بـبار بـــــــــاران...

از تلخی این روز های آرسنال تا ناکامی آرزوهای این فصل آرسنال فاصله چندانی رسم نمی شود .
خط باریکی بود بعد از نا امیدی من در تابستان تا رسیدن به پستی بلندی های سال نو و زمستان .
استارت نا امیدیم به حدی بود که از همان ابتدا نگرش و دیدگاهم نسبت به فصل را عوض کنم . حالا دیگر راحت تر بازی های تیمم را دنبال می کنم , نه اینکه بی غیرت شده باشم نه , توقعات و نگرشم نسبت به تیمم خیلی زود متفاوت شد . حالا جنگ و هدف گذاری منطقی بالای جدول نیست , چند رتبه پایین تر است .
سناریوی تکراری این سال ها را کنار می گذارم چون مرور آن ها دیگر حتی جذابیت بررسی های شامل و جامع گذشته را نیز نمی دهد . به قدری کلیشه شده که برخی جمله ها را دیگر از حفظ می نویسم نه فکر . هنوز همان سوالات بی جوابند و همان نظریه ها پا بر جا . البته تفاوتی نیز داشته ایم . کمی ضعیف بودیم و شادابی بازی گذشته را نداشتیم . ترک خانه دو ابر ستاره کافی است که کمر یک تیم خم شود و درایت یک ابر مرد کافی است تا اندک اندک کمر را دوباره راست کند اما این کمر آن قدر ضربه دید که دیگر خم و راست شدنش پر از صدای خرت و خرت استخوان است .
آن قدر این استخوان ها را شکستند جوانان , که نرسیدیم به هدف بزرگمان که در ابتدا بسیار زیبا و دیدنی بود .
من هم مثل هواداران دیگر لبریز شدم و در استادیوم تیمم منتقدانه , گاها نا امیدانه بازی را پیگیری می کنم . سخت است دیگر , رقابت بین تیم های از ما کوچک تر , رقابت شدید و نفس گیر حتی با آن ها .
تا همین جا را با دنده سنگین بالا امدیم و نکند بنزینمان تمام شود . هنوز نیمه راه باقی مانده .

کمی بیشتر فکر می کنم . هیچ چیز قابل تغییر نیست . کمی از ابتدا کج قدم گذاشتیم و در ادامه سعی کردیم اسکلت کج بنا شده را با بتن ریزی بیشتر در بالا ها سفت تر کنیم . سخت است اما به هر ترتیب چاره ای نیست . باید تا انتها به هر ترتیب ادامه دهیم . گاها مهندس ناظر تیم من هم اشتباهاتی مرگبار می کند و این مرا دلسرد تر کرد .
باز هم چاره ای نیست .



ببار باران و کمی این زمین را لغزنده کن که شاید مسیر حرکت ما آسان شود . بنزیمان کم شده و حالا یک پمپ بنزین در نزدیکی است .
نمی دانم در توقفگاه میان جاده قرار است بنزین بزنیم یا بنزینمان را ببرند اما می دانم در این سال ها آنقدر مسائل مختلف را در فوتبال تیم محبوبم تجربه کردم که یک آرسنالی کامل بار بیایم .
من یقین دارم به هواداری ای که می دانم هیچ هوادار دیگری تجربه مشابهی نکرده و هیچ هوادار دیگری در بد ترین شرایط مانند تیم من همچنان با درصد امید برای بهترین پیشامد ها فوتبال را پی نگرفته .
من آرسنالیم و منتقد اما بیشتر عاشق .
توفقگاه یک شنبه برایم کمی آشناست . می خواهم در این دیدار باک تیمم را پر کنم و برای هدف هایی نه چندان دلچسب برای ادامه راه مسیر را مهیا کنم .
کمی سخت اما دیدگاهم را عوض کردم پس برای ادامه راه , تیمم را بیشتر تهییج می کنم .
برای هدف گذاری های اشتباه , برای رسیدن به بهترین پیشامد .
فوتبال بی انتهاست ...
روزی زمان هدف های من خواهد رسید ...

یک شنبه
آرسنال - منچستر یونایتد
ساعت نوزده و سی دقیقه
در حمایت از تیمم
به قلم یوسف بذرکار

لینک مطلب در هایبوری برای ارسال نظرات و بحث بهتر و بیشتر :
http://highbury.ir/showthread.php?tid=5374


** لازم می دونم بگم یادمون باشه همیشه باید بهترین لحن رو برای یک پست پی که نوشته میشه ارسال کنیم پستی که هزاران نفر قراره ببیننش و شخصیت ما رو نشون میده
چه در عصبانیت چه در مواقع آرامش
یاد بگیریم که چه طور انتقاد کنیم و توهین نکنیم
با تشکر