شب فراموش نشدنی

هرکی ازم میپرسید واقعاا امید داری؟منم میگفتم اره .برام میخندیدن.مثل همیشه بچه ها تو مدرسه میگفتن بیا بریم فلان جا میگفتم نه ارسنال بازی داره من جایی نمیرم.
ساعت 11 شب بود و من ثانیه به ثانیه به ساعت نگاه میکردم و تو دلم خدا رو صدا میکردم .یعنی میشه..... تو بازی های قبل ارسنال فوق العاده بود و این بیشتر به من قوت قلب میداد .
بازی شروع شد ونگر ترکیب بدی نذاشت همینطور که داشتم بازی رو میدیدم مامان گفت مریم برو از اشپزخونه فلان چیزو بیار رفتم اوردم همینطوری اومدم بشینم .تویییییییییییی دروازه یه جیغ بلانددددددددددد هورااااااااااااااااااااااااا .و بدش خنده بابام و بد وبیراه مامانم که خواهرت خوابیده .بیچاره خواهرم با هر جیغ من بلند میشد مینشست دوباره میخوابید .خلاصه مثل همیشه انگار که مربی بروبچ ارسنال باشم راهنماییشون میکردم .چقدر هم به داور فحش دادم .گل دوم که زده شد با تمام وجودم ارزو کردم کاشکی اونجا بودم و تو شادی با هوادارا سهیم میشدم.
سر پنالتی که تلوزیون تماشاگرا رو نشون داد همه مثل من دستاشون رو مشت کرده بودن من خدا رو صدا زدم با خودم گفتم ببین الان فان پرسی چه فشاری روشه .خلاصه گل رو زد و یع نفس راحت .ارسنال نیمه اول فراموش نشدنی بازی کرد همیشه یادم میمونه.
به نظرم برد مهم نیس مهم اینه که تیم عالی بازی کنه که حتی حریفم دهن باز بمونه .مثل بازی ارسنال لیورپول که 4بر2 ارسنال باخت ولی یه بازی خاطره انگیز بود .یا بارسلون رو 2بر1 زدیم و گواردیولا دهن باز موند.رئال نتونست با اون همه ستاره بارسا رو بزنه ولی مااااااااااااااااا.....
خلاصه دیشب اگه یکم تجربمون بالاتر بود نیمه دومم میتونستیم گل بزنیم .ولی معلوم بود ونگر ریسک نکرد چون بروبچش رو میشناسه .همه میلانیا بهم اس دادن و اعتراف کردن که ارسنال فوق العاده بود .
حالا من دیگه اون قوانینی که درباره ونگر گفته بودم رو پس میگیرم .
و با افتخار سرم رو بالا میگرم و به همه میگم من یه ارسنالیم .
راستی یه سوال چرا تلوزیون همه بازیای لیگ انگلیس رو نشون میده ولی اخبار خبراشون نمیگه؟