just Arsenal ، Red Army

من ( حسین ) متولد اول آذر سال هفتاد و دو ، اهل کرج هستم و از فصل 2003/2004 طرفدار آرسنالم . البته رئالی هم هستم ولی نه به اندازه ی آرسنال .<br> کلا آنتی بارسا هستم . حالم هم ازون ادعاهای بزرگشون که میگن ما بهترینیم هم به هم میخوره .<br>عاشق هر چی طرفدار با فرهنگ فوتبالم ، حالا کدوم تیم مهمه نیست ، مهم فرهنگه که باید باشه وگرنه اگه همه طرفدار یه تیم باشن فوتبال جذابیتی نداره!!!!!!<br>راستی یه وبلاگ هم دارم که آدرسش اینه:<br>www.vivafootball.mihanblog.com

تاریخ انتشار : ۱۳۹۱/۵/۲
بازدید پست : ۱,۳۰۹ بار
کل بازدید: ۴۳,۶۸۲ بار
این صفحه را به اشتراک بگذارید
بازی بعدی آرسنال
آرسنال
آرسنال
VS
ناتینگهام فارست
ناتینگهام فارست
لیگ برتر - استادیوم امارات
۱۴۰۳/۹/۳ ۱۸:۳۰
بازی آغاز شده است
بازی قبلی آرسنال
چلسی
چلسی
1 - 1
آرسنال
آرسنال
لیگ برتر - استمفردبریج
۱۴۰۳/۸/۲۰ ۲۰:۰۰