هـــــــــــــو یعنی با احترام برو!

متاسفانه در مقابل منچستر یونایتد ، رقیب اصلی و جاودانه آرسنال ، دابل شدیم! خیلی دلم میخواست بازم میتونستم خودم رو نگه دارم واز اشتباهات پیرمرد چیزی ننویسم اما وقتی 68 هزار نفر تماشاچی ورزشگاه امارات هم ونگر رو هــــــــــــــــــــــــــو می کنن دیگه چاره ای باقی نمی مونه!

اما در باره این بازی ، اشتباه مسلم ونگر در بازی دادن به یوهان جورو ، به اصطلاح استعداد سوئیسی کشف شده توسط ونگر ، از ابتدا باعث شد در روزی که اصلا در حد و اندازه های نام آرسنال نبودیم بازیه افتضاحی رو در مقابل تماشاگران ورزشگاه امارات به نمایش بذاریم. گل اولی رو که دریافت کردیم روی اشتباه مسلم یوهان جورو در سمت راست خط دفاعی بود ، به طوریکه ونگر مجبور شد قبل از شروع بازی در نیمه دوم این بازیکن رو تعویض کنه. اما یک استثنا در این بازی وجود داشت ، و اون کسی نبود جز آلکس اوکسلاد چمبرلین ، جوان 18 ساله ای که با بازیه خیره کننده خودش ، امشب ، پایه گذار گل تساوی آرسنال بود و با پاس زیباش رابین رو که یک گل خالی رو نزده بود در موقعیت گلزنی قرار داد و اونهم از تنگ ترین زاویه ممکن گل تساوی رو به ثمر رسوند. اما تاریکترین لحظه بازی زمانی فرارسید که مغز ونگر نا توان از تجزیه وتحلیل درست بازی فرمان جایگزینی آرشاوین به جای چمبرلین رو صادر کرد! برای اولین بار در تاریخ 17 ساله طرفداریم از آرسنال دیدم وشنیدم که کل 68 هزار تماشاچی حاضر در استادیوم امارات پیرمرد بیچاره رو هــــــــــــــــــــــــــــو کردن! دلم براش سوخت اما امیدوارم درس عبرتی بشه براش و زودتر ، حالا یا در پایان فصل یا اگه جایگزین مناسبش پیدا بشه هرچه زودتر این تیم رو ترک کنه. وقتی چمبرلین رو تعویض کرد حتی رابین فان پرسی هم تعجب کرد و دوربین های تلویزیونی کلمه : NO رو که با حسرت در مورد این تعویض به زبون آوورد رو به تصویر کشیدن. آرشاوینی که توانایی دویدن در زمین رو نداره به بازی میاد و بلافاصله از همون نقطه ضد حمله ای روی دروازه شکل می گیره و گل دوم منچستر به ثمر میرسه. این یعنی تیر خلاص ونگر به پیکره نحیف آرسنال! و پس از پایان بازی بازهم صدای هــــــــــــــــــــــو و ســـــــــــوت های ممتد تماشاگران همینطور به گوش می رسه!

از این بازی که بگذریم ونگر کارنامه قابل دفاعی از خودش باقی نگذاشته تا بخوایم در بارش بحث کنیم. شکست در دوران اوج آرسنال در فینال های اروپایی نشون دهنده ضعف این مربی در بازی خونی و تصمیم گیری در مواقع حساس هست. درسته که ونگر برای باشگاه موفقیت هم کسب کرده اما با ستاره ها نا با کشفیاتش. شاید عدم موفقیت تیم به مسائل مالی و مصدومیت هم برگرده که صد البته اینطور هست اما دلیل قبول شکست نیست به هیچ وجه ، ونگر نشون داده دچار ضعف مفرط شخصیتی و خودبزرگ بینی حاد هست. برای حفظ جایگاه در آرسنال تبدیل به بله قربان گوی مدیران باشگاه شده و در این هفت سال آرسنال رو از قدرت های درجه یک اروپایی تبدیل به تیمی دست و پا بسته حتی در زمین خودش کرده. به وضوح روشنه که تاریخ فعالیت ونگر با آرسنال منقضی شده و باید به دنبال جایگزین مناسبی براش بود. مربی های موفقی که با تیم های بی ادعایی مثل تاتنهام ، این فصل غوغا به پا کردن و داعیه قهرمانی در لیگ رو دارن.امیدوارم ونگر لااقل این بار صدای اعتراض تماشاگران رو شنیده باشه و خودش با احترامی که تا حالا بین اونها داره تصمیم به ترک این تیم بگیره. این تیم نیاز به طرز تفکر جدید و روح و هوای تازه داره. امیدوارم این بار از خودخواهی و غرور بی جایی که تمام وجودش رو فرا گرفته کوتاه بیاد و با احترام بره.

این خواسته همه هوادارایی بود که توی استادیوم نشسته بودن ، هـــــــــــــو یعنی با احترام برو!

لطفا کسایی که از تاریخچه آرسنال اطلاع درستی ندارند و کسانی که دچار بیماری مضمن ونگر پرستی هستن یا اونهایی که می خوان احساسی نظر بدن یا دوستانی که بازی رو ندیدند به خودشون زحمت خوندن این پست رو ندن.