۱۷ سال گذشت

17 سال گذشت یادمه روزی که این تیم رو انتخاب کردم تقریبا 10 سالم بود
اون موقع نه اینترنتی بود نه ماهواره که بتونیم ازش بازیها رو نگاه کنم
یادمه بعضی وقتا بابام روزنامه باطله ها رو میاورد خونه من میرفتم ورزشی هاشو در میاوردم و عکسهای ورزشی رو نگاه میکردم همونموقع بود که ارسنال و پرسپولیس رو انتخاب کردم یه انتخاب تمام قرمز
اصلا با ونگر و انری عاشق ارسنال نشدم فقط برای خودم یه تیم انتخاب کردم
شاید خیلی وقتا پیش خودم میگم اخه چرا این تیم رو انتخاب کردم این تیم این سالها واقعا با اون سالها اختلاف قدرتی زیادی داره

اون وقتا یه تلویزیون 21 اینچ بدون کنترل رنگی داشتیم
درست موقع اخبار ورزشی میومدم جلو تلویزیون
اقای دهقان بود میگفت ارسنال برده ارسنال گلبارن کرده ارسنال قهرمان شده
کم کم روزا میگذشت تا رسیدیم به سن 14 سالگی سنی که هانری و ویلتورد خدایی میکردن تو تیم
پاتریک ویرا رو دیگه نگو اگر کارتهای زرد و قرمز زیادی میگرفت ولی خیلی هم موثر بود
قلم من زیاد زیبا نیست فقط اندازه خاطراتم کشش داره نه بیشتر
اونموقع درکم از فوتبال اندازه اینموقع نبود حتی کری خوندن هم بلد نبودم
حتی کل تیم رو نمیدونستم کیه یا بهتر بگم ونگرم نمیشناختم
فرق بین مربی و سرمربی رو نمیدونستم خدایش
خوب کسی بهم اینا رو یاد نمیداد
تمام اطلاعات من یه اخبار ورزشی بود که ساعت 13:15 بعد از ظهر میزاشت
مجری اخبار اون موقع اقای دهقان بود که الان فکر کنم نماینده مجلس شهر ایذه باشه 
یادمه یه روز گفت چند مربی لیگ برتر گفتن که حاضریم با هانری قرار داد مادام العمر ببندیم
وقتی استارت میزد حتی بهتر خط دفاعی اون زمان لیگ برتر وحشت میکردن
ولی بازم با اون همه ستاره نتونستیم قهرمان اروپا بشیم
یادمه وقتی لمن پنالتی ریکلمه رو گرفت بالشی که دستم بود رفت تو هوا هنوز نیومده پایین :)

وقتی بازی تموم شد خوشحالی ونگر دیدن داشت در حد یه جام می ارزید
بهترین خاطرات من با ارسنال از تلویزیون ایران رقم خورد وقتی از کانالهای خارجی بازیهاشو دیدم دیگه قدرت قبلی رو اصلا ندیدم قدرتی که اجازه نمیداد تیمی مثل سیتی یا چلسی یا یونایتد بیاد 6 الی 8 تا به تیم بزنه و بره

من به چشمم زیاد ندیدم ولی گذر زمان این بازیکنان رو به تیمم اورد و برد
تقریبا از زمانی که طرفدار ارسنال شدم بیش از 100 بازیکن اومدن و رفتن

سال اول کانو و لیونبرگ اومدن
ایان رایت رفت


سال دوم گلزن افسانه ایی که میدونم خیلیاتون با این ادم طرفدار ارسنال شدید
هانری - سوکر - سیلوینیو اومدن
انلکا رفت



سال سوم ویلتورد جفرس پیرس و گای دمل اومدن
که بین اونا پیرس رو فوق العاده دوست داشتم
مارک اورمارس و امانوئل پتیت رفتن که من خدایش بازی این دو بازیکن رو اندازه یک خواب فقط یادمه


سال چهارم جوانی وان برونخوست کولوتوره و اغاز گر دیوار بتونی سو کمپل بود
و گای دمل از این تیم رفت که هیچ وقت نتونست جایی برای خودش پیدا کنه


سال پنچم گیلبرتو سیلوا و پاسگال سیگان اومدن
سیلوینیو و ابسون از تیم رفتن


سال ششم که تقریبا میشه گفت من بازیها رو از این سال دیدم ولی نه بخاطری که نمیخواستم فقط بخاطری که یه نفر بودم مقابل ده نفر اعضای خونواده اگر شبکه سه هم بازی رو میزاشت فرصت دیدن بازی رو به من نمیرسید اگرم میرسید تو نصفه کانال عوض میشد

اون سال سه بازیکن به تیم اومد یکی بهترین هافبکی که من تو ارسنال به چشمم دیدم
فابرگاس یکی از بهترین دروازبانهایی که من تا حالا دیدم لمن و دیگری ببر درنده ایی به نام خوزه انتانیو ریس بود
فلیپ سندروس و گایل کلیشی هم بودن
و اون سال خروجی بزرگ نداشتم فقط جوانی بود که رفت بارسا اونم قرضی




