کلی حرف در مورد همه چی ...

1- درباره
من ، شروع طرفداری :



دوم راهنمایی بودم (هنوزم این مقطع تحصیلی هست؟
) شبکه 3 برنامه گزارش ورزشی نشون می داد پخش یه مسابقه ضبط شده از دو تا باشگاه
اروپایی، تنها تیم های اروپایی که می شناختم آث میلان و اینتر میلان و یوونتوس بود
اونم در حد اسم چون فوتبال باشگاهی انگار فقط تو ایتالیا معنا داشت، ولی دو تا
تیمی که بازی می کردن تو کالچو انگار جایی نداشتن . یکی از تیما یه لباس سفید قرمز
تنش بود که روش نوشته بود JVC . 20 دقیقه از بازی گذشت JVC سه – هیچ از
حریفش افتاد جلو ، یه جورایی مسحور شده بودم ، اصلا انگار اونا فوتبال بازی نمی کردن
، درواقع من تازه داشتم می فهمیدم فوتبال یعنی چی.



چند روز بعد دوباره گزارش ورزشی ، دوباره تیم JVC
دوباره دقیقه 20 و سه – هیچ جلو افتادن از حریف ، هیجان حال عجیبی داشتم ، انگار
تو رگام آدرنالین بود که یه کم خون قاطیش کرده باشن. همون جا شدم طرفدار آرسنال به
همین راحتی و با همین سادگی کودکانه.

 برعکس تمام هم سن و سالای اون زمانم که تو
کوچه و چمن و زمین خاکی دوست داشتن تو بازی گل بزنن من دوست داشتم مراقب تیمم باشم
حتی اگر شده تو کل بازی یه توپ هم بهم نرسه ، واسه همین عاشق اون مرد سیبیلویی شدم
که با موهای دم اسبیش هنوز کسی تو بریتانیا مثل اون رو تو دروازه ندیده.



2- درباره من ، دوران
طرفداری :



زمان می گذشت و من بیشتر با فوتبال اروپا آشنا می شدم ، تلوزیون هم پخش بازی های
جزیره رو بیشتر کرده بود ، توی دبیرستان دیدم هر کدوم از بچه ها که فوتبال
اروپارونگاه می کنن و طرفدار یه تیم انگلیسی هستن اسم اون تیم منچستر یونایتد هستش
... کل کل فوتبالی هر روز بین ماها داغتر می شد تا روزی که اولین کابوس آرسنالی
پیش اومد ... آرسنال 1 منچستر 6 توی مدرسه می خواستم از همه فرار کنم و در عین حال
از تیمم دفاع کنم . اون موقع تیمای دیگه واقعا طرفدار نداشتن ، خودم از لیدز و نیوکاسل
بعد از آرسنال خوشم میومد یعنی بازیشون به دلم می نشست ولی بعدا از لیدز متنفر شدم
چون یه قهرمانی رو تو آخرین سالی که تو لیگ برتر بود ازمون گرفت ولی نیوکاسل همیشه
یه اسم دلهره آور داشت "آلن شیرر" به قول اکثر گزارشگرای اون موقع ماشین
گلزنی نیوکاسل و انگلیس ، یادمه یکی از افتخارات اون موقع برای من این بود که با
وجود "آلن" تو تیم ملی انگلستان "تونی آدامز" کاپیتان انگلیس
بود.



توی سال هایی که چلسی هر چند سال یک بار نوبتش میشد تا تو اروپا بازی کنه یک بار
دربی لندن رو تلوزیون مستقیم نشون داد ، بازی تا دقیقه های آخر 1 0 به نفع آرسنال
بود و بازی هم بازی قشنگی بود ، فکر کنم کمتر از 2 دقیقه نتیجه بازی 3 – 2 به نفع
آرسنال شد ، خیابانی توی گزارشش می گفت (حدودا همین جملات بود)

 " الان اگه کسی کانال تلوزیون رو عوض
کرده باشه و دوباره بزنه شبکه 3 این نتیجه رو باور نمی کنه ، فوتبال فوق العاده
مهیجی رو شاهد هستیم و دیگه از فوتبال کسل کننده آرسنال خبری نیست ، حتی تیم های
حریف یه شعار در مورد آرسنال داشتند که می گفت : یکی می زنه دفاع می کنه ، 3 تا می
خوره نگاه می کنه ، ولی دیگه این آرسنال با تفکرات این مربی اون آرسنال نیست"



تازه داشتم با کارگردان فیلم طرفداری خودم از آرسنال آشنا می شدم ،"آرسن
ونگر" آشپز اقتصاددانی که ذهن من رو در مورد فوتبال رشد داد.



