نقد های متفاوت (۱۳۹۵/۸/۱۳)

مشخص بود که بعد از يه برد 6-0 بازيکناي آرسنال با چه ديدگاهي بازي رو شروع ميکنن ده دقيقه اول بازي ، نشون دهنده اين بود که آرسنال قراره کار حريف رو يکسره کنه اما تغييرات عمده اي که در فاز دفاعي و هجومي بوجود اومده بود ، باعث ناهماهنگي و شتابزدگي در حملات شد

تغييرات تاکتيکي بازي آرسنال با حضور ژيرو:

عدم خلاقيت ژيرو در هنگام دريافت توپ و سربالا نبودن و نداشتن وسعت ديد ، يکي از ضعف هاي اصلي بازي ژيرو (در کنار پا به توپ نبودن و عدم دريبل زني) هست که جلوي حملات سرعتي آرسنال رو گرفته بود درصد بسیار پایین دقت پاس ژیرو هم از همین دلیل سرچشمه میگرفت که با 52 درصد بدترین بازیکن تیممون در این فاکتور بود و علاوه بر این قضیه ندادن حتی یک پاس کلیدی در طول بازی با وجود میل به فرار از سوی سانچز و توپ گیری ژیرو روی شروع های مجدد هم از نکات منفی ژیرو بود... البته مزاياي ژيرو از نظر قدرت بدني ، حفظ توپ ، هوش بالا در جايگيري و حرکات بدون توپ هميشه براي آرسنال مهمه اما از اونجايي که ما هوادارا و شايد بازيکناي فاز هجومي ، به حضور سانچز که بازيکن خلاق با حرکات انفرادي و انفجاري هست هنوز عادت داشتيم، کمي کار برامون سخت شده بود اگر بازم به آمار مراجعه کنیم تعداد 2.8 دریبل و 2.2 پاس کلیدی در هر بازی از الکسیس سانچز و تعداد 0.3 دریبل و 0 پاس کلیدی از ژیرو رو مشاهده میکنیم. هرچقدر روزاي اولي که سانچز از وينگ به مهاجم نوک نقل مکان کرده بود ، باعث ناراحتيش شده بود. انتقالش از نوک به وينگ هم در روحيه و آرامشش تاثير منفي داشت و به نظر ميرسه سانچز پست اصلي خودش رو وينگ نميدونه و تمايلش به مهاجم نوک بودن (با توجه به 9 گل و 5 پاس گل و نمره درخشانش 8.03 در بازي هاي گذشته) غير قابل انکاره
 

به دليل حضور سانچز در وينگ چپ و همکاري ويژه اوزيل و سانچز، 44 درصد حرکات آرسنال از سمت چپ پايه گذاري شد و همين امر ، دليل اصلي اورلپ هاي گيبز و جاموندن هاي مکرر و خوردن 4 دریبل بود. البته گيبز در فاز هجومي عملکرد مناسبی داشت اما از اعتماد به نفس و هوش يه مدافع چپ در بازي ديروز خبري نبود و گیبس 4 سانتر موفق داشت که 32 درصد تعداد اورلب هاش بوده و هیچ پاس کلیدی ای هم نداشته. حضور همزمان ژاکا و کوک ، که هر دو در نيمه اول ميل بالايي براي حضور در حملات داشتن توازن تيمي آرسنال رو با مشکل روبرو و تا آخر بازي (به زمين اومدن النني) هم اين مشکل پابرجا بود.
 

گل اول لودوگورتس:
هشت بازيکن آرسنال روي خط محوطه جريمه جاگرفته بودن که به نظر ميرسه فاصله خيلي زيادي رو بخاطر آفسايد گيري ، تا دروازه ايجاد کرده بودن مقصر اين اشتباه در ايجاد فضا هم دروازه بان وهم دو دفاع مرکزي هستن که بايد با تجربه بالايي که دارن جلوي اين اشتباه رو ميگرفتن ضمن اينکه پرش زودتر از موقع گيبز هم باعث به اشتباه افتادن موستافي و جنکينسون شد و کاري از اوسپينا بر نميومد.

