شرمساری

سلام دوستان،

مقاله ای از سایت گل انگلیسی خوندم گفتم بد
نیستش که شما هم اون رو بخونید. من که با خوندن اون مقاله راسشو بخواید احساس شرم
ساری کردم. ای بابا، بگذریم...

نویسنده: Greg Stobart

قبلا هم اینجا نبودیم؟ آرسنال لیاقت جزء چهار تیم برتر
جزیره بودن را ندارد!

در دنیای آرسن ونگر، یک جام جداگانه وجود دارد که تنها برای آرسنال است
و سالانه به صورت نامرئی زمانی که باشگاه به جایگاه چهارم دست پیدا می کند، به آن
ها داده می شود و آن ها را در لیگ قهرمانان اروپا قرار می دهد.

توپچی ها اکنون 17 سال متوالی است که به بالاترین سطح رقابت های
اروپایی صعود می کنند، اما این موفقیت، امسال در هاله ای بزرگ از ابهام قرار دارد.

در واقع اگر آرسنال با تفاله ای از 17 بازی اول خود در این فصل تفسیر
و معرفی شود، چهارم شدن دوباره این تیم در لیگ امسال بیانگر چیزی جز اهانت به سطح
کیفی لیگ برتر انگلستان نیست!!

اینکه آرسنال اکنون در جایگاه ششم جدول قرار دارد و فاصله امتیازاتش
با وستهام چهارم جدولی تنها چهار امتیاز است، نشان دهنده خوش شانسی تیم آرسن ونگر
است و بازی اخیرشان در برابر لیورپول و تساوی 2-2 نیز آخرین مثال این ادعاست!

ونگر در بازی دیشب با انجام یک بازی ناپلئونی و بسنده کردن به حداقل
ها، توانست با یک امتیاز از آنفیلد فرار کند، در حالی که بازی کنان او حتی نمی
توانستند چند پاس ساده پشت سر هم به یکدیگر بدهند.

مالکیت 36.5 درصدی توپ آن ها در بازی دیشب، بدترین درصد مالکیت آرسنال
از زمانی است که بازی های لیگ برتر به تکنولوژی اعلام درصد مالکیت در سال 2003
مجهز شدند!!! و اگر رقیب ان ها کمی بی رحم تر از لیورپول بود، فاتحه آن ها در نیمه
اول خوانده می شد، چنانکه در بازی خارج از خانه قبلی خود در نیمه اول 3-0 از تیم
استوک سیتی عقب افتادند!

در بازی دیشب آنها هرگز شبیه تیمی که برای گل زدن برنامه ای داشته
باشد، نبودند، اما به نحوی توانستند هر دو تلاش خود را برای به گل رسیدن، که تنها
تلاششان هم بود، به گل تبدیل کنند، آن هم در مقابل دروازه بانی که از زمانی که در
ترکیب لیورپول قرار گرفته هنوز نتوانسته یک مهار قابل ذکر از خود به جای بگذارد!

اگر آرسنال امسال هم جزء چهار تیم برتر شود، پیش فرض این لیگ رعایت
شده است!

(زیر نویس: در بازی یکشنبه مقابل لیورپول،
آرسنال پایین ترین درصد مالکیت توپ و بیشترین تعداد شوت روی دروازه خود را (27 تا)
از زمان آوردن تکنولوژی ثبت درصد و تعداد شوت از سال 2003 تجربه کرد!)

آرسنالی ها خوش شانس اند که لیورپول، تاتنهام و اورتون نیز در این فصل
به سرنوشت آن ها دچارند، در لیگی که چلسی و منچستر سیتی از دسته دنبال کننده آن ها
بسیار جلوترند و این بازتابی از وجود دو قدرت برتر در لیگ اسپانیاست.

من روز یک شنبه در یک بازه دو دقیقه ای از بازی، چهار اشتباه از
بازیکنان آرسنال را شمردم که در هیچکدام از آن چهار مورد بازیکن اشتباه کننده تحت
فشار نبود. در بازی دیشب حتی الکسیس سانچز هم که بهترین بازیکن آرسنال تا اینجای
کار بوده اشتباه میکرد. خدا می داند اگر آرسنال امسال سانچز را نداشت، کجای جدول قرار داشت...

