امپراطوری پاس هایه رو به عقب...

خانه
بلاگ آرسنال
North london is RED and always will be
امپراطوری پاس هایه رو به عقب...

با این پست میخوام یه سری مطالبی رو بیان کنم که بعضا قبلا توسط بعضی از دوستان به صورت نه چندان کامل بیان شده و البته چند مورد هم اصلا بیان نشده...

از مهم ترین اتفاق فصل قبلمون شروع میکنم.

1-قهرمانی در FA CUP

تیمی که به هیچ وجه کامل نبود تونست یه قهرمانی با شکوه رو به دست بیاره تا دوباره ونگر مورد ستاش قرار بگیره و عملا سومین دوره حضورش در آرسنال شروع بشه.

سومین دوره چون , به شخصه پایان دوره اول رو ساخت ورزشگاه امارات میدونم , نه فروش ستاره ها...

دوره دوم هم از امارات شروع شد تا پایان فصل قبل که به نظر میرسید آرسنال داره احیا میشه و تک تک طرفداران به اندازه 3 گانه گرفتن خوشحال بودند.

2-شروع فصل جدید ( نقل و انتقالات )

همه چیز طبق برنامه پیش میرفت حتی برخلاف سال های قبل تونستیم همون روزهایه اول سانچز رو بگیریم و تیمی نسبتا خوب رو آماده کنیم.

3-پیش فصل

شروع مشکلات این بخشه , جایی که جام جهانی نادیده گرفته شد تا حداقل ناآلمانی ترین بازیکنان تیم ملی آلمان که هر 3 شون آرسنالی هستن فصل رو دیرتر از بقیه هم تیمی های ملی و باشگاهیشون شروع کنند.

*ناآلمانی ترین = 3 بازیکن آلمانی ما نسبت به بقیه بازیکنان تیم ملی آلمان بازی احساسی تری دارند.

*هم تیمی های ملی = تونی کروز و حتی خدیرا که شرایطش کاملا مبهم بود خیلی زودتر از پودولسکی که زیاد تو جام جهانی بازی نکرده بود به تمرینات تیمشون برگشتن.

4-بازی های پیش فصل و خود فریبی

مثل سال گذشته به نظرم برای شروع فصل بازی های خوبی در نظر گرفته شده بود اما مهمترین مسئله ای که به تیم ضربه زد , خودفریبی هستش.

وقتی ونگر با اتکا به قدرت دیابی با لج بازی های همیشگی خودش قید خرید هافبک دفاعی رو زد.

5-شروع فصل (تاکتیک تیم)

به شخصه وقتی ترکیب 4-1-4-1 رو دیدم خیلی تعجب کردم , سیستم واقعا عجیبی هستش , جایی که فلامینی -امپراطور پاس های رو به عقب- به جای توپ گیری از مدافعان و انتقال به یکی از 4 نفر جلو , شروع کرد به تمرین حفظ توپ با مرته ساکر!!

البته این پایان کار نبود چرا که درصورت ضربه بلند زدن به توپ از طرف ژسنی , ژیرو برای توپ اول مبارزه میکرد و پاسی که برای 4 نفر عقب آماده میکرد به خودش برگردونده نمیشد و عملا در تیم 2تا پله 4 عضوی داریم که توپ به هر کدوم میرسه همونجا حفظ میشه تا لو بره , به طور مثال نیمه اول بازی چلسی که پرس از جلو نبود , بازی رو از عقب شروع میکردیم و تا پایان نیمه تنها یک ضربه رو به چارچوب داشتیم...

6-چیدمان بازیکنان

مسئله عجیب بعدی پست شماره 10 بود که بر خلاف انتظار به کازورلا سپرده شد تا اوزیل به گوش بره , مصاحبه های کوبنده اوزیل نتونست نداشتن تفکر مناسبش رو مخفی کنه و پیش از مصدومیتش ضعفش برای همه آشکار شد...

و البته نمیشه بازی ندادن به لوکاس و توماس که معمولا محرک های خوب تیم هستن رو فراموش کرد و مهمتر از همه جالبه بدونید ما بازیکنی داریم به نام کمپل که این فصل برگشته آرسنال ....

7-نداشتن تمرکز

از تمامی مسائل بالا که بگذریم یه سری چیزا توی تیم ما رعایت نمیشه که واقعا برام عجیبه...

فقط به یک نمونه اشاره میکنم...

بازی با چلسی , از اونجایی که هازارد داره خوشحالی بعد گل انجام میده یک دقیقه به عقب برگردید...

اعلام آفساید برای آرسنال , اشتباهات این یک دقیقه تیم رو مرور میکنیم...

1-در شرایطی که تیم به گل نیاز نداره و هیچ بازیکنی در فاز هجومی وجود نداره , گیبز بازی رو سریع شروع میکنه و توپ رو میرسونه به سانچز.

2-سانچز صاحب توپ میشه اما چون تک و تنهاست اقدام به دریبل میکنه اما متاسفانه رو به وسط.

3-هازارد که میشد با خطا ساده ( مثل خطا های اسکار ) متوقف بشه شروع کرد به حرکت.

4-توپ وارد محوطه شد , کوشینلی جا موند اما مشخصا هازارد به توپ نخواهد رسید , کوشینلی به جای دزدیدن پا , پاش رو ثابت نگه داشت تا هازارد بتونه پاش رو به پای مدافع ما گیر بده ( صحنه برخورد رو مرور کنید , در لحظه برخورد زانوهای هازارد کاملا باز هستن)

5- بچه گانه ترین اشتباه , هازاردی که دوئل قبلیش رو برده بود , تنها 30 ثانیه بعد گلش رو جشن گرفت , هیچ کس از تیم ما در روند بازی هیچ مکثی به وجود نیاورد تا هازارد با اعتماد به نفس کامل پشت توپ قرار بگیره...

همه این چند مورد عواملی هستن که باعث شدن من تماشای بازی چلسی و دید زدن اوا کارنیرو رو بیشتر از بازی های آرسنال دوست داشته باشم , چرا که تا اینجای فصل روی به اوج رسیدن اوزیل قمار کردیم و الان اوزیلم مصدوم شده...

عملا شانسی برای قهرمانی ما وجود نداره ,مگر این که ونگر روی چندتا از اساسی ترین تصمیماتش تجدید نظر کنه.

پایان , امیدوارم مفید بوده باشه.