ونگر

می خواستم با یک دید کلی و بی طرفانه به عملکرد ونگر در آرسنال بپردازم ؛ البته با تمرکز خیلی بیشتر بر بخش دوم مربیگری ش یعنی از سال 2006 به بعد .

بازیکن سازی

 برخلاف تصور همه ، بازیکن سازی ، ضعیف ترین بخش کارنامه ونگر در آرسنال می باشد . قبلا هم پل مرسون به این موضوع پرداخته است .

1. همه به خوبی به یاد داریم که عملکرد فصول اول بازیکنانی مثل رمسی ، چمبرلین ، ولکات ، سانگ و ... چیزی از یک فاجعه ،کمتر نداشت ؛ اگر اکنون رمسی یا چمبرلین بازیکنانی با کیفیت پنداشته میشوند ، دلیل آن است که تجربه ، نقصان استعداد را پر کرده است . نه تنها ونگر در امرخرید و پرورش بازیکن جوان دچار اشتباه شده است بلکه جز فرصت دادن [ آزمون و خطا ] به این بازیکنان ، هیج کار ویژه ایی انجام نداده است .

2. ونگر به برخی از بازیکنان واقعا با استعداد مانند ولا ، فرمپونگ ، نبری ، لنزبری و ... حتی فرصت بازی کردن هم نداد !

3. برخی دیگر از جوانان [ به اصطلاح ] با استعداد مانند گیبس ، جنکینسون ، سانوگو ، دنیلسون ، بنتنر ، ژورو و ... که حتی با کسب تجربه نیز ، نتوانستند به یک بازیکن ، با کیفیت متوسط مبدل شوند .

4. در مقابل ، اگر ونگر موفق به کشف بازیکن با استعداد می شد ، یا  در جذب [ رونالدو ، دیماریا ، زلاتان و... ] و  یا در حفظ [ نصری ، فابرگاس ، هلب ، کول ، آنلکلا و ... ] آنها شکست می خرد .

* ونگر خیلی از بازیکنان را نیز نابود کرده است که در حوصله بحث نمی گنجد .

عملکرد فنی

1. بعد از تشخیص دادن شب از روز ، پی بردن به معیوب بودن ساختار دفاعی آرسنال ، ساده ترین کار  جهان بشریت میباشد . جالب آنکه خرید های جدید [ الننی ، گابریل ، ژاکا ، موستطفی ، چک و ... ] ونگر برای استحکام بخشیدن به یک سوم دفاعی آرسنال ، همه از دم ناکار آمد بوده اند و باز هم جالب تر اینکه تعداد گل های خورده چک در سه فصل [ در واقع دو فصل و سه بازی ] حضور در امارات ، از تعداد گل های خورده وی در یازده سال حضور در چلسی بیشتر بوده است ! پس مشکل از بازیکنان نیست بلکه آب از سرچشمه گل است !

2. در سال های رکود بعد از ساخت استادیوم ، تنها دلخوشی آرسنالی ها بازی زیبا و روان آرسنال بود که از آن هم در آرسنال کنونی خبری نیست . گویا آرسنال با بنایون ، ژروینیو ، اسکیلاچی ، شاماخ ، دنیلسون و ... بهتر و دلنشین تر از اوزیل ، سانچز ، ژاکا و ... بازی می کند . شاید با رفتن پت رایس و آمدن استیو بولد همیشه ساکت و البته ناکارآمد ، تنها میراث [ بازی زیبا ] باقیمانده از نسل هانری ، برگکمپ ، لیونبرگ ، پیرس و ... زیر خاک های هایبری مدفون شد .

3. تعویض های اشتباه و تکراری در زمان های تکراری ، نمکی است بر زخم کهنه منتقدین ونگر . قطعا دلیل ترک آرسنال توسط پودولسکی ، پرز ، جوئل کمپبل ، روسیچکی و ... فرصت ندادن به آنها ، حتی به عنوان یار جایگزین است . از تعویض های عجیب ونگر در برابر بایرین ( 2017) و بارسلونا ( 2006 و2016 )که بگذریم و ...

4. جدا از سوپرایزهای [ در مقابل لیورپول ( 2017 ) ، چلسی ( 2014 ) و ... ] ونگر در انتخاب ترکیب ؛ گویی برخی از بازیکنان اصلا وجود ندارند و اصلا به آنها بازی داده نمیشود ؛ این موضوع سبب کرخت و بی انگیزه شدن تمام بازیکنان تیم می شود ولی به قول دوستداران ونگر : آرسن میداند !