آرسنال دیشب از اعتماد به نفس و خرد تاکتیکی کاملا بی بهره بود، و این
دو مورد چیزهایی هستند که عادت داشتیم آرسنال را با آن ها بشناسیم.

البته ضعف دفاعی و ذهنی هم که همواره از آرسنالی ها انتظار می رود،
دیشب با آن ها بود!!! همین باعث شد که در دقائق آخر گل مساوی را از مارتین اسکرتل
دریافت کنند، با وجود اینکه پی اخراج فابیو بورینی، لیورپول تیمی ده نفره بود.

دور ریختن و از دست دادن برتری و برد، امسال تم و خصیصه بازیکنان آرسن
ونگر شده است، چه در برابر تیم های قوی تری مثل منچستر سیتی و لیورپول، و چه در برابر
رقبای ضعیف تری مثل سوانزی و اندرلخت!!  

آرسن ونگر باید پس از کسب قهرمانی در جام حذفی در ماه می، قدم پیش
میگذاشت و آرسنال را را در اوج ترک می کرد. اکنون ما این را میفهمیم. طرفداران با
یکدیگر جدل دارند، با مربی جدل دارند، بنرهای بحث برانگیز تولید می شود و طرفداران
خشمگین در حال تبدیل شدن به افراد مشهور اینترنتی هستند! (اشاره به اینکه با ابراز
خشم و آوردن بنرها، عکس آنها همه جا پخش می شود!)

جمله معروف آرسن ونگر در سال 2012 خود کاملا جاه طلبی های باشگاه و
توقعات مالکان آن را که بیشتر به دنبال کسب درآمد بالا ودائمی هستند تا چیزهای
دیگر نشان میدهد : « اولین جام، قرار داشتن در بین
چهار تیم اول است!!! »

اما امسال این جام هم در خطر است، خصوصا اگر مشکلات مصدومیت این تیم
حل نشود و ما باز هم امثال ناچو مونرئال و متیو دبوشی را در پست دفاع وسط ببینیم.



منچستریونایتد مشکلات بسیاری داشته و دارد، با این حال تیم لوئیس فن
خال در جایگاه سوم لانه کرده و هیچ عذر و بهانه ای برای عدم حضورش در لیگ قهرمانان
امسال نمی آورد و برای بازگشت به این لیگ، چنان عجیب غریب دست به ولخرجی میزند!

اما چالش پیش روی جاه طلبی های آرسنال برای دست یابی به جام جایگاه
چهارمی واقعا چیست؟؟؟؟؟

لیورپول و اورتون که در جایگاه 11 و 10 جدول اند و برندن راجرزی که
بهترین مربی سال قبل بود، دنبال پاسخ این سوال است که تا کی می تواند شغل خود را
حفظ کند.

تلاش های بی فایده تاتنهام در پنجره نقل و انتقالات هم که بر همه عیان
شده و تیم مائوریسیو پوچتینو بارها به خاطر نمایش های ضعیفش هو شده و آن ها
جایگاهی بهتر از هفتم جدول ندارند.

پس آیا وستهام و ساوتهمپتون می خواهند برای جایگاه چهارم آرسنال چالش
برانگیز باشند؟؟؟

شاید آن ها به اندازه کافی خوب نباشند، اما موقعیت انجام این کار
برایشان پیش آمده و همرها(Hammers،
وستهامی ها) آهنگ برد خوبی را آغاز کرده اند.

بنابراین حضور آرسنال در لیگ قهرمانان سال آینده برای
هجدهمین بار متوالی، دیگر یک موفقیت به حساب نمی آید، فقط نشان میدهد که دیگر تیم
های لیگ انگلستان چقدر بد هستند که باز هم آرسنال به لیگ قهرمانان صعود کرده
است!!!

چون با کسب این مقام، هیچ جامی به توپچی ها داده نمی شود، فقط سر جای
خود محکمتر می شوند!

 امیدوارم، امیدوارم که...

هیچی. ولش کن...

Arsene knows…