حقیقت محض

سایت گل- اگر جمله معروف مارکس در مورد تکرار شدن یک تراژدی تاریخی، به صورت کمدی را قبول کنیم، ماجرای خریدن نکردن آرسنال/ ونگر، برای هواداران توپچی ها از مرحله تراژدی عبور کرده و جنبه کمدی پیدا کرده است. شبکه های اجتماعی و سایت های هواداری آرسنال پر شده از کاریکاتورها و عکس نوشته هایی که ماجرای خرید نکردن آرسنال را دستمایه قرار داده و به سرمربی فرانسوی نیش زده اند؛ در یکی از آخرین عکس ها، زیر تصویر دو کودک خردسال که در یک فروشگاه مشغول خرید خوراکی هستند، نوشته شده بود:" حتی آنها هم از ونگر بیشتر خرج می کنند!"

وقتی در فوریه گذشته، زمانی که آرسنال در لیگ برتر شرایط خوبی نداشت و حضور تیم در رقابت های فصل بعد چمپیونزلیگ در هاله از ابهام قرار گرفته بود، مدیران باشگاه اعلام کردند که برای بازار نقل و انتقالات 70 میلیون پوند (82 میلیون یورو) کنار گذاشته اند، این امیدواری در بین هواداران به وجود آمد که تابستان متفاوتی را پشت سر خواهند گذاشت. این بودجه ای است که می توان با آن حداقل 3 خرید خوب داشت اما این بودجه و حتی جدایی 17 بازیکن تیم های مختلف آرسنال هم نتوانست آرسنال/ ونگر را به خرید ستاره ای جدید ترغیب کند؛ همین شد که تا امروز تنها یک نام در فهرست های خریدهای تابستانی توپچی ها دیده می شود: یحیی سانوگ، بازیکن 20 ساله فرانسوی!

 البته هواداران آرسنال می توانند خوشحال باشند که در این تابستان هیچ یک از ستاره های شان را از دست ندادند اما اینکه چرا باشگاه نمی تواند در بازار نقل و انتقالات حتی با باشگاه هایی مانند ناپولی و وولفسبورگ رقابت کند، سوالی نیست که به راحتی از ذهن هواداران خارج شود. اگر در تابستان های گذشته، ونگر باید ستاره هایش (فابرگاس، فن پرسی و نصری) را متقاعد می کرد که در مقابل وسوسه پول و افتخار بیشتر به بارسا، منچستریونایتد و منچسترسیتی، پاسخ منفی بدهند و در امیریتس بمانند، این بار باید گزینه هایش در بازار تابستانی (ایگواین، لوئیز گوستاوو و لوئیس سوارس)  را از چنگ ناپولی، وولفسبورگ و لیورپول، خارج می کرد اما باز هم موفق نشد؛ اتفاقی که می توان آن را حاصل دوران ناکامی 8 ساله توپچی ها و سیاست نقل و انتقالات سوال برانگیز باشگاه دانست.

بعد از 8 سال بدون جام، دیگر آرسنال به عنوان یک تیم درجه یک شناخته نمی شود که حضور در آن، برای هر ستاره ای وسوسه انگیز باشد. تنها دلخوشی چند فصل اخیر تیم ونگر، چند نتیجه خوب در پایان فصل و رسیدن به چمپیونزلیگ است که البته برای خیلی ها نمی تواند تلخی حذف از FA Cup و جام اتحادیه مقابل تیم های کوچک را از بین ببرد؛ که البته این هم خود حاصل انفعال باشگاه در بازار نقل و انتقالات است.

اگر تا چند فصل پیش بهانه باشگاه/ ونگر برای خرید نکردن، بدهی های حاصل از ساخت "امیریتس" بود، حالا با بودجه 70 میلیون پوندی هم آرسنال خریدهایش را به یک هفته آخر بازار نقل و انتقالات موکول می کند. ونگر حالا به پیرمردهایی شبیه شده که خریدهای شان را به عهده فرزندان شان می گذارند اما وقتی یک روز به اجبار خود برای خرید می روند، از تغییر قیمت ها حسابی تعجب می کنند و نمی توانند با آن کنار بیایند؛ همین می شود که قیمت های پیشنهادی او برای هر بازیکن، چند میلیون یورویی با قیمت واقعی فاصله دارد؛ مثلا در حالی که تاتنهامی ها برای سولدادو 30 میلیون یورو می دهند، ونگر به فکر خرید ایگواین با 23 میلیون یورو است.

همین دو بازی ابتدایی فصل جدید (مقابل استون ویلا و فنرباغچه)، آینه تمام نمایی از آرسنال چند فصل اخیر بود؛ تیمی پر فراز و نشیب با روندی سینوسی که در روز خوبش می تواند هر حریفی را شکست دهد (پیروزی 2-0 فصل گذشته مقابل بایرن در آلیانس آره نا را به یاد بیاورید) اما نداشتن بازیکن سرنوشت ساز و باتجربه، باعث می شود در بزنگاه های حساس فصل، قافیه را ببازد.

تنها چند روز به پایان بازار نقل و انتقالات باقی مانده و آرسنال/ ونگر باز هم به همان شیوه آشنای چند فصل اخیر روی آورده اند؛ تلاش برای خریدن بازیکنانی که از همان اول هم می توان پیش بینی کرد آبی از آنها برای آرسنال گرم نشود. بازیکنانی که تا بخواهند در ترکیب تیم جا بیفتند، یک نیم فصل گذشته و باز هم مشخص شده که آرسنال نه مدعی قهرمانی، که تنها باید برای رسیدن به چمپیونزلیگ تلاش کند. طرفداران آرسنال تنها باید دعا کنند که تابستان 2014 داستان دیگری داشته با