ویژه/ روز خاص آرسنال

وقتي در سپتامبر
۱۹۹۶ يک عينكي موفرفري پروفسور مآب در حال پياده شدن از پرواز فرودگاه لندن
بود، هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که او  این باشگاه را صاحب یک مکتب تازه
کند. ونگر اما آمد تا خاطرات جرج گراهام که به آقاي يك– صفر مشهور بود را
پاک کند.
"عده‌ای زمین می‌کنند و گروهی هفت‌تیر می‌کشند". آرسنال تا قبل
از ورود آرسن ونگر و آغازعصر "ونگریسم"، طبق معنی نامش آتش‌گشایی می‌کرد و
به نوعی روی بقیه تیم‌ها هفت‌تیر می‌کشید. البته مختصات این هفت‌تیرکشی در
هر عصر متفاوت بود. "هربرت چاپمن"، سرمربی افسانه‌ای تیم در دهه ۳۰ که
آرسنال را به اولین تیم مطرح قهرمان سه دوره متوالی لیگ انگلیس تبدیل کرد،
گلوله‌هایی با قدرت کشندگی بالا داشت اما سال‌ها بعد، یک تاتنهامی سابق به
نام "جرج گراهام" وقتی روی نیکمت این تیم نشست، استفاده از بیش از یک گلوله
را ممنوع کرد و به این ترتیب آرسنال به تیم پیروزی‌های یک- صفر تبدیل شد.
از زمان ورود ونگر اما انگار جای اسلحه و بیل عوض شده!

مرد فرانسوی پس از نزدیک به دو دهه
افتخارآفرینی جسته و گریخته، بیش ازگذشته به قصد استخراج ستاره‌های طلایی
فوتبال، زمین را می‌کند. او با آرسنال کاری حیرت‌انگیز انجام داده؛ سپری
کردن یک فصل و ۴۹ بازی بدون شکست اما برای جاودانه شدن تنها یک دلیل دارد؛
تبدیل کردن آرسنال به تیمی که هرچقدر ازجام فاصله می‌گیرد، به‌‌ همان نسبت
محبوب‌تر می‌شود!
آرسنال فعلی ادامه حرف‌های ونگر درمصاحبه شاعرانه چند
سال قبلش با تایمز است:"به عقیده من پاس زیبا، شعر است." حقیقت همین است.
اینکه تیم لندنی برای فوتبال انگلیس شعر می‌سازد.
تصویری ناب ونگر پس از
اخراجش در یکی از بازی‌های آرسنال در اولدترافورد، خودِ خودش است. او به
مرتفع‌ترین سکوی تماشاگران رفت و دو دستش را تا جای ممکن به نشانه اعتراض
باز کرد. در سمت چپ گروهی ازهوداران یونایتد تشویقش می‌کنند و در سمت راست،
عده‌ای او را هو می‌کنند. دست راستی‌های فوتبال، ونگر را به خاطر نبردن
جام مورد انتقاد قرار می‌دهند و دست چپی‌ها، دیوانه فوتبال شاعرانه تیمش
هستند. هر دو گروه البته یک وجه اشترا ک دارند. آنها دیوانه "آرسن‌آل"
هستند. سرمربی که نامش، تبدیل شده به همه باشگاه.

امروز یک روز ویژه برای ونگر و آرسنال
است. یک روز ویژه برای فوتبال. روزی که ونگر برای اولین بار روی نیمکت
توپچی‌ها نشست. بازی مقابل بلکبرن. ۱۲ اکتبر ۱۹۹۶ و برد ۲ بر صفر. حالا ۱۹
سال از آن روز گذشته و آرسنال با ونگر، نماد یک فلسفه‌ است. فلسفه‌
ارزشگذاری به مربی، در دوره اخراج‌های پرتعداد؛ یکی شبیه سرالکس فرگوسن.
آرسنال و آرسن برای هم شده‌اند. جزئی از هم. فوتبال هم جزئی از آنهاست.


#سایت رسمی برنامه نود#