ون پرسی ، اسطوره یا کابوس!

رابین ون پرسی ، متولد 6 آگوست 1983 در سرزمین لاله های نارنجی از پدر و مادری هنرمند. پسرک بازیگوش و شرور دیروز امروز مبدل به یک مرد هنرمند تمام عیار همانند والدینش شده است. بازیکنی که همواره وی را با مارکو فان باستن ، ستاره تکرار نشدنی هلندی ها مقایسه می کنند و او را جانشین بازیکن های بزرگی همچون دنیس برگ کمپ می دانند. ون پرسی فوتبال خود را در سال 1998 از اکسلسیور آغاز کرد و به سرعت پیشرفت کرد و با طی نمودن پله های ترقی در همان سال به تیم اول شهر روتردام یعنی فاینورد ملحق شد و تا سال 2001 در تیم جوانان این باشگاه به فعالیت پرداخت بعد از آن یعنی تا سال 2004 در تیم بزرگسالان فاینورد بازی کرد و طی این مدت موفق به ثمر رساندن 17 گل شد. او بین سال های 2000 تا 2006 در تمام رده های سنی پایه فوتبال ملی هلند حضور داشته و  طی 31 بازی که برای تیم های زیر 17 ، زیر 19 و زیر 21 ساله های هلند انجام داده موفق شده 12 بار دروازه حریفان را بگشاید. سر انجام در سال 2004 و به توصیه برت فان مارویک لیگ هلند را ترک کرد و برای ادامه فوتبالش و برای جانشینی دنیس برگ کمپ افسانه ای در ازای مبلغ 2.75 میلیون پاوند راهی آرسنال شد. اما این روزها شایعاتی پیرامون تمدید یا عدم تمدید قرارداد این بازیکن با آرسنال به گوش می رسد که در این مقاله سعی شده علل و عواملی که می تواند بر روی تصمیم گیری نهایی ون پرسی اثر گذار باشد بررسی گردد.

مروری بر حضور ون پرسی در آرسنال

2005-2006 : ون پرسی در بهترین فرم خود بود و بعد از به ثمر رساندن 8 گل در 8 مسابقه در نوامبر 2005 لقب بهترین بازیکن ماه لیگ برتر را از آن خود نمود و با یک قرارداد جدید 5 ساله از سوی باشگاه مواجه شد ، اما بلافاصله دو روز بعد از امضای این قرارداد در دیدار برابر کاردیف از سری مسابقات جام حذفی دچار مصدومیت شد. اولین فینال آرسنال در لیگ قهرمانان نیز برای او با خاطره تلخی همراه شد و از رسیدن به موفقیت باز ماند.

2006-2007 : در آغاز فصل با زدن یک ضربه والی گلی به تیم چارلتون زد که آرسن ونگر آن را زیباترین گلی که در عمر خود دیده است نامید ، همچنین گل ماه بی بی سی نیز لقب گرفت. ون پرسی در این سال به عنوان مرد اول ورزش روتردام نیز نائل گشت. اما این فصل نیز خیلی زود برای رابین پایان یافت. وقتی در حال خوشحالی برای زدن گل تساوی دیرهنگام در برابر یونایتد ها بود از ناحیه پای راست دچار آسیب دیدگی شدید شد و با 13 گل زده برای آرسنال تا انتهای فصل حاشیه نشین شد.

2007-2008 : اما در این فصل نیز مصدومیت دست از سر رابین برنداشت و در حالی که بارفتن آنری به بارسلونا تمام امیدها برای گلزنی به ساق های او دوخته شده بود سه بار مصدوم شد و نتوانست انتظارات را برآورده سازد.

