کلید در خانه نیست ...

داستان اصلی استعداد یابی و بازیکن سازی در آرسنال از اون روزی سر زبان ها افتاد که باشگاه به دلیل ساخت ورزشگاه جدید و بدهی های فراوان مجبور به خرید بازیکنان ارزان قیمت و تبدیل آنها به بازیکنانی که تنها توانایی کسب رتیه چهارم را دارند شد .

در سالهای آغازین ساخت ورزشگاه هنوز شمایی از آرسنال پیشین دیده میشد اما با توجه به سیاست های باشگاه همه ستارگان یکی پس از دیگری باشگاه را ترک کنند ...
آرسن ونگر روی به خرید بازیکنان آفریقایی کرد .. پیش تر همه آرسنال را به تیمی پر از بازیکنان فرانسوی میشناختند ... خرید بازیکنانی مانند ابوء ، آدبایور ، توره ، سونگ و بسیاری از بازیکنان آفریقایی مابین سالهای 2005 الی 2010 در کنار بازیکنان کم نام و نشان دیگر مانند هویت ، ترائوره ، دنیلسون و...  هیچ گاه یک استعداد یابی موفق را برای آرسنال به همراه نداشت زیرا درصد بالایی از این بازیکنان که اینها از بهترین های آن لیست میباشند هم به دلیل مصدومیت و هم به دلیل بازی های آفریقایی میانه فصل لیست آرسنال را خالی از بازیکن می کردند و درصد بسیار پایینی از این بازیکن های آن نسل توانستند از بهترین بازیکن های جهان شوند ... در طی 10 سال اخیر آرسنال شاید نهایتا  تنها موفق به پرورش 2 مهاجم گلزن به نام های ون پرسی (جا مانده از نسل قبل) و آدبایور شد و این بزرگترین نقض آرسنال در بازیکن سازی به حساب می آید ...
نسل اول بازیکن سازی باشگاه که عمدتا شامل بازیکن های گمنام و بعضا آفریقایی بودند به این صورت کنار رفت و از نسل جدید پرده برداری شد ...  نسلی به نام هسته انگلیسی !!!
با قهرمانی های فراوان منچستر یونایتد در سالهای 2009 الی 2012 و همچنین خطر احتمال تصویب قانون بازیکن بومی برای باشگاه ها آرسن ونگر و سیاست گذاران را به این فکر وا داشت روی به خرید بازیکن های جوان انگلیسی بیاورند که هم همانند منچستر یونایتد بازیکنان انگلیسی با وفاداری بالا را در باشگاه به خدمت بگیرند و هم از قوانین احتمالی مصون بمانند .. منچستر یونایتد از بازیکنان بریتانیایی به نام های رونی ، گیگز ، اسکولز ، گیگز ، کریک ، کین ، فردیناند ، تویل ، براون و...  بهره میبرد که همه آنها برای سالها پیراهن منچستر یونایتد را بر تن داشتند بنا بر این هسته انگلیسی آرسنال قاعدتا باید این پتانسیل را در باشگاه به وجود می آورد که تعهد به باشگاه را افزابش دهد و این چنین هم شد اما ....  
جواب اما را به زودی خواهم داد ...
خرید بازیکنانی مانند چمبرز ، گیبس ، ولبک ، چمبرلین  در کنار والکات ، ویلشر و... به کجا رسید ؟
چمبرز تا به امروز چیز خاصی برای ستاره شدن از خود نشان نداده
 گیبس در خواب خوشی به سر میبره و با مصدومیت های فراوان زیر سایه مونرئال است .
چمبرلین و ویلشر  و والکات دائما مصدومند و به نظر هیچ گاه در آرسنال آنها را ستاره نخواهیم دید .
ولبک گاها شمایی از یک مهاجم نهایتا در حد استوریج را نشان میدهد .

این هم از سرنوشت هسته انگلیسی آرسنال که قرار بود ترکیب آینده تیم ملی انگلیس را تضمین کند ..(به گفته آرسن ونگر)

و حالا جواب اون اما ..
تهعد با ورود این بازیکن ها وارد باشگاه شد زیرا هیچ یک از آنها باشگاه را ترک نکردند ولی کیفیت همچنان در حد همان سالهای گذشته است و سطح پرورش باشگاه آرسنال و سطح فنی مهارت های بازیکنان پرورش یافته در آرسنال در این سالها یک سرو گردن از سایر باشگاه ها پایین تر است نشان به آن نشان که امروز بهترین بازیکن های آرسنال بازیکنانی هستند که از باشگاه های دیگر خریداری شده اند ..
پتر چک ، اوزیل ، سانچر و  ... که خودتان میتوانید بررسی کنید .

این را در کنار این موضوع قرار دهید که میانگین سنی بازیکنان جوان پیشین آرسنا هر سال بالا تر میرود و میانگین سنی تیم هم به همین ترتیب و اگر قرار بود بازیکن سازی آرسنال جواب بدهد تا امروز باید جواب می داد و ما باید بعد از 10 سال بازیکن سازی حد اقل تیم از پیش باخته در برابر بایرن و بارسا نبودیم  (این پست صرفا به دلیل باخت برابر بارسلونا نیست ) ... این حقیقت است ...
 
باید قبول کنیم که نسل دوم استعداد یابی و بازیکن سازی باشگاه هم بدون موفقیت به کار خود پایان داده است و بهتر است برای ترمیم ترکیب به جای پرورش بازیکن در داخل روی به خرید بازیکن از خارج باشگاه آورد زیرا با توجه به تجربه این چند سال شاید بسیار بعید است و شاید بسیار پرورش کند است  که بازیکنانی در باشگاه پرورش یابند که باشگاه را به قهرمانی در اروپا برسانند زیار سطح قنی باشگاه پایین است ..

کلید در داخل خانه نیست کلید ها را باید در خارج از خانه جستجو کرد ...