سال هفتم جوان 4 میلیون پوندی ونگر کشف شد جوانی که تو تیم ما رشد کرد رشد کرد بزرگ شد تا قهرمان باشه ولی نشد رفت جایی که جام باشه اونم فقط یه سال براش خوب بود وان پرسی که سبک بازیش پیش من معرکه بود
المونیا - ابوئه - فلامینی همه اون سال اومدن
خروجی ها فقط ویلتورد و جوانی وان برومخوست بود که ازاد رفتن


سال هشتم والکات جوان همیشه مصدوم ما و البته ستاره و مانونه گلب دیابی سونگ و ولا به تیم اومدن
و شاهد رفت غول سیاه چرده ونگر یعنی پاتریک ویرا بودیم که اولین بازیکنی بود که دردناک بود رفتنش


سال نوم رسید سالی که روسیچکی با غیرت و باتیستا ویلیام گالاس و دنیلسون اومدن
و اولین بازیکنی که تقریبا میشه گفت برای پول رفت اشلی کول بود رفت تیمی که هیچ وقت بزرگتر از ما نبود ولی امروزه با خرجهای زیادی که کرده به یک غول تبدیل شده


سال دهم
سالی که بازیکن چشم قشنگ روسی به تیم اومد
اینقدر خوب بود اون زمان که وقتی به تیم لینک شده بود خون دل خوردیم تا رسمی شد
و اون حماسه رو رقم زد
اندره ارشاوین و سمیر و ارون رمزی و سلوستره یکی از بدترین خریدهای ونگر به تیم اومدن
و شاهد رفتن گلب و سیلوا بودیم


سال یازده هم ادواردو رسید بازیکنی که هر وقت اسمش میاد یاد اون مصدومیت وحشتناکش می افتیم
سانیا و گیپس به تیم اضافه شدن
و اغاز گر نابودی ارسنال بود اون سال
سالی که ترسناک رفت :(
هانری و رییس و لیونبرگ یک جا رفتن انگار نصف تیم رفت
اون سال بد نبودیم ولی باز مثل همیشه مصدومیت باعث شد تیم قهرمان نشه و جای خودشو به یونایتد بده


سال دوازده هم دو ستاره دیگه هم رفتن
یکی ادبایور یکی کلوتوره

ورودی های زیاد خوبی نداشتیم فقط توماس بود که جای کولوتوره رو پر کرد


سال سیزده هم سالی که نه خرید بزرگ داشتیم نه فروش درد اور
لورن کوشیلنی و اسکیلاچی و مروان شاماخ اضافه شد
ادواردو رفت



سال چهارده هم اوکس اومد یک استعداد ناب دیگه از اکادمی ساوهمپتون
جیروینیو ارتتا دوس ساتوس مرته ساکر کمپل پارک جنکینسون  اومدن ولی
عشق من رفت
سس فابرگاس رفت :(
ابوئه رفت نصری و کلیشی پول پرست رفتن بنتنر و ارشاوین و دنیلسون قرضی رفتن
تیم خالی شد
بدترین نتیجه عمرم رقم خورد 8-2
خیلی بد بود اون روز من خدمت بودم


سال پانزده هم رسید وان پرسی رفت جایی که جام باشه
سونگ رفت جایی که بزرگ باشه
ولا هم از دست دادیم
سانتی لوکاس پولدی الیور ژیرود و مونرئال رسیدن
الیور ژیرود :)))))


سال شانزده هم اومد سالی که بزرگترین خرید تاریخ باشگاه رقم خورد و هنوزم رکوردش جابه جا نشده
شاید به اسم بزرگ بود ولی اندازه قیمتش بازی نکرد
شاید اگر زود تر اینجوری خرید میکردیم ستاره هامون میموندن
مسوت اوزیل اومد همرا با سانوگو :))) و فلامینی و کالستروم

ژیروینیو مانونه شاماخ رفتن


سال هفده هم و سال اخر
الکسیس اومد
ولبک چمبرز دبوشی اسپینیا اومدن

کاپیتان رفت



خاطرات رد شد تا رسید به امروز غم و شادی زیادی داشتم
ارسنال میباخت اعصاب داغون با کسی حرف نمیزدم
ارسنال میبرد خوشحال بودم که از دیوار صاف بالا میرفتم :)

تنها بازی که به دل من نشست و هیچوقت یادم نمیره حماسه انفیلد بود
وای چه شبی بود گزارشگر عرب خودشو پاره کرده بود از بس میگفت یا ارشا :)

همین اینها اومدن و رفتن از ادامز بگیر تا ویرا و انری و در اخر ورمالن همه رفتن
حتی خود ونگرم یه روز میره تنها نام و تاریخچه باشگاه به جای میمونه
و من فقط عاشق باشگاه شدم نه چیز دیگه ایی
چون اونایی که عشق من تو این تیم بودن رفتن فقط خود باشگاه بود که مونده

و همیشه میگم عشق است ارسنال
مرسی از توجهتون یا علی مدد