سال 2005 قهرمانی توی جام حذفی برام فقط یک لبخند به همراه آورد چون توقع من از
آرسنال هیچ وقت کمتر از لیگ برتر نبود و نیست ولی حتی توی  تخیلاتم هم نمی دیدم که  دیگه از اون به بعد تا امروز جامی رو تو دستای
کاپیتان آرسنال نبینم.



توی این مدت شوک های زیادی از درون تیم به تیم وارد شد و ستاره هامون پشت سر هم از
تیم جدا شدن ، کول ، ویرا، هانری ، آدبایور ، فلامینی ، فابرگاس ، نصری ، فن پرسی
و ستاره های کوچکتر، ولی بزرگترین شک برای من جدایی یک فوق ستاره از تیممون بود که
اثر نبودنش توی تیم کاملا مشخصه ولی کسی اصلا به نظرش نمیاد ، "پت رایس"
دوست داشتنی که از نگاه من "بولد" هیچ وقت جانشین مناسبی براش نبوده.



3- 2013 – 2014 فصلی با
شادی های لحظه ای و بغض های در گلو:



فصل هنوز تموم نشده ولی خاطرات این فصل شاید برای همیشه برای ما باقی بمونه ، از
خرید رویایی اوزیل تا شکست های سنگین به بالا نشین های جزیره ، از سوپر گل ویلشر
به نورویچ تا پنالتی های روی روبن ، از نشانه های فوق ستارگی در چمبو تا اخراج
اشتباه گیبز و ... شاید این فصل رو برامون حداقل توی این 9 سال بی جامی پر خاطره
ترین فصل کرده باشه و مطمئناً با قهرمانی با کام تلخ توی جام حذفی پایان بخش این
دوره هم باشه ، ولی این فصل چیزهای دیگه ای هم داشت ، به نظ من این فصل مسائل خارج
از مستطیل سبز برای ما خیلی روشن تر بود حتی روشن تر از زمانی که داور از 5 پنالتی
چلسی در مقابل بارسلونا چشم پوشی کرد .

البته منظور من تصمیمات مافیای فوتبال نیست بلکه بازی های دیگر مربوط به فوتبال،
در جایی که تاثیر گذاری تنها 1 بازیکن به نام "جرارد" در عدم انتقال "سوارز"
به تیم ما پررنگ تر از هر جوهر قراردادی بود ، حتی وقتی با پیشنهادی 40 ملیون + 1
پوندی ، آرسنال قرارداد سوارز با لیورپول رو به تکه کاغذی بی ارزش تبدیل کرد. در
جایی که مدیران باشگاهی با استفاده از روابطشون مانع انتقال دراکسلر به آرسنال
شدند . در جایی که بخاطر سفر برزیل موجی از سوپر استارهای دنیای فوتبال بدلیل
اطمینان در قرار گرفتن در ترکیب تیم ملی کشورشون ، بیش از هر زمان دیگه ای مراقب
ساق هاشون هستند. در جایی که قدرت کار روانی بعضی از افراد روی تیم های حریف تاثیر
گذارتر از 1 فصل تمرینات فشرده و کارهای تاکتیکی برای اون بازی میشه. و در جایی که
ترس از رویارویی با یک اسم تیم شما رو قبل از ورود به زمین بازنده می کنه.



خیلی موارد دیگه توی این فصل وجود داره که آدم می تونه بهش نگاه کنه ولی من در کل
می خوام بگم این طور که به نظر میاد قسمت خیلی کوچیکی از نتیجه ای که آخر هر بازی
اسکور بورد نشون میده در طول 90 دقیقه اتفاق می افته.



