چرا ونگر باید برود؟

خانه
بلاگ آرسنال
برگ کمپ
چرا ونگر باید برود؟

بریم سر انتقاداتی که از ونگر می شه و اصلا اون انتقاداتی که خودم دارم و به درستیشون اصرار دارم.

مسائل
مالی باشگاه : من معتقدم شخص اول و مقصر اصلی در رفتن ستاره ها و عدم
تمدید قرارداد با اون ها کسی نیست جز ونگر و البته هیئت مدیره. اما دلیلش ،
چرا همین الآن ونگر برای تمدید قرارداد والکات کاری نمی کنه؟ چرا خودش رو
می کشه کنار و می گه من در جریان مستقیم مذاکرات نیستم؟ بحث سر 10 هزار
پوند بیشتر و کمتره دیگه؟ درسته؟ نکته همین جاست ، این جا خودش رو دخیل نمی
کنه اما وقتی تیم نتیجه نمی گیره در چند سال اخیر چی ازش شنیدیم؟ " ما به
استادیوم بزرگتر رفتیم و باید بازپرداخت وام هایی که گرفتیم رو بدیم " این
مصداق بارز رفتار دوگانه است. هرجا به نفعمونه مسائل مالی رو دستک قرار
بدیم و هرجا هم که به ضررمونه خودمون رو مبری از اون بدونیم. من یه سوال
دارم از آقای ونگر ، مسائل مالی به شما چه ربطی داره؟ چرا هرجا به نفعه
خودته ازشون استفاده می کنی؟ در دنیا کدوم مربی دیگه هست که بیاد درباره
مسائل مالی نظر بده؟ ونگر هیچ جوابی برای این سوالات نداره. بازهم دلیل
دارم براش ، فقط کسی اینجوری حرف می زنه درباره ی موضوعی که در اون ذینفع
باشه. به نظر من ونگر و مدیریت فعلی جدای از هم نیستند و هر دو کاملا
هماهنگ و همسو با هم رفتار می کنن و دغدغه های مشترکی دارن. این موضوع در
چند سال اخیر به وضوح مشخص شده. خرید جوانان مستعد و تبدیل اونها به ستاره و
در نهایت فروششون کسب درآمد بیشتر. بعد هم برای ساکت کردن هوادار ، همون
داستانسرایی های تکراری. اگر ونگر تفکرش به غیر از مدیریته باید این رو
ثابت می کرد. اما مثل یه دومینو میمونه رفتار ونگر و هیئت مدیره. هرجایی
ونگر مورد اتهامه افکار معطوف به مدیریت می شه و مسائل مالی پیش کشیده می
شه ، از اون طرف وقتی عنوان میشه پول هست این ونگره که باید نقش خودش رو به
خوبی بازی کنه و میاد و میگه : " پول در باشگاله وجود دارد اما بازیکنی با
کیفیت مورد نظر پیدا نکردیم " این مسائل واضحه و نیازی به توضیح بیشتر
نیست ، فقط کد دادم تا شاید اون مواردی رو که فراموشمون شده یادمون بیاد.
یک مرور به سیر خروج ستاره ها از تیم که با رفتن آنری شروع شد بندازیم همه
چیز دستگیرمون می شه.

مسائل فنی و اخلاقی : در این مورد هم
اعتقاد دارم ونگر در چند ساله اخیر افت روشنی در زمینه فنی کرده هرچند از
قبل هم تک و توک شاهد این مسائل بودیم و نمونه بارزش فینال یوفا کاپ در
برابر گالاتاسارای و اون افتضاحی که به بار اومد. یا فینال اف ای کاپ و یا
اخیرا در فصل گذشته تعویض اشتباه یک بازیکن که صدای همه هواداران رو
درآوورد ... همه و همه بیانگر این مساله است که ونگر در مواقع حساس دچار
اشتباه در تصمیم گیری مشه و درک درستی از اتفاقات و جریان بازی نداره ...
در اینکه ونگر موفقترین مربی آرسنال بوده هیچ شک و تردیدی نیست اما عامل
موفقیت چی می تونه باشه؟ به غیر از حضور ستاره ها در ترکیب تیم؟ کافیه
نگاهی به تیم هایی که ونگر با اون ها جام به دست آوورده و بازیکن هایی که
در اون تیم ها بازی می کردند بندازیم. اون بازیکن ها کجا و بازیکن های فعلی
کجا! درسته شاید مطرح بشه همین الآن هم ما ملی پوش های مختلفی در اختیار
داریم اما واقعیت اینه که اکثر اون ها تا قبل از خریدهای امثال در تیم های
درجه دو اروپایی یا آفریقایی و ... غیره عضویت داشتند و بازیکن کلیدی
تیمشون نبودند. چندتا مثال می زنم تا مظلب روشنتر بشه.

