creator

تصورتان از یک جنتلمن فوتبالی چیست؟ مردی با
قامت کشیده که روزگار گرد سپیدش را بر روی سر او پاشیده، با سیمایی جدی و البته
جذاب؛ آری او آرسن ونگر است...

تقریبا همه ما آرسنال را با او و او را با
آرسنال می شناسیم. گویی نیمی از لوگوی باشگاه را چهره او تشکیل داده. کسی که با او
دیگر هیچکس جرات نداشت لقب " کسل کننده " را حتی در ذهنش برای آرسنال
تصور کند.

اولین دستاورد آرسن برای تیمش فوتبالی جذاب و
مسحور کننده بود؛ فوتبالی که وقتی به تماشایش می نشستید 90 دقیقه زمان را برایتان
متوقف می کرد حتی پلک ها یتان وظیفه خودشان را از یاد میبردند و اجازه تماشای این
شعبده بازی را بدون حتی لحظه ای توقف به چشم ها هدیه می دادند.

فوتبالی که تلفیقی از فوتبال شناور هلندی،
فوتبال باصلابت فرانسه و فانتزی بازهای اسپانیا بود و ماحصل آن معجونی بود افلاطون
وار و شگفت انگیز به نام : ونگر بال

او آمده بود تا به انگلیسی های مغرور ثابت کند
می تواند در لیگ جزیره موفق باشد، او آمده بود تا به پیرمرد اولدترافوردی نشاند
دهد شهر انقدر ها هم که او فکر میکند خالی نیست، او آمده بود تا با کمک ژنرال های
ارتش سرخ پوشش تاج پادشاهی بریتانیا را از ملکه بگیرد و بر سر خودش بگذارد و قصر
پادشاهی را منتقل کند به محلی جدید به نام : ورزشگاه هایبوری

او در آنجا عمارت باشکوهی ساخت و برای اینکه
شکوه این عمارت جاودانه شود بر سر در آن نوشت: شکست ناپذیران

پس از گذشت بیش از یک دهه حتی چاه های نفت
بزرگترین کشور دنیا نیز نتوانست کوچکترین خدشه ای به آن وارد کند

آری توپچی ها با توپخانه دهشتناک خود همه تیم ها
را به توپ بسته بودند و بریتانیا را به آتش کشیده بودند؛کاری که رایش ها و ناپلئون
ها نیز نتوانسته بودند انجام دهند؛توپچی ها در لشگر کشی شان به اروپا نیز همه را
به زانو درآورده بودند و اگر داور در نبرد نهایی ینس لمن نگهبان دژ تسخیر ناپذیر
توپچی ها را اخراج نمیکرد بدون شک آنها فاتح بی چون و چرای قاره سبز می شدند آن هم
در مقابل تیمی که یکی از بهترین 10 های تاریخ را دراختیار داشت

اما تقدیر بسیار بی رحم بود و پروفسور در سرزمین
خودش دستش از جام کوتاه ماند و تصویری بسیار تلخ از نگاه حسرت بار ژنرال ارشد
ارتشش(تیری آنری) به جام در ذهن فوتبال دوستان و مخصوصا هواداران آرسنال حک شد

ادامه دارد...