4- نتایج ضعیف ، توجیه های
بچه گانه رد نشدنی :



منچستر یونایتد ، منچستر سیتی ، لیورپول ، بایرن مونیخ  ، چلسی... توی هر کدوم از این بازی ها ما ناامید
شدیم ، خیلی ناامید شدیم ، بغض کردیم ، گریه کردیم ، سردرد گرفتیم ، قرص خوردیم و
نخوابیدیم ولی واقعا چرا بعضی از اتفاقات برای ما می افته و برای بقیه نه؟ تا بحال
چند بار دیدید داوری به نفع ما اشتباه کنه؟ دوست دارم تو این قسمت تمام این باخت
ها رو تا یه جاهایی برای دل خودمون هم که شده توجیه کنم ، توجیهی کاملا بچه گانه
ولی منطقی:



منچستر یونایتد ، زمانی برای انتقام ، زمانی برای گفتن خیلی از حرف ها ولی آرسنال
در اوج ناگهان دارایی هاشو ناقص می بینه ، "پر" که ستون اصلی  دفاعیمون بود تو چند بازی قبل بیمار میشه ، این
بیماری حتی به اوزیل هم سرایت می کنه تا اوزیل فوق ستاره اولین بازی ضعیفش رو برای
آرسنال انجام بده و نبود پولدی هم  ژرمن
های آرسنال رو بی استفاده می کنه. شاید فقط بودن "مرتساکر" نتیجه دیگه
ای رو برامون داشت



منچسترسیتی ، توی بازی ای که شکست پرگلی برای آرسنال بود اشتباهات داور حتی اگر
فقط از نظر آماری بهش نگاه  بشه می تونست
بازی رو مساوی برامون تموم کنه و حتی اگر کیفی به این اشتباهات نگاه کنیم برتری
برای ما می شد. دقیقه 39 سیتی گل دوم رو به آرسنال می زنه ، ولی درست قبل از این
گل مونرئال در موقعیتی فوق العاده  و 3 به
یک صاحب توپ میشه که کمک داور به اشتباه آفساید اعلام می کنه ، حتی اگر نخوایم اون
توپ رو برای آرسنال گل حساب کنیم ، برگشتی هم برای اون توپ نباید متصور بشیم ،
نکته بدتر این بود که این گل سیتی منجر به مصدومیت کوشیلینی شد و این یعنی به بازی
اومدن ورمائلن نا آماده. پنالتی !!! نه منظورم پنالتی ای که  ژسنی مرتکب شد نیست ، موقعیتی که زابالتا اون رو
با دست از آرسنال گرفت اون هم با دست ولی این اتفاقات هیچ وقت برای آرسنال پنالتی
نیست. و در نهایت گل سالم ژیرود که باز هم آفساید اعلام شد. حالا تصور کنید که
موقعیت اول برای آرسنال گل میشد اونوقت آرسنال جلو می افتاد و ...



لیورپول ،آرسنال با اعتماد به نفس از بازی رفت به این مسابقه اومد ولی درست اولین
دقایق بازی اشتباه کمک داور در اعلام نکردن آفساید شیرازه آرسنال رو از هم پاچید ،
در بازی ای که ستاره پر فروغ بازی رفت و بهترین بازیکن سال 2013 جزیره غایب بود
عقب افتادن در اولین دقیقه بازی با اشتباه کمک داوردر مقابل لیورپول با انگیزه کار
رو برای آرسنال تموم کرد ، آرسنال در دو بازی دیگه با این تیم نشون داده بود که
توان شکست دادنشون رو داره ، البته شکست دادن لیورپول به تنهایی نه با داور