یوهان جورو -
سوئیس! نیکلاس بنتنر - دانمارک! آرون رمزی - ولز! ژروینیو - ساحل عاج!
شاماک - مراکش! آرشاوین - روسیه! شسنی - لهستان! حالا سوالی که مطرحه
کدومیک از این تیم ها محلی از اعراب در فوتبال دنیا دارند که ما به داشتن
ملی پوشهاشون افتخار کنیم؟

اما ملی پوش با کیفیت که در تیم ملی کشور
خودش هم ستاره و تاثیرگذار باشه کی رو داشتیم و داریم؟ ونپرسی - هلند ،
روسیچکی - چک ، ورمالن - بلژیک اما بقیه ملی پوش ها که تازه اومدن امسال
مثل کازورلا و پودولسکی هم خوبن اما تاپ تیم ملی کشورشون نیستند. مسلمه
وقتی کیفیت بازیکن هایی که لباس این تیم رو به تن می کنن دچار افت بشه خواه
و ناخواه خود تیم هم دچار افت خواهد شد و مسئول جذب این بازیکن ها و مسائل
فنی تیم چه کسی جز ونگره؟ دلایل خرید این دسته از بازیکن ها هم در مسائل
مالی نهفته است که به تفصیل گفتم دربارش. ولی یک نگاه هم به تیم رویایی باشگاه بندازیم. در اون تیم چه بازیکن هایی بازی می کردند و قهرمانی می آووردن؟

اما
پروسه ی استعدادیابی ونگر در چند سال اخیر ، فیلیپ سندروس - یوهان جورو -
سباستین اسکیلاچی - پاسکال سیگان - آرون رمزی - پارک - ادواردو - دنیلسون و
... که زیاد هستند و مجال بحث بیشتر در موردشون نیست. این هم تبدیل شده به
یکی از ضعف های عمده ونگر. اشتباه در انتخاب استعداد و اصرار به درستی کار
خودش.

اما مسائل اخلاقی ، یه مرور اجمالی به نحوه صحبت کردن ونگر
با رسانه ها و مصاحبه های بعد از بازی در سال های اخیر همه واقعیات رو به
وضوح نشون می ده. چیزی که از صحبت های اون برداشت می شه متاسفانه یک شخصیت
مغرور و با ادبیات به شدت افت کرده رو به تصویر می کشه که به هیچ وجه ارزشی
برای هواداران و ارباب جراید و رسانه ها قائل نیست و در برابر سوالاتی که
ازش می شه یا جواب های بی ربط و سر بالا میده یا یک سری مطالب تکراری رو
بیان می کنه یا بدتر به مخاطب توهین می کنه. چیزی که من از ونگر به یاد
دارم هرگز اینگونه نبوده و در چند سال اخیر به شدت رفتارش دچار تغییر شده و
این اصلا برازنده ی مربی تیم آرسنال نیست. میشه به اینها عدم پذیرش مشورت
از سوی قدیمی ترهای تیم ، منتقدین و حتی دستیاران خودش اشاره کرد ، مثل
مسائلی که با بولد به وجود اومده.