2008-2009 : از جمله اتفاقات مهم این فصل ضربه آرنجی بود که از روی عمد به صورت توماس سورنسن کوبید و مستقیما از بازی اخراج شد ، هر چند بعدها سورنسن گفت که در تحریک او خود مقصر بوده است. با گلی که در برابر لیورپول به ثمر رساند برای بار دوم از سوی بی بی سی عنوان گل برتر ماه را دریافت نمود و بعد از مصدومیت فرانسیس فابرگاس کاپیتان اسبق توپچی ها در 3 ژانویه 2009 در دیدار برابر پلی موس از سری مسابقات جام حذفی برای اولین بار بازوبند کاپیتانی آرسنال را بر بازوی خود احساس کرد. درخشش او در ژانویه به حدی بود که آمار بیشترین گل زده و پاس گل را از آن خود کرد و به عنوان بهترین بازیکن ماه باشگاه انتخاب شد. این یکی از موفقترین فصول حضور او برای آرسنال بود در نهایت با به ثمر رساندن 11 گل در لیگ برتر و دادن 11 پاس گل و مجموعا 20 گل در تمامی مسابقات از سوی سایت رسمی باشگاه به عنوان بازیکن سال معرفی شد.

2009-2010 : در حالی که یک فصل از قراردادش باقی مانده بود دوباره با توپچی ها تمدید کرد و گفت : " دل من با آرسنال است و هرگز نمی توانم خودم را در لباسی به جز لباس آرسنال تصور کنم. " در حالی که در فرم خوبش بود و تقریبا به هر تیمی گل زده بود در 14 نوامبر از ناحیه زانو مصدوم شد و دوباره شش هفته از کوران مسابقات دور شد و در 14 آوریل به تیم اصلی بازگشت.

2010-2011 : در این سال شماره پیراهن خود را به 10 تغییر داد که سال ها بر تن اسطوره توپچی ها و هموطنش یعنی دنیس برگ کمپ بود. مصدومیت همچنان یار جدا ناشدنی ون پرسی بود و در 28 آگوست بار دیگر از ناحیه مچ پا مصدوم شد و تا 7  نوامبر در جایگاه تماشاچیان شاهد بازی هم تیمی هایش بود. از 1 ژانویه تا 12 فوریه موفق شد 10 گل بزند و رکورد جدیدی در لیگ برتر ثبت کند و عنوان بیشترین گل زده در دو ماه ابتدایی سال را به نام خود به ثبت برساند. در 27 فوریه 2011 موفق شد اولین گل خود را در یک فینال و در  استادیوم ویمبلی برای آرسنالی ها به ثمر برساند ، در بازی فینال جام اتحادیه . اما در نیمه دوم بار دیگر از ناحیه مچ پا مصدوم شد. در 1 مارچ 2011 بعد از پشت سر گذاشتن سه هفته مصدومیت در مقابل بارسلونا به میدان رفت و بعد از دریافت دو کارت زرد از ماسیمو بوساکا از بازی اخراج شد. خود رابین در خصوص این اخراج به خبرنگاران گفت : " خنده دارترین جکی بود که تا به حال شنیده بودم! "  ون پرسی با زدن 7 گل خارج از خانه رکورد قبلی  که در اختیار دیدیه دروگبا بود را شکست و با زدن گل به منچستر یونایتد در ماه آوریل لقب بازیکن ماه را از کارشناسان ای ای اسپورتس دریافت نمود. در 8 می 2011 رکورد 7 گل خارج از خانه خود را به 8 گل ارتقا داد و بازدن 18 گل و دو گل کمتر از دیمیتار برباتوف و کارلوس توز فصل را به پایان رساند. او به عنوان بازیکن دوم سال آرسنال انتخاب شد و زننده بهترین گل سال آرسنال در پیروزی دو بر یک برابر بارسلونا شناخته شد.

