تعریف پست ها(۲)

هافبک مرکزی Central Midfielder CM
متناسب با نظم تاکتیکی و ظرفیت های تیم می توانند دارای نقشهای متعددی در زمین باشند. پل ارتباطی بین دفاع و حمله اند و بدون چون و چرا وظیفه دفاع بلامنازع هنگام حمله  تیم مقابل را دارا هستند. موقعیت مرکزی به آنها این امکان را می دهد که دید وسیعی از میدان داشته باشند. اکثر اتفاقات میدان  پیرامون آنها در جریان است و باید از قابلیت کنترل توپ  بالایی برخوردار باشند. بعضی از آنها قدرت بازی بین دو محوطه جریمه یا اصطلاحا "باکس تا باکس " را دارا هستند . قدرت و استقامت آنها - زیرکی - کنترل توپ و پاسکاری آنها در کار تیمی تاثیر گذار است.
هافبک دفاعی Defensive Midfielder DM
اینگونه مدافعین اغلب جلوی مدافین پوششی بازی میکنند و علت به کار گرفتن آنها بالا بردن قدرت دفاعی تیم است.  یک هافبک دفاعی سازمان تهاجمی تیم مقابل را ویران می کند و باعث توقف بازیکنانی می شود که در حمله شرکت می کنند. این گونه مدافعین همچنان می توانند به تاکتیک تیمی هم کنند.
به عنوان مثال :  با هدایت هسته تهاجمی به سمت کناره ها می توانند باعث محدود کردن و کوچک کردن زمین برای آنها شوند. حتی  می توانند پست مدافع پوششی یا نفوذی را به هنگام شرکت ناگهانی آنها در حمله پر کنند.
اصولا وظیفه آنها دفاعی است ولی بعضی از آنها به عنوان   بازی ساز عمقی  یا اصطلاحا   طراح درو نیز به استفاده می شود .به این دلیل که از توانایی طراحی حمله  و اعمال زمان آن  از عمق دفاع بوسیله پاسکاری  برخوردارند.
یک هافبک دفاعی دارای قدرت تشخیص بالای موقعیت یابی - تکل زنی و  توپ ربایی است. توانایی برآورد و ارزیابی حرکت بازیکنان تیم مقابل و مسیر توپ را دارد. همچنین هنگامی که تیم تحت فشار است قابلیت کنترل و نگه داری توپ را در خط میانی داردو مهم تر از همه باید دارای استقامت بالایی باشند به این دلیل که در طول یک مسابقه بیشترین فاصله از زمین را تحت پوشش قرار می دهند.
در یک بازی فوتبال به عنوان مثال در لیگ برتر انگلیس در طول 90 دقیقه یک هافبک دفاعی به میزان 12 کیلو متر دوندگی دارد. هافبک های  بازی ساز  عمقی نیز باید توانایی بالای کنترل توپ و ارسال پاس های بلند و عریض را برای مهاجمین داشته باشند 
Attacking Midfielder AM هافبک تهاجمی
یک هافبک تهاجمی یک هافبک مرکزی است که در وضعیت حمله و پشت  تمام کننده ها بازی میکند که در واقع محورهای تهاجمی تیم می باشند. در فضاهای خالی بازی می کنند یا در عمق خط حمله به عنوان پشتیبان اصلی  مهاجمین مرکزی  جا می گیرند.