گل دوم لودوگورتس:
اشتباه دسته جمعي بازيکناي آرسنال روي اين گل نااميد کننده بود هافبک لودوگورتس در مرکز زمين خودشون ، صاحب توش شد و آزادانه رو به جلو حرکت کرد کوکلين و ژاکا هر دو بجاي کوچک کردن فضاي خلاقيت اين بازيکن ، رو به عقب حرکت کردن در صورتي که پشت سرشون فقط 2 بازيکن لودوگورتس بود در برابر 3 مدافع خودي و در واقع بزرگترين اشتباه همين اجازه ارسال پاس بلند براي مهاجم بود (که اگه نقد قبلي بنده بعد از بازي رفت رو خونده باشيد متوجه ميشيد تاکتيک ويژه لودوگورتس همين ارسال پاس بلند بوده و در نيمه اول بازي رفت هم آرسنال از اين جهت پر اشتباه بوده) نفر بعدي که اشتباه ژاکا و کوکلين رو کامل کرد ، گيبز بود که اولا بدون توجه به دو هافبک مياني که خط آفسايد رو 2 متر بالاتر از گيبز بسته بودن ، رو به دروازه خودي استارت زد و باعث فرار مهاجم لودو از آفسايد شد و ثانيا نتونست قبل از به زمين رسيدن توپ ، ضربه اول رو به توپ بزنه (که يکي از م همترين وظايف مدافعا روي توپ بلند همين موضوعه) و ثالثا با فرم بد بدني و عدم رفلکس و عکس العمل سريع ، مثل يه مدافع کم تجربه و خام ، دريبل خورد و نتونست مانع ارسال پاس عرضي بشه و مثل هميشه اشتباه مدافعاي مياني آرسنال روي پاس هاي عرضي و کات بک ، و فاصله زياد مدافع مياني با مدافع گوش جهت پوشش و فاصله زياد دو مدافع مياني با هم زمينه گل هاي ساده رو براي حريف ايجاد کرد اين اتفاق دقيقا در دقيقه 64 عينا تکرار شد که با خروج عالي اوسپينا ختم به خير شد!

نکات منفي بازي:

اولين نکته عدم پرس از طرف وينگ ها بود که مثل بازي رفت ، جلوي پاس هاي بلند تيم لودوگورتس رو نگرفتيم و سه بازیکن پشت مهاجم در این تیم تونستن 15 پاس بلند صحیح ارسال کنند که 5 تا از این پاس ها پاسهای کلیدی و موثر روی حملات این تیم بوده و در واقع این 5 پاس کلیدی هوایی روی 2 گل و 2 موقعیت تک به تکشون در مقابل ما رقم خورده! و اگر اين بازي رو با بازي چلسي مقايسه کنيم متوجه ميشيم اگر قرار بود به اين شکل جلوي چلسي بازي کنيم هرگز برنده اون بازي نميبوديم. دومين نکته ناهماهنگي زوج هاي تيم آرسنال بود که بخاطر تغييرات ترکيب قابل پيش بيني بود؛ زوج کوکلين - ژاکا تا اينجاي فصل ، زوج مناسبي نبودن همينطور زوج گيبز - سانچز و زوج جنکينسون - رمسي هم تعاملات درستي با هم نداشتن در شرایطی که گیبس تعداد زیادی اورلب داشت و این تعداد تقریبا همشون ناموفق بودن و سانچز هم کاملا به علت اشتباهات گیبس در حرکاتش گیج بود و توپ هایی رو که قبلا به مونرئال میرسوند رو با دریبل های بیجا لو میداد و رمسی کاملا به عنوان یک هافبک دفاعی در زمین حضور پیدا کرد و گاها متوجه اشتباه جایگیریش میشد و سریعا به وینگ راست بر میگشت و این باعث شد که جنکینسون که توانایی خوبی از خودش نشون داد نادیده گرفته بشه ودائم در حال رفت و برگشت و بطلان انرژی در اثر اشتباه جایگیری رمسی باشه که  این کاملا از نمرات و نقشه های گرمایی زمین معلومه:

