سهراب توپچی

اهل آرسنالم
جایگاهم بد نیست
تکه نانی دارم،خرده هوشی،سر سوزن پولی!
رئیسی دارم بهتر از برگ درخت
دوستانی،بهتر از آب روان
من توپچی ام.
قبله ام یک گل 3 امتیازی
جانمازم 18قدم،مهرم توپ،اشبرتون سجاده من
من وضو با تپش دروازه ها می گیرم
اهل آرسنالم
پیشه ام طرفداری است
گهگاهی پستی می سازم با رنگ،می فروشم به شما!
اهل آرسنالم
نسبم شاید برسد
به گیاهی در لندن،به سفالینه ای از خاک هایبوری.
نسبم شاید،به زنی فاحشه در شهر بارسلونا برسد!
پدرم وقتی مرد،آسمان قرمز بود،مادرم بی خبر از خواب پرید،خواهرم توپچی شد!
پدرم وقتی مرد،داورها همه شانچستری بودند
مرد بقال از من پرسید:چند من خربزه می خواهی؟
من از او پرسیدم:قهرمانی سیری چند؟
میوه کال خدا را آن روز،می جویدم در سایت
آب بی آرسنال می خوردم
توت بی تعصب می چیدم
من به مهمانی آرسنال رفتم:
من به زمین اندوه
من به ایوان چراغانی باشگاه رفتم.
رفتم از پله توپچی بالا
تا ته کوچه رئیس
تا هوای خنک زمین تمرین
تا شب خیس ترنسفر رفتم
من به دیدار کسی رفتم در آن سر کرنر.
رفتم،رفتم تا در باشگاه،تا اتاق هیلوود،تا سالن افتخارات،تا پای امضای قرارداد
چیزهایی دیدم در روی زمین:
بازیکنی دیدم،داور را بو می کرد
زمینی دیدم که در یک روز خاص تبدیل به باتلاق شده بود!
داوری را دیدم که پنالتی واضح نگرفت
مربی دیدم که دست در چشم می کرد
رئیسی دیدم که با یک کبریت به جنگ بزرگان می رفت
خائنی دیدم که به یک دسته چک می برد نماز
من الاغی دیدم،بارسا را می فهمید
در چراگاه خریت،نصری دیدم سیر
شهر پیدا بود:
پول پیدا بود،بازیکن پیدا بود،ایجنت پیدا بود،رشوه پیدا بود
جنگ یک رئیس با خواهش سوسک
جنگ خونین مسی و پپه
فتح یک جام به دست آرسن
فتح یک دربی با تعویضی عجیب
فتح یک لیگ بدون باخت
همه روی زمین پیدا بود
مردمان را دیدم
تیم ها را دیدم
استادیوم ها،پنالتی ها
جانور را در نور،فیل داود را در ظلمت دیدم،و سوت را در نور،و سوت را در ظلمت دیدم.
زندگی شستن یک جوراب است
زندگی مجذور فوتبال است
زندگی گل به توان رابین است
زندگی ضرب شوت در ضربان دل ما
من نمی دانم که چرا می گویند:اشتباهات داوری جزئی از فوتبال است
و چرا کراولی تاون قهرمان اروپا نمی شود
نوریچ چه کم از لیورپول دارد
بد نگوییم به رئیس اگر تب داریم
و نترسیم از باخت
باخت گاهی ودکا می نوشد
کار ما شاید این است
که میان گل قهرمانی و قرن
پی آواز رئیس بدویم