مساله ی مهم دیگه که باعث افت فنی
ونگر و تغییر رفتار اون شده بر می گرده به جایگاهی که در باشگاه براش
ایجاد شده. ونگر به هیچ وجه جایگاه خودش رو در خطر ندیده و نمی بینه که هر
جور رفتاری رو که مایل هست انجام می ده. البته به همسویی با مدیریت و اهداف
و خواست ها مشترکشون هم مربوط میشه که به تفصیل توضیح دادم. اگر ونگر
احساس خطر می کرد حتی برای یک بار در طی این سالها هرگز به خودش اجازه نمی
داد با افکار و آمال و آرزوهای هواداران و تماشاچی ها به این شکل بازی کنه و
اون رو قربانی جاه طلبی و اصرار بیهوده به تفکراتی که در ذهن داره و تنها
خودش فکر می کنه درسته بکنه. تبدیل شدن اون به قدیسه ای که حتی صحبت برای
جانشینی اون گناه نا بخشودنی تلقی می شه بزرگترین و مهلک ترین ضربات رو به
این تیم وارد آوورده.

در آخر یک صحبتی هم با اونهایی که همه چیز رو
در ونگر و بودن اون در این تیم می بینن دارم. البته به هیچ عنوان قصد تحمیل
عقاید خودم یا تغییر دادن عقاید دیگران رو ندارم و به این معتقد هستم که
نظر همه محترم هست و نمیشه به خاطر طرز فکر افراد به اونها خورده گرفت. یه
مثال می زنم تا منظورم واضحتر بیان بشه. اونهایی که معتقد هستند باید به
خاطر گذشته ونگر و کارهایی که اون برای این تیم کرده بهش فرصت داد و
انتقادات رو نادیده گرفت و ونگر بوده که آرسنال رو به تیم بزرگی تبدیل کرده
به این حرف من توجه کنن. به فرض شما دانش آموز نمونه ای بودین و اکثرا
نمرات عالی کسب می کردین در یک درس اما به یکباره افت می کنین و در
امتحانات متوالی نتایج ضعیفی میگیرین. سراغ معلم میرین برای بار اول و
بهانه ای میارین حتی برای بار دوم و سوم! معلم به پشتوانه ی سابقه ای که
داشتید شما رو می بخشه و از تاثیر دادن اون نمرات در کارنامه تون چشم پوشی
می کنه. اما آیا بهانه تراشی برای بارهای بعدی هم قابل قبوله؟ و آیا تنها
به خاطر داشتن سابقه ی خوب باید از ضعفی که امروز دچارش شدید چشم پوشی کرد؟
مسلما پاسخ منفیه. امروزه فوتبال و هر مسابقه ای که برگزار می شه یک
اگزمینیشن هست برای کادر فنی هر تیمی. مهلت زیادی برای تکرار و اصرار به
اشتباهات وجود نداره. درجا زدن و اصرار به تکرار اشتباهات و دلایلی که
بالاتر گفتم همه و همه دست به دست هم میدن تا شما رو تبدیل به چیزی که
امروز هستید بکنن. آرسنال و ونگر و فرصت 7 ساله هم مستثنی از این قاعده نیستند.

به
نظر من دوران ونگر در آرسنال به سر اومده و این تیم نیاز به یک تفکر جدید ،
روحی تازه و بازیکن هایی با کیفیت داره. همون طور که در گذشته بدون ونگر
هم این تیم قهرمان بوده حالا هم بدون ونگر می تونه موفق باشه و هیچ شک و
تردیدی در این باره وجود نداره. آلترناتیوهای بسیار مناسبی هم وجود دارند
که می تونن طراوت و شادابی رو به این تیم برگردونن و در جای خودش جای بحث
داره. حتی اگر ونگر این تیم رو جزو تاپ فور هم بکنه باز هم معتقدم باید
بره. سقفی که برای آرزوهای این تیم در چند ساله اخیر تعریف شده به هیچ وجه
خواسته و تفکر هواداران واقعی این تیم نیست و فقط و فقط برنامه ریزی از سوی
مدیران فعلی و ایضا کادر فنی همسو هست. این تیم به بیماری مضمن و دردناکی
دچار شده و ریشه های اون در پیکره باشگاه پیچ و تاب خورده و درمان اون ابدا
کار ساده ای نیست. به امید روزی که شاهد موفقیت دوباره آرسنال باشیم.