5. همان طور که تمام جهان فوتبال میداند ، کادر فنی آرسنال فوق العاده ضعیف است ؛ از استیو بولد [ بنظر من دلیل اصلی عملکرد بد آرسنال می باشد ] گرفته تا تیم بدنسازی [ بهتر است بگویم تیم بدن نسازی ] و تیم پزشکی [ بازیکنان آرسنال در مصدومیت هم مصدوم میشوند مثل کازورلا ! ] ، همه و همه درد هایی هستند بر این تومور بد خیم به نام : آرسنال .

مطالعه عملکرد کادرفنی [ به ویژه کمک مربی ] فرگوسن ، کلوپ ، کونته ، پوچتینو و مورینیو خود مهر تاییدی بر این مدعا خواهد بود .

6. ونگر بیست و دو سال است که مربی آرسنال است . والکات 12 سال ، رمسی 10 سال ، کوشیلنی و ویلشر8 سال ، ژیرو 6 سال ، بلرین و مونرئال 5 سال و اوزیل 4 سال و اکثر غریب به اتفاق بازیکنان آرسنال ، مدت زمان بسیاری است که تحت نظارت ونگر هستند ولی باز شاهد آن هستیم که بازیکنان آرسنال در طول یک فصل در چند پست متفاوت به کار گرفته میشوند و همچنین به خوبی از پتانسیل های آنها بهره برداری نمیشود ؛ انگار که ونگر اصلا به توانایی های آنان واقف نیست ! بر آن روی سکه ، کونته در فصل اول [ کمترین شناخت بر بازیکنان ] حضورش در چلسی قهرمان لیگ میشود [ البته مثل خود ونگر ] !

نقل و انتقالات

این بخش را نگفته از بر هستید !

نقطه قوت ونگر

مورینیو در سال 2007 بعد از دو سال قهرمانی در لیگ ، آنجلوتی در سال 2011 بعد از قهرمانی در لیگ و دوباره مورینیو در سال 2016 بعد از قهرمانی در لیگ از مسند مربیگری چلسی ، به دلیل عملکرد ضعیف اخراج شدند . می توان با دیده اغماض مانچینی ، پلگرینی و رانییری را در این گروه عضو کرد .  

در لیگ فوق رقابتی انگلیس دو سال پیاپی قهرمان شدن تقریبا غیر ممکن است . فوتبال مدرن رحم ندارد در دو سال نمی شود یک تاکتیک پیاده کرد و منتظر نتیجه بهتر یا حتی یکسان بود . آنالیز بازی ها حتی به یوتیوپ و اینستگرام هم رسیده اند ، گرگ نباشی گرگ ها نابودت میکنند .                   

ونگر ، در لیگی که قهرمان پیشین آن در فصل جدید ، به رتبه ایی بهتر از دهم یا دوازدهم نمی رسد همیشه در کورس قهرمانی [ شاید به قول مورینیو اسب کوچک کورس قهرمانی ] بوده است و رکورد دار قهرمانی در جام حذفی نیز می باشد ؛ از طرفی بیست و یک سال متوالی آرسنال را در بین شانزده تیم برتر چمپیونز لیگ قرار داده است ؛ او خود و تیمش را بیست و دو سال به روز نگه داشته است ؛ این تداوم و ثبات در فوتبال امروز به هیچ وجه دست آورد کمی نیست !

و در آخر

چیزی که آرسنالی ها میخواهند ، بعد ازموفقیت آرسنال ، خود ونگر است . ما آن ونگر مغروری را می خواهیم که چهل و نه بازی پیاپی برای تمام رقبا در گوشه رینگ ، ناقوس مرگ را به صدا در می آورد ؛ آن ونگری که تنها باخت رئال مادرید در سنتیگو برنابئو در چمپیونز لیگ را رقم زد ، ونگری که تیمش با پنج گل یاران زانتی به زانو در آورد و صدای ستاره های یونتوس را در نطفه خفه کرد .

ما آن ونگر را میخواهیم ، نه این ونگر مغمومی که ناخن هایش را میخورد ! قبول کن پیر ،   پیر است حتی   اگر شیر باشد ! به خاطر خاطرات خوش برو ! به خاطر آسمان همیشه سرخ  لندن برو ...

لطفا گزینه ایده آل خودتان برای جانشینی ونگر را ، در کامنت ها ذکر کنید .    لللیییبیزل