علاوه بر این اشتباه رمسی در جایگیری باعث این شد که اوزیل توان زیادی رو برای پر کردن جای رمسی بذاره و از مسئولیت خودش یعنی گلسازی و گلزنی فاصله بگیره:

عدم تعاملات ذهني اوزيل و ژيرو (در مقايسه با زوج اوزيل و سانچز در پست 10 و مهاجم نوک) در اين بازي فشار رو از دفاع لودوگورتس برداشت. سومين نکته که به نظرم کمي باعث خجالت بود ، با فکر بازي نکردن بازيکنا و عدم حمايت همديگه بود ؛ به نظرم هر بازيکني فقط دنبال بازي خودش بود و روحيه تيمي آرسنال در اين بازي با هميشه متفاوت بود يکي از صحنه هاي خنده دار (گريه دار براي ما هوادارا) بازي ، دقيقه 62 بازي بود که واقعا تيم آرسنال رو در حد تيم هاي دسته 2 ايران پايين آورده بود اگر به اين سه تصوير دقت کنيد متوجه ميشيد کسي به جايگيري ، يارگيري و پوشش دقتي نداره و همه با نگاه به توپ در حال دويدن هستن! حتي پيش بيني حرکت بعدي بازيکناي حريف ، براي بازيکناي ما کار مشکلي به نظر مياد در صورتي که اين همه عجله و دستپاچگي در مقابل تيم لودوگورتس اصلا قابل قبول نيست.

نکته بعدی دقت پایین شوت زنی و تعداد کم شوت های تیممون در زمین با حضور ژاکا (که فقط یک شوت زد که گل شد) یا الننی (که شوتی نزد) یا سانچز که با دقت 0 درصد یک رکورد از خودش بجا گذاشت! و رمسی هم رکورد 0 درصد شوت در چهار چوب رو داشت! و ژیرو که به عنوان مهاجم نوک فقط 1 شوت زد (که گل شد)...

نکات مثبت بازي:
روحيه ي آلماني بازيکناي آرسنال در اين فصل و تا انتها دنبال کردن بازي (برخلاف فصول گذشته که هر موقع گل اول رو ميخورديم بازنده بازي ميبوديم) از نکات مثبت بازي به شمار ميره. وجود بازيکناي نسبتا آماده اي مثل جنکينسون ، گيبز ، النني ، چمبرلين و ايوبي در تيم (با توجه به تجربه هاي تلخ فصل هاي قبل) نکته ويژه اي براي آرسنال به شمار ميره .. شايد اين بازيکنا ، در حد بازيکناي اصلي تيم نباشن اما ميتونن جلوي بروز فاجعه هاي گذشته رو بگيرن. حضور چند بازيکن سر بالا همزمان در زمين (اوزيل - سانچز - رمسي – ژاکا) باعث شد توجه ويژه اي به پشت محوطه حريف داشته باشيم برعکس زماني که بازيکنايي مثل والکات و چمبرلين در زمين هستن گل سوم آرسنال ، بهترين اتفاقات ممکن در زمين (از نظر تيمي) براي آرسنال بود برگشت ژيرو و کمک به توپ گيري از حريف در زمين خودي که ارزش زيادي داره + ديد بالا و سرعت عمل بازيکني مثل النني و پاس دقيقش براي اوزيل + جايگيري و فرار اوزيل از آفسايد و خونسرديش در دقيقه ي حساس بازي يکي از بهترين لحظات اين بازي نفس گير رو رقم زد اين بازي رو ميشه به همين دريبل سرپاي اوزيل خلاصه کرد.