در ستایش تیمهایی که ناگهان ظهور می کنند

سلام دوستان. این اولین پستمه. امیدوارم حقیروبه جمع خودتون بپذیرین. این مطلبو شب
فینال لیگ قهرمانان اروپا نوشتم. فرستادم سایت گل ولی چاپش نکردن

از دقیقه شصت به بعد دورتموند دیگر پرس نمی کرد.
بایرن راحت جلو می آمد و از میانه رد میشد. حتی حرکت سوبوتیچ دیگر روحیه بخش نبود.
دورتموند خشن شده بود.فکر می کردم دورتموندی ها تصورمی کردند که دیگر انگیزه نمی
تواند غیر ممکن را ممکن کند.

احساس دو گانه ای داشتم. بایرن سه تا فینال را
ناراحت کننده باخت.منچستر ،اینتر و چلسی.یه جورایی ناراحت کننده می شد اگر بار
دیگر مغلوب میشد. به قول خودشان مهر بازنده بر پیشانیشان حک می شد. دورتموند دو
فصل امپراطور آلمان بود و این برای یگانه غول فوتبال آلمان،و طرفدارهای آلمانی
باکلاسش ،غیر قابل قبول.

فوتبال مجموعه ای از رویدادهایی پیچیده
است.فراتر از یک ورزش. بازیکنای مادرید و بارسلون که از خجالت هم در می آیند، باعث
می شوند که اسپانیا که تا قبل از یورو 2008 سرود ملی رسمی نداشت،صاحب سرود ملی شود.
و همه اسپانیایی ها احساس کنند که یک ملتند. ومی گویند باعث دوستی ملت ها می شود.
ولی کیست که نداند دست خدای مارادونارا.یا ....

باور کنید گاهی اوقات فکر می کنم که یک برد در
جام جهانی  برای مردم هر کشوری ،ارزشمندتر
از چندین مدال طلای المپیک باشد.

ولی فوتبال برای من مجموعه ای احساساتی را به
همراه خودش دارد.نمی دانم چگونه شد که برخی تیمها قدرتمند و سرمایه دار شدند و
برخی.....

چگونه شد که برخی باشگاه های ریشه دار ناگهان
محو شدند و برخی همچنان نامدار.مثلاآیا کسی نام ناتینگهام فارست را به یاد می
آورد؟

نمی خواهم بنویسم که فلان تیم ریشه دار است و
تیم دیگر نیست. و ..

فوتبال به دلایلی که در بالا گفتم ،فراتر از یک
ورزش است. بسیاری از تیمها طرفدار دارند چون نماد گروهی از مردم هستند که آمالشان و
هویتشان را در آن می جویند. مثلا منچستر یونایتد و لیورپول تیمهایی متعلق به جنبش
های کارگری هستند. طرفداران اتلتیکو مادرید را قشر متوسط رو به پایین مادرید را
تشکیل می دهند.

به همین دلایل،فوتبال تبدیل به یک تجارت پر سود
در همه جای دنیا می شود.درآمد های حاصل از فروش بازیکن،حق پخش تلویزیونی،تبلیغات
دور زمین،فروش پیراهن ،بازار بورس و...

به طور مثال رئال مادرید با هزینه ای گزاف دیوید
بکهام یا رونالدو ویا ... را می خرد. در صورتی که معامله ای سراسر برد لااقل از
نظر تجاری کرده است. بکهام با چندین شرکت تبلیغاتی قرار داد دارد و درصدی از آن،به
مادرید می رسد.در انتهای فصل اول قرارداد بکهام یا رونالدو،مبلغ خریدشان از منچستر
به خزانه بازگشته است. خواهشا رئال را نکوهش نکنید. چون در ترویج فوتبال کم نمی
گذارد و چندین مدرسه فوتبال در جهان دارد . در شهر بم هم یکی داشت!

باشگاه ها هنوز هم سمبل هستند ولی برند تجاری
،عنوان دیگری هست که به آنها داده شده است.

نمی دانم از چه زمانی فلان تیم ،عنوان تیم
بزرگتر را گرفت و تیم های دیگر شدند تیم کوچکتر.

از دوازده سالگی به بعد اکثر بازیهای فوتبال
دیگر در ذهنم ماند. در این مدت،تیمهایی ناگهان ظهور کردند و  سپس هیچ خبری از آنها نشد.مانند یک ستاره
دنباله دار آمدند و رفتند. فصلی که رئال برای آخرین بار قهرمان اروپا شد تیمی وجود
داشت به نام بایر لورکوزن. در آلمان در لیگ به دورتموند باختند و در جام حذفی به
شالکه.در فینال لیگ قهرمانان هم مغلوب مادرید شدند. در انتهای همان فصل،بایرن که
طاقت یک فصل بدون جام بودن را نداشت، سه تا از بهترین بازیکنهای لورکوزن  رو خرید. بالاک،لوسیو و زی روبرتو.

خوشحال بودم چون بایرن قویتر بود . و قوی تر هم
میشد.

فصل بعد،در اسپانیا تیم جدیدی ظهور کرد:رئال
سوسیه داد. با درخشش دو بازیکنی که به کوچک و بزرگ معروف شدند.نیهات قهوه چی و
کوواچویچ. پشت سر آنها هم بازیساز روس در آخرین سال فوتبالش بود:الکساندر موستووی.
اما بدون شک ستون تیم ژابی آلونسو بود ولی او سرانجام به تیم بزرگتری! رفت.

چند فصل بعد،رئال سوسیه داد به لیگ پایین تر
سقوط کرد.

هیچ وقت حرفهای باتیستوتا را از یاد نمی برم که
گفته بود :می توانستم به تیم بزرگتری بروم ولی می خواستم با فیورنتینا به افتخار
برسم. و هرگز اشکهایش را بعد از گلزنی به فیورنتینا با پیراهن رم را فراموش نخواهم
کرد.

مثال های از این دست زیادند.دیگراز این دست
بازیکنها دیگر پیدا نمی شود: توتی،الکس دل پیرو،مالدینی،گیگز،زانتی ،رائول و....یا
فوتبالشان تمام شده یا در حال اتمام است. و ما می مانیم با بازیکنهایی نظیر
گوتزه،ونپرسی و...

دورتموند عزیز.می ترسم حالا تیمهای بزرگ تورا
غارت کنند و دیگر نامی از تو نباشد. به همین دلیل دوست داشتم قهرمان می شدی. تو
راهمانند لورکوزن،سوسیه داد و خیلی تیمهای دیگر از یاد نخواهم برد. دورتموند
عزیز،حالا که ایستاده مردی ،بگذار تا تیمهای دیگر ذره ذره از گوشتت را جداکنند
بلکه زنده بمانند.

دیگر توانی برای نوشتن ندارم. ظهور و سقوط یک
تیم،از ویژگی های زیبای فوتبال است.اما برخی سقوطها،زیبایند و برخی غمناک.آیا این
را جنبه سیاه فوتبال بنامم؟

نمی دانم بعد از امشب،عاشق فوتبال باشم یا نه؟