نقد وستهم ۱ - ۵ آرسنال

 نقد کلی

قبل از بازی این بازی ، در جام اتحادیه ، آرسنال به مصاف ساوتهمپتون رفت ترکیبی که در اون بازی بکار رفت ، ارتباط مستقیمی با این موفقیت داشت چون آرسنال تا دقیقه 90 این بازی از تاکتیک پرس استفاده کرد یعنی چیزی شبیه به بازی با چلسی و بازیکنای آرسنال تونستن حداکثر توانشونو بکار ببرن شادابی سانچز توی این بازی چیزی بود که در بازیهای قبلی از سانچز ندیده بودیم سانچز روی تک تک صحنه های بازی عطش خاصی داشت و حتی بعضی دقایق تا کنار هافبک دفاعی های تیم عقب میومد و در بازیسازی شرکت میکرد همچنین اوزیل که بارها در این بازی استارت های سرعتی زد و حق یه مهاجم سایه پشت سر سانچز رو به جا آورد.

حضور همزمان چمبرلین و والکات و سانچز در نوک حمله ، نوید فرار های بی امان رو میداد که با توجه به عملکرد خیلی خوب از طرف مونرال و گابریل در دفاع های گوش و اورلپ های خوب (که از گابریل انتظار نداشتیم ) باعث شد در هر نیمه کات بک های متعددی داشته باشیم (مخصوصا از جناح چپ) در دفاع میانی حضور کوشیلنی در کنار موستافی فوق العاده بود نه فقط بخاطر دفاع کردن بلکه بخاطر بازیسازی هایی که انجام دادن دید باز کوشیلنی و موستافی در تک تک صحنه هایی که توپ از دفاع به جریان میفتاد بازیکنای فاز هجومی سریعا جاگیری میکردن تا بوسیله پاس های بلند تغذیه بشن که این راه میانبری برای رسیدن به پشت دروازه حریفه که قبلا توی تیم کمتر دیده میشد (نقشه گرمایی حرکت های مونرئال و گابریل رو میبینید)

به نظرم در این بازی ، عملکرد دفاعی ما روی تدارک حملات فوق العاده بود بعد از مدت ها شاهد تعامل و هماهنگی خوبی بین مثلث چپ و راست در فاز هجومی (مونرال - کوش - ژاکا) و (گابریل - تافی - کوکلین) بودیم قدرت بدنی و جنگندگی گابریل در سمت راست در کنار حمایت بی امان کوکلین عالی بود و حتی شاید بهتر از زمانی که بیرین در ترکیب فیکس بود همچنین حمایت و دوندگی والکات و چمبرلین برای دفاع های گوش کاملا مثبت بود و همیشه پوشش مناسبی رو روی نفوذهای وستهم می دیدیم

ژاکا - کوکلن

در مورد زوج ژاکا - کوکلین چند نکته به چشم میومد اول از همه در مورد ژاکا باید بگم که از نظر فردی بازی فوق العاده ای داشت  (90 درصد پاس صحیح ، 67 لمس توپ که نفر دوم در زمین بوده ، 4 تکل و 3 جایگیری موثر) همونطور که در بازی برابر بورنموث هم از نظر فردی خوب نشون داد اما به نظر میرسه هنوز در کار تیمی و تاکتیکی ، جا نیفتاده و حرکات ترکیبی و سرعتی و خلاقانه ای که با تعامل بازیکنای کناریش همراهه رو کامل جواب نمیده (که در تعداد پاس کلیدیش کاملا معلومه که 0 هست!) که البته این مشکل محسوب نمیشه و فقط بخاطر اینه که ژاکا فقط چندماهه که به این تیم اومده و به مرور در سبک و سیستم آرسنال حل میشه برعکس چیزی که قبل از بازی منو شما توقع داشتیم ، بار حمل توپ و بازیسازی 100% به ژاکا نرسید و اگر بازی کوکلین و ژاکا رو زیر نظر بگیرید متوجه میشید هیچ تقسیم وظایفی براشون در نظر گرفته نشده و فقط تعامل شخصی بازیکنا با هم موجب نفوذ یکی و پوشش دیگری شده بود!!