بایرن مونیخ ، انگیزه برای انتقام و ترس برای تکرار تاریخ ، شروع طوفانی آرسنال و
خطای پنالتی روی اوزیل ، این پنالتی برای آرسنالی ها انقدر هیجان انگیز بود که کسی
به این نکنه توجهی نکرد که اوزیل در موقیت 100% گلزنی قرار داشت ، حتی داور تا
بواتنگ رو بخاطر این خطا از مسابقه اخراج کنه، جدای از بد شانشی در حدر رفتن این
پنالتی مصدومیت گیبز جناح زهردار آرسنال رو به جناح آسیب پذیر تیم تبدیل کرد. و سر
انجام نقطه عطف بازی فرا رسید. فقط کافیه در لحظه ای که پنالتی اعلام شد صحنه رو
فریز کنید و تصور کنید در کنار روبن و ژسنی 2 بازیکن دیگه از بایرن و 2 بازیکن
دیگه از آرسنال قرار دارند، حالا دوبازه صحنه رو ببینید ، کدوم داوری از حرکت
خطرناک روبن بخاطر بالا بردن بیش از حد پا می گذره و خطای ژسنی رو می گیره؟ از اون
گذشته  این تعریف موقعیت مسلم گلزنی هستش :
بازیکن در شرایط" رو" به دروازه ،امکان زدن یک "شوت" به سمت
دروازه رو داشته باشه. آیا روبن در این موقعیت بود؟



چلسی ، فقر بازیکن در این بازی از هر زمان دیگه ای بیشتر بود ، نرسیدن رمزی به این
بازی به اندازه کافی ناراحت کننده بود در جایی که والکات و ویلشر هم نبودند و
اوزیل سورپرایز بعدی آرسنال برای این بازی بود، آرسنال بد بود، بد بود ، بد، ولی
یک اشتباه از سوی داور به این نتیجه فاجعه بار بیشتر دامن زد، اخراج گیبز بجای چمبو
فقط یک پنالتی و یک اخراج برای آرسنال نبود ، در زمانی که مونرئال هم نبود آرسنال
مجبور به آوردن ورما به جناح چپ شد ولی در ادامه عملکرد ضعیف کوشیل به خاطر عدم
هماهنگی با ورما باعت شد که آرسن ترجیح بده ورما رو به وسط بیاره و از سانیا در
سمت چپ استفاده کنه ، چمبو هم که مقصر تمام اتفاقات خودش رو می دونست با افت شدید
روحی عملا به ضرر آرسنال کار می کرد. و 1000 اینگونه گذشت.



5- گپی با پرفسور :



مسلما هر کدوم از ما اگر رو در روی ونگر قرار بگیریم و فرصت صحبت باهاش رو داشته
باشیم خیلی حرف ها داریم که بهش بزنیم . اینا حرف های دل منه که شاید اگر امکانش
رو داشتم بهش می گفتم یا این امکان پیش بیاد بهش بگم.



"آرسن عزیز ، اول از همه می خوام ازت تشکر کنم ، ازت ممنونم که من رو عاشق
کردی ، عاشق فوتبال، عاشق آرسنال ، هانری ، سیمن ، آدامز ، برکمپ ، هایبری ،
اشبرتون و ونگر بال. ازت ممنونم که تو خیلی جاها بهم غرور هدیه دادی ، غرور رسیدن
به فینال چمپیونز لیگ بدون گل خورده ، غرور قهرمانی توی لیگ جزیره بدون باخت ،
غرور معرفی ستاره های جوون و غرور آرسنالی بودن . می خوام بهت تبریک بگم بابت حضور
طولانی مدتت توی آرسنال ، تو قبل از اینکه خیلی از ماها طرفدار آرسنال بشیم اینجا
بودی و شاید خیلی از ماها از این تیم دل بکنیم و بریم مثلا طرفدار چارلتون اتلتیک
بشیم ولی تو باز هم اینجا باشی ، می خوام بگم من آرسنال رو با تو شناختم و اسم تو
هم تو قلب من حک شده ولی چند وقته احساس می کنم دیگه تورو نمی شناسم ...