2011-2012 : بعد از رفتن فابرگاس به بارسلونا ، رابین همچنان کاپیتان اول این تیم باقی ماند و موفق شد عدد گل های زده خود برای این تیم را به بیش از صد گل ارتقاء دهد. او همچنین سریعترین گل این فصل را نیز در ثانیه 28 در برابر ساندرلند به ثمر رسانده است. هت تریک او در دیدار رفت مقابل چلسی در استمفورد بریج از روزهای بیاد ماندنی او با توپچی ها بود که با پیروزی 5 - 3 آرسنالی ها همراه گشت. این بازی های درخشان و گل های فراوانی که به ثمر رسانده بود موجب شد جایزه بازیکن ماه اکتبر 2011 لیگ برتر را از آن خود نماید. 4 فوریه 2012 بود که رقم گل های زده خود با پیراهن آرسنال را به ببیش از 120 گل رساند و توانست جای الگوی خود ، دنیس برگ کمپ را در بین 10 گلزن برتر تاریخ ادوار باشگاه آرسنال از آن خود نماید. هم اکنون ون پرسی با 27 گل زده در لیگ برتر و مجموع 129 گل برای آرسنال رتبه هشتمین گلزن برتر تاریخ آرسنال را از آن خود نموده و بدون شک موفق ترین فصل خود را با توپچی ها سپری می کند.

زندگی شخصی این بازیکن همواره پر از فرازو نشیب بوده است ،  او سرانجام با دوست دختر سابقش بوچرا ازداواج کرد اما در سال 2006 هنگامی که با تیم ملی هلند در رتردام حضور داشت به جرم تجاوز به سندرا کریگزمان ، دختر شایسته نیجریه الاصل هلندی توسط پلیس بازداشت شد. اما مدتی است ثبات به زندگی این ستاره هلندی بازگشته است به خصوص بعد از به دنیا آمدن فرزندانش و پدر شدن او ، خانواده مفهوم تازه ای برای او پیدا کرده است.  رابین همیشه از زندگی در لندن لذت برده است. همچنین از بازی در ایمیریتس و فضای زندگی بیرون از تیم آرسنال نیز راضی به نظر می رسد. رابین در این خصوص گفته است  " از اینکه می بینم بچه هایم در اینجا زندگی می کنند و لذت می برند من هم خوشحال هستم. آنها بخوبی زبان انگلیسی را یاد گرفته اند و دوستان زیادی در این جا دارند. آن ها حتی آداب و رسوم مردم انگلستان را آموخته اند. وقتی من به آنها می گویم برای یک هفته به هلند برویم تا با اعضای خانواده دیدار کنیم به سختی راضی می شوند. " اما باید دید زندگی در کشورهایی مثل ایتالیا یا اسپانیا که هریک می تواند جاذبه ها و تجربه های جدید برای او و خانواده اش به همراه داشته باشد می تواند موجب تغییر نظر او در مورد زندگی در انگلستان شود یا خیر.

رابین ون پرسی هم اکنون 28 سال دارد و تنها یک سال از قراردادش با توپچی ها باقی مانده است. او هم اکنون در اوج دوران بازی فوتبال خود قراردارد و مسابقات یورو 2012 نیز می تواند میدانی برای درخشش مضاعف او باشد. به طور معمول فوتبالیست های حرفه ای در سطح اول فوتبال در اروپا تا حدود 33 سالگی در اوج دوران بازی خود قراردارند ، البته این اعداد و ارقام قابل استناد برای تمامی لیگ ها معتبر قاره سبز نمی باشد ، به طور مثال در لیگ سخت و فیزیکی به مانند لیگ برتر که با تعدد بازیها نیز همراه است معمولا باشگاه ها برای تمدید قرارداد با بازیکن های بالای 30 سال با اکراه عمل می کنند اما در لیگ هایی مثل ایتالیا یا اسپانیا که بیشتر روی تکنیک و حرکات فردی بازیکن ها متمرکز هستند در بسیاری از موارد دیده شده که بازیکن ها بزرگ تا سنی حتی بالاتر از 35 سال نیز به راحتی به فوتبال بازی کردن می پردازند. ون پرسی نیز  از این قاعده مستثنی نمی باشد او که با کارنامه ای پر از سابقه مصدومیت های طولانی مدت به اینجا رسیده است هم اکنون در حساس ترین بازه زمانی زندگی حرفه ای خود قرار دارد. باید دید او توانایی باز در لیگ برتر را همچنان داراست یا تصمیم می گیرد برای ادامه فوتبالش جایی را انتخاب نماید که سن و سال و آمادگی بدنی ملاک اصلی برای دوام نباشد.

