یک یادداشت بی ربط اما مربوط!!؟؟؟

قبلا
به واسطه ایمان جلیلی شما رو به همشهری جوان آشنا کرده بودم حالا توی این شماره
آخر مجله یادداشت جالبی چاپ شده در رابطه با ایمیل ها و بسته شدن چند روز گذشته
شون منم
این یادداشت رو گرچه آرسنالی نیست اما برای شما گذاشتم بالاخره همه ما با ای میل
سر و کار داریم نویسنده هم سید احمد واحدی هست پیشاپیش
از همه تون عذر می خوام

تصور کنید یک روز معمولی
مثل همه روزهای معمولی دیگر وقتی پشت کامپیوترتان می‌نشینید و می‌خواهید کارهای
روزمره‌تان را انجام دهید، با مشکل ورود به ای‌میلتان مواجه می‌شوید. ای‌میلی که
حالا با گسترش دامنه ابزارهای الکترونیکی و فناوری‌های جدید، تمام ارتباطات کاری،
تحصیلی و شخصی‌تان را در خود جای داده است.

حالا به ای‌میلتان دسترسی
ندارید. انگار دنیا روی سرتان خراب شده است. کار دارید و کارتان تنها با ای‌میل
انجام می‌شود. مطلب نوشته‌اید و قرار است برای نشریه بفرستید. آخرین جزوه کارشناسی
ارشدی که قرار بود بخوانید را دوستی به ای‌میلتان فرستاده و باید از ای‌میلتان
دانلودش کنید. فاکتور اجناس درخواستی‌تان در ای‌میلتان است و باید فورا تسویه‌اش
کنید تا اجناس برایتان ارسال شود. سوالات و انتقادات و پیشنهادات مردمی به ای‌میل
سازمان دولتی‌تان رسیده و شما به عنوان مدیر روابط عمومی باید آنها را برای
پاسخگویی و استفاده مدیر سازمانتان آماده کنید. خلاصه که هزار کار نکرده با ای‌میلتان
دارید که روی هوا مانده. از دوستان و همکارانتان پرس‌وجو می‌کنید. همه همین مشکل
را دارند. این وسط هر کسی چیزی می‌گوید. حرف‌ها آن قدر زیاد و ضدونقیض است که نمی‌دانید
کدام را باور کنید. بازار شایعه داغ است. شایعه یکی پس از دیگری می‌رسد. به سایت‌های
خبری رجوع می‌کنید اما انگار هیچ‌کس حرفی برای گفتن ندارد. همه این مشکل را دارند
اما هیچ‌کس جواب درست و درمانی برایش پیدا نکرده است.

سرخورده و افسرده
کامپیوترتان را ول می‌کنید و پی کاری می‌گردید که کمی آرامتان کند. بی‌فایده است.
در دو، سه روز آینده شما قرار نیست آرام باشید. چون کار دارید و نمی‌توانید کارتان
را انجام بدهید.

ای‌میل‌ها در هفته گذشته
سه روز قطع بود. درست‌ترش این است که ای‌میل‌ها در هفته گذشته بدون هیچ دلیلی سه
روز قطع بود. درست درستش این می‌شود که ای‌میل‌ها در هفته گذشته بدون هیچ دلیلی که
کاربران اینترنت ایران از آن مطلع باشند، قطع بود. قطعی ای‌میل‌ها و معطل ماندن
بسیاری از کارهای شخصی و اداری و دولتی کشور اگرچه ناراحت‌کننده بود اما ناراحتی
شایعات به وجود آمده بدتر بود. بدتر از همه عدم پاسخگویی مدیرانی بود که اغلب
اوقات کلمه پاسخگو را به عنوان مدیریتشان اضافه می‌کنند. مدیرانی که برخورد
منفعلشان با ماجرا به گسترش شایعات دامن زد. بعد از گذشت سه روز ازکندی ای‌میل‌ها
مدیرعامل سازمان فناوری اطلاعات می‌گوید: «خبر ندارم چون از ای‌میل خارجی استفاده
نمی‌کنم.»(۱) مدیر روابط عمومی شرکت ارتباطات زیر ساخت هم می‌فرماید که: «به ما
مربوط نیست.»(۲)

حالا قضیه تمام شده. ای‌میل‌ها
را باز کردیم و کارهامان را با سه روز تاخیر انجام داده‌ایم. این تاخیرها برای ما
خیلی مهم نیست. هیچ وقت تاخیرها برایمان مهم نبوده است. مهم این است که هیچ کس
جواب روشنی برای این اتفاق نداشت و گویا ندارد. حالا کمی پررویی است اگر در این
شرایط انتظار داشته باشیم دفعه بعد که خدای ناکرده قرار است ای‌میل کاربران ایرانی
بترکد، قبل‌ترش بهمان خبر بدهند تا بدانیم چند روز باید بی‌خیال ای‌میل‌مان شویم.
یا حتی خبری بدهند و بگویند به فلان دلیل این ارتباط قطع خواهد شد که شایعه نسازیم
و نشنویم و پخش نکنیم و فضای روانی جامعه را به هم نزنیم.

حالا ای‌میلمان درست شده
و بیشتر از قبل قدرش را می‌دانیم. گاهی باید اتفاقی بیفتد تا آدم قدر داشته‌هایش
را بیشتر بداند. ما ایرانی‌ها حالا مطمئنا قدرشناس‌تر شده‌ایم و برای داشته‌هامان
خدا را بیشترشکر می‌کنیم. این بهترین و مثبت‌ترین نتیجه‌ای است که می‌شود از قطعی
سه روزه ای‌میل‌ها گرفت. یک نیمه پر لیوان درست و حسابی!

1و2 به نقل از تابناک