می دونی چیه... فرق کردی ، دست تنها شدی ، یا بهتر بگم ترسیدی ، ترسیدی از اینکه
با سر پایین مجبور بشی با ماها خداحافظی کنی. خودت باش ، یعنی دوباره خودت بشو ،
نترس ، توی کارت جسارت قبل رو داشته باش ، من دلم می خواد توی بازی های اتحادیه
وقتی بازی تیم رو می بینم با 18 تا بازیکن جدید و زیر 19 سال آرسنال آشنا بشم. دلم
می خواد تو حذفی با تیم دوم به لیورپول 6 تا بزنیم ، اگه نزدیم و باختیم هم اون
موقع فدای سرت، یادته تو یه بازی عقب افتادیم بعد تو با 4 تا مهاجم بازی می کردی؟
هانری ، کانو ، برکمپ ، شوکر ؟ بعدش بازی رو بردیم ولی از ته دلم می گم اگر
اینجوری بازی رو نبریم و حتی 5 تا بخوریم من بازم غرور دارم ، به شجاعتت آفرین می
گم .

راستی اول حرفام گفتم ونگر بال ، چه خبر ازش؟ کم می بینیمش دیگه ، یه لحظه دلم
برای ویلتورد و پیرس تنگ شد ، خودت یادته؟ چرا دیگه اونجری بازیکن نمی سازی؟ یادمه
یکی از دوستای منچستریم بهم گفت این پیرس انگار از فضا اومده ولی من فکر می کنم تو
خودت اونا رو میفرستادی فضا. بازم بازیکن بفرست فضا .

 راستی انقدر به این ژیرود بنده خدا فشار
نیار ، بزار آزادتر باشه ، چه کاریه دم به دقیقه توپ رو از تو دفاع بلند می فرستی تا
اون کنترلش کنه؟ بزار آزادترباشه قول می دم اینطوری بیشتر زبونشو ببینیم.

در آخر یه خواهش ازت دارم ، چیزی که توی دلم هست رو بهت می گم، سعی کن اون موقع که
می ری مثل فرگی تیم رو نابود نکنی و بعدشم فرار کنی و حتی مویس هم نتونه تیمو جمع
کنه، مثل پوپ هاینکس باش که وقتی رفتی  یه
مرده خور مثل گواردیولا هم از تیمت قهرمان بسازه



Good luck "



6- چند کلمه با بچه ها :



دوستان عزیزم ، اول از همه سال نو رو بهتون تبریک می گم ، واقعا شرمنده ام که
زودتر مخصوصا توی پست ویشکا نیومدم برای تبریک. اونجا خیلی از بچه ها اسم من رو
آورده بودن و به من لطف داشتند ، من واقعا از همه متشکرم بابت لطفی که به من دارن.
راستش من 10 روز دیگه امتحان GRE
Subject
دارم و شدیدا سرم شلوغه واسه همین فعالیت زیادی نمی تونم داشته باشم ولی تا جایی
که بتونم نظرات و پست ها رو می خونم.



یه خواهش از تمام بچه ها دارم ، اینکه توی هر شرایطی سعی کنید مقابل هم قرار
نگیرید ، موافق ونگر یا مخالف ونگر ، اصلا عاشق ونگر یا دشمن ونگر اینا فقط یک سری
تفاوت نظر هستش و نباید این تفاوت نظرها باعث تقابل نفرها بشه. ما همه اینجا
طرفدار آرسنالیم و کسی حق نداره در مورد کس دیگه این مسئله رو زیر سوال ببره. همه
ماها خسته میشیم ، بی حوصله میشیم و دلمون می خواد یه موقع هایی خودمون رو خالی
کنیم ، ولی چرا با توهین به همدیگه؟ اصلا چرا با توهین؟



من الان 2 سال و خورده ایه که از ایران دورم ، حسرت یک لحظه بودن توی میتینگ ها رو
دارم، بزارید همیشه برای دیدن همدیگه به بهانه آرسنال اشتیاق داشته باشید. دلم نمی
خواد حرفام شبیه نصیحت بشه ولی دلم می سوزه که می بینم دوستی هایی که می تونه
شیرین و پایدار باشه با چنتا کلمه اثری ازش نمونه



توی دلم خیلی حرفا دارم اینجا جاش نیست که بزنم.

برای همتون آرزوی تندرستی و سلامتی دارم.



Good luck