۴۲۳۱ مرده

شاید اگر ۶ سال پیش آرسن ونگر فرصت بردن لیگ را به اسانی از دست نمیداد  انتقادات بی سابقه علیه او اینگونه شکل نمیگرفت

بگذارید درست تر نگاه کنیم . در ۲۰ سال گذشته هیچ تیمی در لیگ برتر نتوانسته تمامی فصل را در ۴ رتبه بالایی به اتمام برساند . اما چطور تیمی با ثبات نسبی بالا نتوانسته موفقیت چشمگیری پیدا کند ؟

ارسنال تقریبا تمامی ۶ سال گذشته را با ترکیب ۴-۲-۳-۱ مورد علاقه ونگر بازی کرده است . ترکیبی که نیاز به ۲ هافبک دفاعی یکی با خصوصیات دفاعی بالا و یکی با خصوصیات باکس و بازی ساز دارد . اما ایا ارسنال هیچ گاه همچین بازیکنی را در اختیار داشته است ؟‌

ترکیب ۴-۲-۳-۱ از محبوب ترین آرایش ها در کل اروپا و دنیا محسوب میشود زیرا تمامی خصوصیات دفاعی و هجومی را داراست اما نکته ای که اغلب فراموش میشود این ترکیب بسیار بازیکن محور است . عملا بازی با این ترکیب بدون استفاده از بازیکن توپگیری مثل ویدال وبازیکن خلاقی مثل کازورلا غیر ممکن است . شاید بزرگترین قمار ونگر در ۲ سال گذشته روی بازیکنانی مثل کوکلین بوده . بازیکنی که علی رقم بازی های درخشان اولیه به یکباره نزول کرد و در ادامه مصدومیت کازورلا به کلی هافبک های میانی ارسنال را نابود کرد. اما ایا این دلیل مناسبی است ؟

ونگر که طعم مصدومیت های متوالی را سال هاست چشیده و با آن غریبه نبوده قبل از شروع فصل گرانیت ژاکا را در کنار محمد الننی مصری به عنوان مهره های جایگزین در این پست  در اختیار گرفت . اما نتیجه چه بود ؟

انتخاب ژاکا عملا بزرگترین اشتباه ونگر بود . ژاکا بازیکن با کیفیت و خشنی است که میتواند برش لازم در در میانه میدان به تیم بدهید اما ژاکا که اغلب تمایل به بازی در پشت ۱۸ قدم را دارد در بسیاری از صحنه ها از مهاجمان و هافبک های حریف جا میماند و در موقعیت خطا های بد قرار میگیرد . دلیل این اتفاق چیست ؟‌ مشخصا مربی در تمرینات شرح وظایف هر بازی را منتقل میکند اما  اتفاقی که در بازی می افتد بسیار ساده است . تیم حریف اگه تیمی نسبتا ضعیف تر باشد به سادگی عقب بازی میکند و توپ را به آرسنالی ها میدهد . آرسنال بدون توجه به ماهیت بازی در پشت ۱۸ حریف تجمع مکنند . ۲ هافبک دفاعی پست خود را ترک میکنند و دفاع های وسط در پست هافبک ها قرار میگیرند . هافبک های حریف توپ گیری میکنند و توپ را پشت هافبک های ارسنال به مهاجمین خود میدهند . هافبک های دفاعی ارسنال جا مانده یا خطا های بدی میکنند یا نمیتوانند کاری از پیش ببرند . ۲ دفاع وسط آرسنال نمیتوانند سریعا خود را منطبق کنند و توپ از شکاف بینشان رد شده و به بازیکنی میرسد که استارتی طولانی زده و سپس گل‌ . نکته حایز اهمیت اینجاست که سبک بازی ارسنال بزرگترین ضربه را به خود تیم میزند



جالب اینجاست که حالت دوم گل خوردن ارسنال هم دقیقا در نقطه میانی زمین اتفاق می افتد.

در ضد حملات یا شکل دادن حمله جدید یکی از بازیکن ها توپی را در میانه میدان از دست میدهد . هافبک های میانی از گرفتن توپ عاجز میشوند . بازیکن حریف توپ را به جناحین میفرستد و از جا ماندن دفاع های کناری ارسنال که در ضعف بال های ارسنال مجبور به جلو آمدن شده بودند استفاده کرده و از کنار ها موقعیت مسلم روی دروازه آرسنال ایجاد میکنند.

بار دیگر به بحث ارایش تیمی برمیگردیم . ارسنال در مقایسه تک تک نفرات یکی از بهترین تیم های لیگ برتر می باشد ضعف در چند پست چیز عجیبی حتی برای تیم قهرمان نمی باشد . اما چرا ارسنال نتیجه نمیگیرد ؟

دقت کنید که ارایش تیمی عملا میتواند یک شکل روی کاغذ باشد و تیم در زمین عملا متفاوت بازی کند . مشکل عدیده ارسن ونگر که در سال کنونی بیشتر رویت شده عدم تاکتیک پذیر بودن اوست . مربی بسیار با دانش اما عملا با ۱ برنامه در زمین . کافیست اخراج ها و مصدومیت های بازیکنان را دنبال کنید تا متوجه شوید در اکثر مواقع حتی تاکتیک کلی تیمی هم تغییری نکرده است و اینجاست که هر مربی متوسطی در دنیا انتظارش را میشد تا ضربه کشنده خود را وارد کند.

ارسنال با بازیکنان فعلی تیمی مناسب برای ۴-۲-۳-۱ نیست و چه بسا با یک تغییر کوچک تاکتیکی میشد جلوی شکست های پی در پی را گرفت اما عملا نه تغییری در ترکیب و نه تغییری در ارایش تیمی شاهد بودیم . ضعف هافبک های میانی تیم شرایط را برای ۴-۳-۲-۱ و حتی ۴-۴-۲ لوزی فراهم میکرد که حتی امتحانش هم از باخت های سنگین پیش آمده ضروری تر بود.

رفتن ونگر یک تصمیم احساسی و به خاطر چند باخت اخیر نخواهد بود بن بست تاکتیکی ونگر به سال ۴ ام خود رسیده و دیگر قابل تحمل نخواهد بود . فوتبال مدرن نیازمند استافده از تاکتیک ها و ارایش های متعدد برای هر بازی است جایی که الگری در یک بازی لیگ قهرمانان و طی بازی ۶ ارایش مختلف را عوض میکند تا حریف دچار سردرگمی تاکتیکی شود . فوتبال مدرن جنگ مدرن است و جایی برای کل کل های بیهوده و حمایت های بی دلیل نیست .