به یک قربانی نیاز داریم

سلام دوستان. حالتون چطوره. ایام رو بهتون تسلیت می گم

دوستان بلافاصله بعد از باخت نیومدم بلاگ بزارم. تمامی این نوشته ها نظرات خودم هست. بعد از باخت با بعضی طرفدارهای آرسنال و حتی منچستر در فضایی دوستانه و پر از احترام صحبت کردم و امروز می خواهم از جانب خودم دلایل باخت را موشکافی کنم.

از همان چیدمان مشخص بود که شاید مویس به کمک استادش فرگوسن از همان فرمولی که همیشه در برابر ما جواب گرفته، استفاده خواهد کرد. وقتی پرس از همان خط جلو با وین رونی آغاز می شود. وقتی خود فرگوسن در استادیوم هست و وقتی در ایام "فرگی تایم" به ساعتش نگاه می کند

در میانه میدان، (تا این بازی)، ندیده بودم که فیل جونز، در نقش هافبک وسط بازی کند. در کنار مایکل کریک که متخصص پاسهای قطری بلند وکوتاه هست تا از کناره ها ، والنسیا و بقیه وینگها بتواند فرار کند. در نتیجه مدافعین کناری ما نمی تواندد به وینگهایمان در حمله کمک کنند. ناچارا، باید در وسط بازی کرد که همان چیزی می شود که مویس (در واقع فرگوسن)

در دفاع  منچسترهم دو عدد به معنای واقعی، مدافع وجود داشت. فقط همان نمانیا ویدیچ حتی اگر در کنار خودش، جنکینسون را در مرکز خط دفاعی داشته باشد، هم خودش عالی کار خواهد کرد و هم جنکینسون.اینقدر که این بشر خوبه. اصلا بهش می گن "صخره ی صربستان"

در مورد مهاجمهای منچستر، وین رونی صرفا بازی می کرد تا اون خائن بتواند بازی کند وکمی آزاد باشد که کار خودش را کرد

و اما در مورد تیم خودمان:

ورمالن اصلا جلو نیامد تا پشت سرش خالی بماند. ممون ونگر از این که قشنگ توجیهش کردی که زیاد جلو نیاد.

کلا به دفاع، نمره قبولی می دهم. چرا؟ چون مهاجمان تیم حریف، مخصوصا رونی در اوج آمادگی بودند.

در مورد هافبکها. اگر کارتون فوتبالیستها را به یاد داشته باشید، تیم سوبا اینا با تیمی بازی داشتند به نام" هیگاشی ایچی" که دفاعی داشت به نام " زوگیتو". البته در نسخه اصلی اسمش این نبود. الان در نظر بگیرید که متیو فلامینی، هر چقدر هم که "سگ" باشد(لقبش)، کلا باید وقت خود را مشغول تحرکات رونی بکند چون برای این بازیکن، صرفا آرتتا کفایت نمی کند. حال تصور کنید که مثلا اوزیل اگر از زوگیتوی اول:"فیل جونز" عبور کرد، بار دیگر با زوگیتویی قویتر با نام " ویدیچ" رو برو خواهد شد. حال تصور کنید با توجه به نبودن"وینگر" در تیم، مجبور میشوید از مرکز حمله کنید که به ترتیب با 1.رونی2.فیل جونز3.ویدیچ. روبرو خواهید شد.

آرسن می گفت که در نیمه اول دستپاچه بودیم. معلوم است. اگردوبار "نفله "شوید، کلا تاآخرمی ترسید. نیمه اول به خاطر همین قضایا از بین رفت.

روند تیم با خروج ویدیچ از شانچستر و ورود گنابری کمی بهتر شد ولی کمی اینکار دیر بود.از طرفی مویس(فرگوسن)، نیز بیکار نبود ومتخصص ضد حمله تیم، گیگز را به زمین فرستاد تا ونگر هنوز حواسش جمع باشد و دستور به حمله دسته جمعی "تیم فورانو" را به بازیکنها ندهد. آن خائن هم جای خود را به فلاینی داد تا بازی مستقیم هم نتوانیم انجام دهیم. متاسفانه با تمام تعصب باید بگویم که وینگهای ما کمی شکننده هستند(پودولسکی در آرسنال وینگ هست بیشتر در مرکز بود سابقا تا جایی که مطلعم. از طرفی ولکات همیشه جایی را برای مصدوم شدن پیدا می کند.(مصدومیت شکم). چمبرلین هم شانس بد ماست دیگه). کلا کمی بدشانسی هم هست.

این چهار بازی هم نفس تیم را گرفت.

برام یه سوال هم پیش اومد: از اول فصل تا الان مسعود اوزیل و جیرود از یک ربع آخر بازی دیگر غیر فعال می شند. نه دوندگی ای چیزی، پرس، ضربه سری، استارتی، چیزی.

در مورد گل: ون پرسی در این بازی نشان داد که چقدر از نظر فیزیکی و بدنی "قویتر شده". چون در پست قبلی ذکر کردم که به نظر من، وقتی در همه جای زمین، حامی قدرتمندی داری، دیگر تو را ترسی نیست و بیشتر درگیر می شوی.

در مورد خوشحالی این بشر می توانم بگویم با توجه به این که دلایل خوشحالی اش را ذکر کرد و در صفحه فیسبوک فارسی هواداران آرسنال، پاسخ هواداران منچستر تا حد زیادی داده شد که ما را به بی جنبه گی متهم می کردند و ترانسفر ون پرسی را با ترانسفر کریس رونالدو به رئال و بازی های پارسال مقایسه می کردند.،. به نظرم بهترین روش برای این که از خاکستر در بیاییم، "قساوت" است.

بازیکنی مثل ونپرسی، نصری، فابرگاس که در دوران گذار به این تیم آمدند را کنار بگذارید. اکنون برای این که به بازیکنهایی بعد از ونپرسی دیگر خائن نگوییم، بهترین راه این است که اگر بازیکنی دو فصل پشت سر هم مصدوم شد، دیگر "لیلی به لالای" بازیکن نگذاریم تا بازیکن دیگر فکر نکند که اینجا آمده تا صرفا پیشرفت کند و به تیم بهتری برود. تا بفهمد که ما میخوام بهترین باشیم و بهترین ها را می خواهیم. اگر نمی توانید، نیایید. اگر در بازی با چلسی(بازی بزرگ)، اگر زدی کل تیمو به گند کشیدی، می توانی بری در چمپونشیپ (دسته یک انگلیس) بازی کنی. اگر مثال واضح تر بخواهم بزنم، جو هارت رو بردن به نیمکت.

اگر هم بازیکنی که هم وینگ باشد و هم نوک(بیشتر نوک) را داشتیم، عالی میشد. مثل لاوتزی، آگوئرو، توز، مارکو رویس، توز، جرمی منز،بنزما،پاتو، غلامرضا رضایی!، سوکای! و...

کلا سریع در حد والکات باشه. حالا لازم نیست در حد زلاتان قدرت بدنی داشته باشه

بنابراین به یک زهر چشم و "قربانی" نیاز داریم. بیایید از دیابی و جنکینسون شروع کنیم.

تا ژانویه هم دو ماه مونده. اون موقع حتی سوم هم باشیم، غنیمت است.

آرسن! ما منتظریم.

الان بدون عصبانیت بهتر شد؟