آیا این فوتبال کثیف است؟

«ضد فوتبال»، واژه ای که بسیاری آن را در کنار مورینیو با معنا می دانند. کسی که با پورتو، تیمی درجه 2 در آن سال های فوتبال اروپا، بر بام اروپا ایستاد و نوید ظهور ارنست هاپل یا تومیسلاو ایویچی جدید را به ارمغان آورد. مورینیو در پورتو با در اختیار داشتن منابعی محدود اما خریدهایی زیرکانه تیمی میانه جدولی را بر بام اروپا نشاند.
بعد از کسب شش قهرمانی با پورتو، شش قهرمانی را نیز در چلسی به دست آورد و پس از اختلاف با آبراموویچ راهی شهر میلان شد تا سرمربی گری نوآتزوری را بر عهده بگیرد و رویای ماسیمو موراتی را که مانچینی در تحقق آن ناموفق بود به سرانجام برساند و پس از سال ها اینترمیلان را قهرمان اروپا کند. اما مورینیو با سد محکمی به نام بارسلونا روبرو بود. تیمی که نه تنها چیزی از تیم های میلان آریگو ساکی و بارسای یوهان کرایف کم ندارد بلکه قدمی فراتر از این دو تیم در فوتبال اروپا برداشته است.
مورینیو برای شکستن این سد روشی در پیش گرفت که زمینه آن را به مدت 2 سال و اندی در چلسی فراهم کرده بود. مسأله اینجاست که برخلاف دید اکثر تماشاگران فوتبال مورینیو تیمی دفاعی روانه میدان نمی کند، بلکه تیم های او بیشتر از اینکه به فکر ظرافت و زیبایی در فوتبال باشند به فکر نتیجه و کسب پیروزی به هر قیمتی هستند. به همین دلیل اساس تیم خود را بر پایه های ضد حمله قرار می دهد.
مورینیو در اینترمیلان در برابر بارسا حتی پا را فرا گذاشت و در نوکمپ تیمی کاملاً دفاعی را روانه میدان کرد تا بعد از بازی بسیاری از او خرده بگیرند و به تمسخر او را راننده اتوبوس پارک کرده در دروازه نوکمپ بنامند. اما آیا آرسن ونگر خالق ونگربال و مدافع زیبایی فوتبال نیز همین کار را در نوکمپ اجرا نکرد؟ آیا می توان کاری جز این در برابر بارسا انجام داد؟

مورینیو کسی است که در طول 10 فصل 7 قهرمانی لیگ را به دست آورده است و در مجموع 19 قهرمانی در 4 لیگ کسب کرده که اگر موفق به قهرمان کردن رئال مادرید در اروپا شود تنها فردی خواهد بود که با سه تیم از سه لیگ مختلف این عنوان را کسب کرده است.
مورینیو به معنای واقعی این مسأله که میتوان تنها با خط دفاع مستحکم قهرمان شد اما تنها با خط حمله منسجم خیر را به همگان نشان داده است.
بسیاری رئال مادرید مورینیو را استثنائی در بین تیم های او می داند و معتقدند که در رئال راه دیگری در پیش گرفته اما باید گفت که مورینیو در رئال مادرید خود را به کمال رسانده است، به حدی که با همان دفاع مستحکم قادر به پیروزی پر گل در تمام بازی هاست. چیزی که در چلسی و اینتر دیده نمی شد.
آیا تیم مورینیو ضد فوتبال بازی می کند؟
جواب این سوال بستگی به این دارد که تعریف ما از ضد فوتبال چه باشد، اگر تعریف ما از ضد فوتبال تیم ملی یونان در یورو 2004 یا چلسی دیشب باشد، جواب این سوال خیر است.
اما این را نمی توان کتمان کرد که اندیشه باقیمانده از مورینیو در چلسی سبب شد تا این تیم در فینال لیگ قهرمانان دوباره یادآور اتوبوس پارک کرده در دروازه باشد.
بسیاری این قهرمانی را کثیف می دانند اما چه کسی است که مدعی شود من اگر تیم محبوبم در فینال اینگونه بازی کند و قهرمان شود خوشحال نخواهم شد؟

این همان برداشت های متفاوت از فوتبال کثیف و ضد فوتبال است.
شما ترجیح می دهید تا تیمی با دفاع مستحکم و قهرمان داشته باشید و انگ ضد فوتبال را تحمل کنید یا تیمی با فوتبالی هجومی اما شکست خورده؟

جواب هرچه باشد قابل احترام است، چون هر کس به نوعی از فوتبال لذت می برد، زیبایی این ورزش نیز به همین است.
پس بیایید دیگران را به خاطر این دیدگاه و علاقه سرزنش نکنیم.