ابتدا مروری می کنیم به افتخاراتی که رابین ون پرسی چه قبل و چه بعد از پیوستن به جمع توپچی ها موفق به کسب آن ها شده است. کسب جام یوفا در فصل 2001-2002 همراه تیم فاینورد روتردام ، کسب جام خیریه درسال 2004 و جام حذفی درسال 2005 با آرسنال و نایب قهرمانی در جام جهانی فوتبال در سال 2010 با تیم ملی هلند که همگی جزو افتخارات تیمی او محسوب می شوند. اما افتخارات شخصی رابین عبارتند از جایزه بهترین استعداد معرفی شده از سوی فدراسیون فوتبال هلند در فصل 2000-2001 ، استعداد ناب فوتبال هلند در فصل 2001-2002 ،   بازیکن ماه لیگ برتر در نوامبر 2005 ، اکتبر 2009 و اکتبر 2011 ،  مرد سال ورزش روتردام درسال 2006 ، زننده گل ماه بی بی سی در سپتامبر 2006 و دسامبر 2008 ، کفش برنزی مسابقات یورو 2008 ، گلزن برتر آرسنال در فصول 2006-2007 ، 2008-2009 و 2010-2011 ، بازیکن فصل آرسنال در فصل 2008-2009 ، زننده گل فصل آرسنال در فوریه 2011 مقابل بارسلونا ، کفش طلای 10 و 20 لیگ برتر ، جایزه بهترین بازیکن لیگ برتر در فصل 2011-2012 ، جایزه حضور در تیم منتخب فصل لیگ برتر در فصل 2011-2012 و سرانجام جایزه برترین بازیکن از دیدگاه ورزشی نویسان در فصل 2011-2012. چیزی که در این کارنامه درخشان بیننده و حتی خود ون پرسی را آزار می دهد نبود عناوین قهرمانی در لیگ برتر ، جام حذفی برای دفعات بیشتر ، جام اتحادیه و از آن ها مهمتر نبود عناوین اروپایی است. بازیکنی در کلاس و حد و اندازه های رابین ون پرسی مسلما اگر در سایر تیم های بزرگ اروپایی ، تیم هایی که آرزوی داشتن چنین بازیکنی را دارند ، بازی می کرد تا کنون چندین مقام و جام اروپایی را در کارنامه خود به ثبت رسانیده بود. او همیشه از این که نتوانسته با آرسنال به اوج قله های موفقیت برسد ناراحت بوده است به خصوص با جدایی هم تیمی های سابقش نصری و فابرگاس که با همین بهانه توپچی ها را ترک کردند ممکن است رابین نیز در انتهای فصل آهنگ جدایی سر بدهد. برای او که در اوج دوران حرفه ای فوتبال خود قرار دارد تنها گرفتن جام است که می تواند ارضا کننده عطش سیری ناپذیر او در امر گلزنی و ارائه بازی های جذاب و درخشان باشد.

