خرید بازیکن با استعداد ایرانی

علی امیری؛ تنها 3 سالش بود
که به همراه خانواده ایران را به مقصد انگلیس ترک می کند. ده سال بعد یعنی
در سن 13 سالگی وارد آکادمی باشگاه لیدز یونایتد می شود تا اولین ایرانی ای
باشد که فوتبالش را از تیم های پایه انگلستان آغاز می کند. علی خیلی زود
جای پایش را سفت می کند و قراردادی بلند مدت پیشنهاد ویژه لیدزی هاست به
پاس این درخشش. بازی های پسر ایرانی در این سال ها چشم باشگاه های مطرحی
چون آرسنال، لیورپول و منچسترسیتی را می گیرد اما مسئولان لیدز مانع از
جدایی اش شده اند. اما مهم ترین اتفاق در زندگی حرفه ای علی ، تابستان 2010
رقم می خورد، زمانی که به تیم ملی زیر 16 ساله های انگلیس دعوت می شود .
اما مصدومیتی بد موقع شانس پوشیدن پیراهن سه شیرها را از او می گیرد. علی
18 ساله تنها یک آرزو دارد؛ بازی برای تیم ملی ایران.

*از آنجایی که شناخت زیادی از تو در ایران وجود ندارد، خودت را به صورت کلی معرفی می کنی؟

من علی امیری هستم، متولد 1
آذر 1374. در تهران به دنیا آمدم اما از 2، 3 سالگی به همراه خانواده به
انگلستان مهاجرت کردم. من در شهر لیدز بزرگ شدم. از سن 13 سالگی هم به
باشگاه لیدز یونایتد پیوستم و همچنان در این باشگاه هستم. در پست هافبک چپ
هم بازی می کنم.

*پدر و مادرت اهل چه کشوری هستند؟ هر دو ایرانی اند؟

پدر و مادر من هر دو ایرانی اند. مادرم اجازه نمی دهد که در خانه انگلیسی صحبت کنم و به همین خاطر فارسی را به خوبی یاد گرفتم.

*پس حدود 6 سال است که در باشگاه لیدز یونایتد بازی می کنی، چند سال دیگر با این تیم قرارداد داری؟

من برای 3 سال دیگر با این باشگاه قرارداد دارم.

*در حال حاضر پیشنهادی از باشگاه های دیگر داری یا دوست داری با لیدز ادامه دهی؟

من بعضی اوقات با تیم اصلی
لیدز تمرین می کنم. اگر بتوانم در آینده خودم را به تیم اصلی برسانم حتما
با این باشگاه ادامه خواهم داد. لیدز یونایتد باشگاه بسیار بزرگی است و
تاریخ بزرگی هم دارد.

*الان وضعیت تیم بزرگسالان و پایه های لیدز یونایتد در لیگ چگونه است؟

تیم ما، یعنی تیم زیر 18
سال در این فصل قهرمان لیگ شد. ما لیگ را به راحتی بردیم و در فاصله 3 هفته
مانده به پایان مسابقات با تیم دوم 12 امتیاز اختلاف داریم. اما فکر می
کنم تیم اصلی در «لیگ دسته اول » در رتبه نهم است و امسال شانسی برای صعود
به لیگ برتر ندارد. تیم بزرگسالان لیدز به هیچ عنوان تیم ضعیفی نیست و
بازیکنان بزرگی چون «ال حاج دیوف» سنگالی را در ترکیب خود دارد. مشکل
اینجاست که آنها تنها 25 بازیکن را اختیار دارند و به همین خاطر فشار زیادی
را در طول فصل تحمل کردند.

*تو تابعیت کشور انگلستان را هم داری و به نظر می رسد که برای تیم ملی انگلیس هم می توانی بازی کنی...

من در تابستان 2010 به تیم
زیر 16 ساله های انگلیس دعوت شدم. دقیقا بعد از جام جهانی. اردویی 30 نفره
بود که در لندن برگزار شد. هیچ کدام یکدیگر را نمی شناختیم. بعد از آن 23
بازیکن را برای تورنمنت چهار جانبه کشورهای بریتانیایی دعوت کردند که من هم
در میان آنها بودم. بازی اول ما مقابل ولز بود که متاسفانه در تمرینات پیش
از بازی عضله ساق پای من پاره شد و دیگر نتوانستم ادامه دهم. پس از آن
مصدومیت حدود 2، 3 ماه دور از میادین بودم.

*در آن اردو بازیکن سرشناسی هم بود؟

در آن زمان دفاع چپ ما یوک
شاو بازیکن فعلی ساوتهمپتون بود که در حال حاضر تیم های چلسی و آرسنال به
دنبال او هستند. ما رابطه خوبی هم با یکدیگر داریم. همچنین رحیم استرلینگ
بازیکن لیورپول هم در آن تیم بود.

