no one is bigger than club

مطمئنا خیلی از هواداران به خاطر اتفاقات اخیری که در آرسنال رخ داده نا امید و دلسرد هستند که باید بهشون حق داد چون این ناراحتی چیزی به جز عشق به آرسنال نیست.

بهتر بگم حسی که شاید ترکیبی از ناراحتی، ناامیدی، خشم، دلتنگی و ... باشه همونطور که وقتی در اوج هستیم ترکیبی از احساسات برعکس رو داریم و همه این ها فقط مفهوم عشق رو داره و چیزی هست که بین همه هواداران مشترکه.

اوایل فصل گذشته؛ باشگاه شرایط ناامید کننده ای داشت و تک تک لحظاتی که در این کانون با هم داشتیم رو یادمه و همون موقع گفتم فوتبال یعنی پستی و بلندی؛ یک روز در عرشی و یک روز در فرش که به خاطر همون جو نامناسب و نا امیدی به وجود اومده خیلی ها مخالف این حرف بودن اما بعد از اوج گرفت آرسنال و بردهای متوالی همه اون احساسات نا امیدی به خوشحالی و امید تبدیل شد و تنها چیزی که در این بین تغییر نکرد عشق به آرسنال بود.


دوستان خوبم، هواداران فهیم آرسنال که همیشه از وقت و عمرتون به خاطر عشق به باشگاه زدید و اینجا لحظات خوبی رو داشتیم، بیاید و سعی کنید اتحاد بیشتری داشته باشید. مطمئنا نگرانی هواداران قابل درکه اما ما شرایط به مراتب بدتر از این رو هم تجربه کردیم و قطعا شک نداریم که با گذشت زمان و به مرور باز هم خودمون رو پیدا می کنیم و لحظات خوب دیگه ای رو خلق خواهیم کرد.

هر باشگاهی در تاریخ خودش همچین دورانی رو تجربه کرده. اگه به تاریخچه کامل آرسنال رجوع کنید می بینید که در اواسط دهه هشتاد میلادی فرانک استاپلتون مهاجم افسانه ای آرسنال به منچستر و لیام بریدی زوج طلایی او که بارها برای استاپلتون گل سازی کرد به یوونتوس رفتند و در همون مقطع آرسنال وارد دوران تاریکی شد اما هوادران در هایبوری به شدت پشت تیمشون ایستادن تا باز هم آرسنال به دوران اوج خودش برگرده.

درسته آرسنال دو مهره ارزشمند خودش رو در نقل و انقتالات از دست داده اما بازیکنی که بعد از هشت سال حضور در آرسنال و با وجود رابطه عاطفی که هواداران نسبت بهش پیدا میکنند به رقیب سنتی ما میره ارزش ناراحتی داره؟ نمی خوام وارد جزئیات بشم که چرا رفت و چراهای دیگه اما ونپرسی به عشق هواداران خیانت کرد و دیگه برای من مرده؛ کم نبودن مهاجمان بزرگی که از آرسنال رفتند اما فورا مهاجم دیگه ای به خوبی جای خالیشون رو پرد کردن.

شاید  نقل و انتقالات امسال یه جورایی بتونه تداعی کننده همون دهه هشتاد و جدایی استاپلتون و بریدی باشه اما فقط از جنبه خروجی هامون اینطوره وگرنه ما سه خرید بزرگ انجام دادیم که در اوج دوران حرفه ای خودشون به اینجا اومدن و جکی دوست داشتنی که کم تر کسی به تعصبش شک داره به زودی باز خواهد گشت و با یکی دو خرید جدید که شخصا قول میدم حداقل یک خرید بزرگ دیگه داشته باشیم باز هم شرایط مطلوبی پیدا می کنیم و می تونیم برای ادامه راه امیدوار باشیم.

شرایط جدایی ونپرسی که دیگه برای همه مشخص بود و نیازی به توضیح نیست و در خیانت کردنش شکی نیست. در مورد سانگ هم قطعا یکی از ارکان فصل گذشته ما بود اما نه اونطوری که نشه جای خالیش رو پر کرد، نمی خوام به خاطر رفتنش ازش انتقاد کنم اما سانگ در کنار توانایی های منحصر به فردی که داشت ضعف هایی هم داشت و بازیکنی که دلش با تیم نباشه بهتره قبل از اینکه مثل کاپیتان سابق باشگاه رو تو موضع ضعف قرار بده فروخته بشه.

دوستان عزیز، همه این ها رو گفتم که فورا احساساتی نشید و تحت تاثیر جو قرار نگیرد، توی این سال ها شرایط مشابهی رو تجربه کردیم و بهتره کمی به تیم فرصت بدیم تا خودش رو پیدا کنه و ما هم از عشقمون حمایت کنیم.

در آخر هم نظر شما رو نسبت به این سوال می پرسم ( خواهش میکنم منطقی و جدا از هرگونه احساسی جواب بدید ) :

آرسن ونگر در فرصت کمی که تا پایان بسته شدن پنجره نقل و انقالات باقی مونده چه واکنشی نشون خواهد داد؟


به امید آینده روشن برای آرسنال و هوادرانش...