رابین در سال 2004 با قرارداد نه چندان بالای 2.75 میلیون پاوند به جمع توپچی ها ملحق شد و سال ها زیر سایه نام هایی مانند آنری ، برگ کمپ و فابرگاس و ... به دستمزدهای کمتری از آنها قناعت نمود. اگر چه ون پرسی همیشه اعلام کرده پولی که از آرسنال دریافت می کند در اولویت اول برای او قرار ندارد اما گویا شرایط به نحو دیگری در حال رقم خوردن می باشد. هم اکنون تنها یک سال دیگر از قرارداد ون پرسی با توپچی ها باقی مانده است و او همچنان صحبت در این خصوص را به بعد از مسابقات یورو 2012 موکول می کند ، این در حالیست که ونگر از یک سو و مسئولان باشگاه از سوی دیگر در حال تلاش برای مشخص شدن آینده این بازیکن قبل از آغاز یورو 2012 می باشند. در این بینابین باشگاه های بزرگ اروپایی نیز بی کار ننشسته اند و تیم هایی همچون میلان ، بارسلونا ، رئال مادرید ، یوونتوس و ... کم و بیش پیشنهادات غیر رسمی خود را به وی ارائه نموده اند که در این میان سه تیم یوونتوس ، میلان و بارسلونا از سایر تیم ها مصمم تر به نظر می آیند. یوونتوس با ارائه یک پیشنهاد 25 میلیون پاوندی رسما باب مذاکره با مدیر برنامه های ون پرسی را باز نموده است. میلان نیز اعلام کرده برای تامین هزینه های انتقال ون پرسی به سن سیرو ، پاتو را درتابستان خواهد فروخت و وی را جانشین زلاتان ابراهیموویچ در تیم خود معرفی نموده است. بارسلونا نیز به خاطر حضور فابرگاس و توصیه های مداوم او به ون پرسی مبنی بر ترک آرسنال  و پیوستن به این تیم همواره در صدر اخبار هواخواهان این ستاره هلندی حضور دارد. پیشنهادی که آرسنالی ها برای او ارائه کرده اند یک قرارداد 4 ساله با دستمزد هفتگی صد هزار پاوند می باشد که با توجه به صحبت هایی مبنی بر انتقال پودولسکی با رقمی بسیار بالاتر از این قرارداد به جمع توپچی ها بعید به نظر می رسد ون پرسی به عنوان نفر اول این تیم با آن موافقت نماید. باید دید در نهایت سران یاشگاه برای نگه داشتن این بازیکن در تیم خود حاضر به ارائه پیشنهاد بهتری خواهند بود یا مثل فابرگاس و نصری نهایتا منافع مالی باشگاه را بر حفظ این ستاره ارجح خواهند شمرد.

فاکتور به ظاهر رنگ و رو باخته در دنیای حرفه ای امروز ولی مهمی که همه طرفداران ون پرسی و حتی سران باشگاه را به ماندن رابین در جمع توپچی ها خوشبین می کند ، تعصب و عرقی است که ون پرسی همیشه از آن دم زده است. رابین همواره در مصاحبه هایش با تعصب خاصی نسبت به تیم آرسنال صحبت نموده و از بودن در جمع توپچی ها اظهار خشنودی و رضایت داشته است. شاید تصور مسئولان باشگاه نیز بر همین اساس استوار است که اقدام جدی در مورد تمدید قرارداد ون پرسی انجام نمی دهند. شاید آنها معتقدند وقتی که رابین مصدوم بود باشگاه از او حمایت کامل نموده و اکنون که اوج دوران شکوفایی این مهاجم 28 ساله می باشد نوعی تعهد اخلاقی در ضمیر نا خودآگاه این ستاره ، او را ملزم به ماندن در این باشگاه و ادای دین نسبت به لطفی که آنها در قبال او نموده اند ، خواهد نمود. بالاخره دیر یا زود رابین ون پرسی با در نظر گرفتن تمامی این فاکتورها پای میز مذاکره با آرسنالی ها خواهد نشست و تصمیم قطعی خود مبنی بر ماندن یا رفتن از ایمیریتس را برای همگان آشکار خواهد نمود. تصمیمی که به مثابه یک شمشیر دو لبه برای رابین و طرفداران خواهد بود. اگر رابین آرسنال را به قصد تیم دیگری ترک نماید تبدیل به کابوسی برای هواداران همچون تابستان گذشته خواهد شد و اگر تصمیم بر ماندن در جمع توپچی ها بگیرد به احتمال فراوان اسطوره دیگری در تاریخ پر افتخار آرسنال متولد خواهد شد.