*شنیده ایم که کمپانی های مطرح آدیداس و نایک هم اسپانسر تو بوده اند. هنوز هم با آنها قرارداد داری؟

من از 13 تا 16 سالگی با
کمپانی آدیداس قرارداد داشتم و از خدمات آنها در این سه سال بسیار رضایت
داشتم. اما الان 7 ماه است که با کمپانی نایک قرارداد 3 ساله بسته ام وآنها
هم امکانات خوبی برایم فراهم کرده اند.

*حدود 15 سال است که به انگلستان مهاجرت کرده ای. آیا در این مدت به ایران هم آمده ای؟

نه، متاسفانه هیچ زمان به ایران نیامده ام. خیلی دوست دارم که روزی به ایران سفر کنم اما فعلا که موقعیت آن پیش نیامده است.

*فوتبال ایران را دنبال می کنی؟

من بازی های تیم ملی را می
بینم اما لیگ برتر ایران را دنبال نمی کنم. من بازی های فوتبال را علاوه
بر سرگرمی برای جنبه آموزشی آن می بینم اما فکر نمی کنم که لیگ برتر ایران
چیزی به آموخته های من اضافه کند.

*بازی در تیم ملی؛ به این موضوع تا حالا فکر کردی؟

نه، به هر حال سن من هنوز
پایین است و چون در تیم های پایه بازی می کنم اسمم آن طور باید مطرح نشده
است. در مورد اشکان دژاگه هم باید بگویم که بازیکن فوق العاده است که موفق
شد خیلی زود خود را با شرایط فوتبال انگلستان وفق دهد. فوتبال انگلیس از
سرعت و فیزیک بسیار بالایی برخوردار است و بازی کردن در اینجا کار آسانی
نیست. وقتی که ما به کشور های پرتغال و اسپانیا می رویم از لحاظ قدرت بدنی
برتری محسوسی نسبت به آنها داریم اما آنها تکنیک بالاتری دارند.

*پس فعلا به پیشرفت فکر می کنی؟ رفتن به تیم های بزرگ انگلیسی؟

فکر می کنم یک سال قبل از
اردو تیم ملی بود که برای انتقال به منچسترسیتی با آنها مذاکره کردم. آن
زمان مارک هیوز سرمربی این تیم بود. در نهایت این انتقال عملی نشد. مسئولان
لیدز اجازه ندادند و من سیتی هم سراغ بازیکنان دیگری رفت. تابستان سال بعد
هم با باشگاه های آرسنال و لیورپول مذاکراتی را داشتم که باز هم باشگاه
اجازه انتقال به من نداد. از آنجایی که من در این باشگاه بزرگ شده ام جلوی
جدایی مرا گرفتند و قراردادم را هم تمدید کردند. در حال حاضر هم قصد دارم
که با لیدز ادامه بدهم چرا که در اینجا توانایی رسیدن به تیم اصلی را دارم.

*مسلما بازی کردن در تیم
ملی انگلیس آرزوی بزرگی برای هر بازیکنی به شمار می آید. انتخاب تو از میان
تیم ملی ایران و انگلیس کدام خواهد بود؟

من در این مورد خیلی فکر
کرده ام. دوست دارم برای تیم ملی ایران بازی کنم. من اگر تا جایی که می
توانم خودم را بالا بکشم و بهترین بازی هایم را هم ارائه کنم، شاید تنها 40
تا 50 بار پیراهن تیم ملی انگلیس را بر تن کنم اما برای ایران می توانم
بیش از اینها بازی کنم. تیم ملی انگلیس در حال حاضر نمی تواند هیچ افتخاری
را کسب کند، نه جام جهانی و نه جام ملت ها. اسپانیا، آلمان، هلند و ...
آنقدر قدرت دارند که فعلا نوبت به قهرمانی انگلستان نمی رسد. وقتی با تیم
ملی انگلیس به افتخاری نخواهم رسید چرا برای کشور خودم ایران بازی نکنم؟

*یعنی فکر می کنی با تیم ملی ایران به افتخارات مهم تری دست پیدا می کنی؟

ببین به هر حال فکر نمی
کنم که با هیچ کدام از دو تیم در تورنمنت های بزرگ قهرمان شوم، در نتیجه
ترجیح می دهم که برای کشور مادری ام بازی کنم.

*توانایی بازی در تیم اصلی
لیدز یونایتد را در خودت می بینی؟ به هرحال حضور در تیم اصلی لیدز راه تو
را برای رسیدن به پیراهن تیم ملی هم هموار می کند...

من از 13 سالگی در تیم های
پایه لیدز بازی می کنم و شانس خوبی برای حضور در تیم اصلی این باشگاه
دارم. فکر می کنم اگر یک مرتبه هم برای تیم اصلی لیدر بازی کنم، مربیان تیم
ملی از من شناخت خوبی پیدا کنند. به هر حال لیدز باشگاه بزرگی به شمار می
رود. لیگ دسته اول انگلیس (Championship ) لیگ بسیار دشواری است که فاصله
تیم ها با یکدیگر خیلی کم است.

راستی کی می آیی ایران؟

خیلی دوست دارم که روزی ایران را ببینم. کاش زودتر این اتفاق برایم بیفتد.