 از وظایف اصلی این پست تخصصی ایجاد موقعیت های گل زنی با استفاده از مهارتها و توانمندی هایشان دارای قابلیت تکنیکی بالایی بوده و با پیش بینی حرکت مدافعین تیم حریف اقدام به ارسال پاس هایی برای تمام کننده ها  می کنند که باعث ایجاد شکاف در سازمان دفاعی تیم مقابل می شوند.پاس  های دقیق ارسال میکنند و بدون اشتباه دریبل می کنند. توپ را به صورت ماهرانه کنترل می کنند و از قدرت بازی سازی بالایی برخوردار هستند. پاس های جسورانه می فرستند و از زوایای گوناگون شوت می زنند و می توانند ستاره تیمشان باشند. به اکثر آنها اجازه حرکت در نقاط مختلف زمین داده شده  تا متناسب باموقعیت تیمی  هدف مورد نظرشان را به وجود بیاورند. در ترکیب عامه پسند" 2-4-4 " لوزی یا " 2- 1-2 1 -4"   به صورت سنتی دو هافبک مرکزی در نظر گرفته می شود که یکی از انها هافبک تهاجمی است.
هافبک نفوذی پوششی Winger LW/RW 
معمولا به آنها بال تیم گفته میشود که در موقعیت عریض تری نزدیک به خطوط کناری  قرار دارد.
 در بعضی ازفرم های سنتی مثل آرایش دبل  دبلیو به عنوان مهاجم هم به کارگرفته می شوند.
امروزه به  شکل مدرن اینگونه هافبک ها نقش مهمی در میانه میدان ایفا میکنند. به ویژه در سیستم   2 - 4 - 4      یا 1 - 5 - 4 وگاهی در سیستم 3 -  3 - 4  بیشتر به خود حالت تهاجمی گرفته و حتی تمام کننده می باشند.
یک هافبک در این پست دارای سرعت عمل و قدرت جنگندگی  بالاست. حیله گر و با هوش است و از حرکت کنار خطوط کناری لذت می برد. ارسال های او روی پست های نزدیک و دور فرود می آید.
 بعضی از آنها تمایل زیادی به کشاندن جریان بازی به سمت داخل میدان دارند که این خود باعث عریض شدن سازمان دفاعی تیم مقابل میشود و به آنها وظیفه بازی سازی  یا ارسال پاس های اریب را می دهد. حتی بازیکنانی که سریع نیستند نیز در این پست توانایی خلق موقعیت های تهاجمی از دامنه های کناری تیم را دارا هستند.
مانند تمام بازیکنان خط حمله - جا گیری آنها در  نقاط مختلف زمین  مهم است  که می تواند منجر به دریافت توپ - ارسال پاس یا امتیاز گیری شود.
در شکل سنتی بازیکنان راست پا در سمت راست و چپ پا ها در سمت چپ بازی می کنند ولی امروزه در فرم مدرن مربیان از این بازیکنان  توقع  بازی در هر دو بال تیم را دارند که در طول بازی به شکل مداوم انها را برای اهداف تاکتیکی در دو دامنه تیم عوض کنند. به عنوان مثال یک بازیکن راست پا که در جناح چپ به کار گرفته می شود-  تمایل به  بازی به  میانه میدان را دارد و  این برایش راحت تر است .
 بنابراین  می تواند نقش های زیادی را ایفا کند. از راه دور شوت بزند- به سمت گل دریبل کند و یا پاس های نرم برای مهاجمین بفرستد  مزیت دیگر این کاربرد این است که با پیشبرد بازی به سمت میانی تر میدان - توپ به سمت پای ضعیف تر مدافع پوششی می رود که پشت سر این هافبک بازی می کند و به همین دلیل باشگاهی مانند بارسلونا بال های چپ و راست خود را روی پای مخالف انتخاب می کنند.باشگاه های معروف و موفق بسیاری هم مثل آث میلان اصلا بدون بال چپ و راست بازی می کنند. که معمولا  به شکل یک لوزی باریک در میانه میدان پیشروی می کنند و  یا با اتکا به مدافعین پوششی  در سیستم
 1-2- 3 - 4 به صورت عریض تری از آنها  به عنوان بال تیمشان استفاده می کنند
در سال 1966 " آلف رمزی " مربی تیم انگلستان عملا تیمش را بدون بال مدیریت کرد که به آن تیم لقب تیم شگفتی های بدون بال را دادند.    

ادامه دارد...