In Arsene We Trust

سلام دوستان...
این روزها روزهای خوبی نیست،برای هیچ توپچی ای...برای من،شما،هوادارای نزدیک به تیم،بازیکنها و حتی آقای ونگر...
اما واقعا بعضی از ما بی انصافی می کنیم.
ما جام اتحادیه رو از دست دادیم که هیچ یک از تیم های بزرگ در اون به نتیجه نرسیدن.تو ‏F.A Cup‏ به جمع شانزده تیم رسیدیم و امید داریم.در لیگ قهرمانان به نظر من حرفای زیادی در مقابل بایرن برای گفتن داریم.(البته به امید خدا...)
می بینید هنوز فصل تمام نشده ولی خیلی از ما ناامیدیم.دنبال چرا هم نمی گردیم!‏
منم مثل همه دوست دارم ‏‎ ‎صبح که از خواب پا میشم ببینم چند ستاره ی جدید خریدیم.
منم دوست دارم مثل چند سال پیش دبل کنیم.
منم دوست دارم دوباره یه فصل دیگه بدون شکست قهرمان لیگ برتر بشیم.
منم دوست دارم تا دوباره امثال آنری،ویرا،برگکمپ،پیرس و...تو تیمم بازی کنن.
و خیلی چیزای دیگه...اما یه سوال از همه رفیقای گلم دارم،...
این افتخاراتی که ما ازش به نیکی یاد می کنیم و به اون افتخار میکنیم مدیون زحمات چه کسی است؟!
این خاطراتی که ما امروز اون هارو مثل پتک تو سر رییس می کوبیم و رای به انقضای تاریخ مصرفش میدیم زحمات چه کسی رقم زده؟
می بینید ما افتخارات خود آقای ونگر و تو سرش می کوبیم و به رخش میکشیم.
من مخالف این حرفم که آرسنال بدون آقای ونگر هیچه...اما همیشه معتقدم که قدر چیزهای خوبی رو که دارم باید بدونم.
یادمه تو یه برنامه از دکتر صدر شنیدم که در باره ی رییس میگفت:آرسن ونگر در سالهای ابتدایی حضورش در آرسنال افتخارات زیادی رو در به دست آوردن جام برای این تیم رقم زد و حالا با سیاست های مالیش یک میراث ارزشمند به نام ورزشگاه امارات به جای گذاشته.
می بینید این حرف کسی که از من خیلی بیشتر میدونه.
به نظر من این ذات آدمیه که میل به جاه طلبی داره،و ما هم مثل رابین جاه طلبی رو فقط به خرید ستاره های گرون قیمت می بینیم.‏
اما همه چیز این نیست،من هنوزم خاطراتی از پروفسور و آرسنال در ذهنمه که به همین فصل به اصطلاح کابوس وار!!! امیدوارم.وقتی یاد نوشته ای که فصل پیش در بازی برگشت مقابل میلان (در حالیکه در بازی رفت ۴_۰ باخته بودیم)‏‎ ‎دست یک دختر بچه بود که روش نوشته بود <‏WE BELIEVE‏> می افتم می فهمم که هنوز جایی برای نا امیدی نیست و هنوزهم به پروفسور تمام قد به خاطر تمام زحماتش احترام می گذارم و از ته دل می گم:
IN ARSENE WE TRUST.