و به نظرم این نکته خیلی مثبتی در بازی این زوج بود برای اینکه این حرفم کاملا روشن بشه یه مثال میزنم: فرض کنید رمسی و ژاکا زوج هافبک دفاعی هستن .. عملا ژاکا وظیفه داره پوشش دهنده نفوذ های رمسی باشه و رمسی هیچوقت به نفوذ ژاکا و وظیفه پوشش فکر نمیکنه ، به همین دلیل دستور کار ژاکا در این زوج همیشه عدم نفوذ هست اما دیروز در بازی شاهد بودیم که این وظیفه (پوشش - نفوذ) بین کوکلین و ژاکا متغیره و هر بازیکنی از این زوج که صاحب توپ میشد ، عملا نقش بازیساز رو داشت و بازیکن دیگه پوشش دهنده بود و این کار باعث شد تا هر بازیکن بتونه آزادانه در بازیسازی شرکت کنه و سرعت انتقال توپ در هر شرایطی حفظ بشه (کوکلن که معمولا مسئول تخریب و دفاع بود 1 پاس کلیدی داد و 5 پاس پشت محوطه داد که معمولا در زوج های دیگر ازش نمیدیدیم)

الکس اوکسلید چمبرلین!

بنده شخصا حس میکردم حضور ایوبی بخاطر خلاقیت و هوش و نبوغش میتونه مفید باشه اما نظر ونگر این بوده که سرعت چمبرلین به خط دفاع حریف بهتر ضربه میزنه چمبرلین در ابتدای بازی و شاید تا قبل از به ثمر رسیدن گل ، اعتماد به نفس پایینی از خودش نشون داد و با عجله های بی مورد و بی فکر بازی کردن (4 پاس اشتباه ، 4 جایگیری غلط ، 2 دریبل ناموفق و شوتی که تا سالها یادمون نخواهد رفت که عرض زمین رو طی کرد!!) ، ناامید کننده ظاهر شد اما هر چه بازی جلو رفت و فشار از روی چمبرلین برداشته شد ، فواید سرعت چمبرلین بیشتر مشخص شد و به نظرم از دقیقه 30 تا دقیقه 90 جزء بهترین بازیهای چمبرلین به حساب میاد چمبرلین در بین بازیکنای آرسنال جزء بی ثبات ترین بازیکنا هست چون نه تنها در بین بازی ها ، بلکه در دقایق مختلف بازی هم بی ثبات نشون میده در گذشته هم شاید این بودیم که چمبرلین به زمین اومده و انتظاری که ازش میرفته رو برآورده نکرده و یا به زمین اومده و فوق انتظار ظاهر شده و این شاید بخاطر احساسیه که بخاطر عدم حضور ثابتش در ترکیب بدست آورده اما دیروز در کنار مونرال که یکی از بازیهای خوبشو به نمایش گذاشته بود کمک زیادی به این پیروزی کرد. (از دقیقه 37 به بعد 93 درصد پاس صحیح ، 6 دریبل موفق ، 3 جایگیری موثر ، 1 گل و 1 پاس گل)

سمت راست

از ابتدای بازی مشخص بود که بخاطر حضور گابریل در سمت راست ، والکات (و کلا گردش بازی در سمت راست) با محافظه کاری بیشتری انجام میشه و شاید دستور کار ویژه ای برای والکات صادر شده بود تا حمایت بیشتری از دفاع راست تیم داشته باشه اما هر چه بازی جلو رفت ، نفوذ های منطقی بیشتری از گابریل شاهد بودیم تا جایی که در بعضی صحنه ها شخصا شاهد بودم که گابریل در کنار سانچز نفوذ میکرد و والکات عقب تر درکنار هافبک دفاعی ، سمت راست رو پوشش میداد (از دقیقه 51 چهار توپ گیری و 3 تکل موفق از والکات در نیمه خودی رو شاهد بودیم در حالی که گابریل 5 اورلب موفق داشت که این تعداد در نیمه اول 1 بار بود) هرچند این نکته از نفوذ های غیر مسئولانه گابریل به شمار میره اما از اونجایی که مشکلی برای تیم ایجاد نکرد میتونه تجربه مثبتی در ادامه فصل و جایگزینی مناسبی برای بیرین به شمار بیاد

زوج سانچز - اوزیل

یکی از برجسته ترین تغییرات این فصل در تیم آرسنال ، حضور اوزیل و سانچز و هماهنگی فوق العاده این دو بازیکن در راس هرم هجومی آرسناله همونطور که آمار هم نشون میده این دو بازیکن روی گل های همدیگه کاملا تاثیرگذار بودن و حتی بعضی گل هایی که به ثمر رسیده بدون خلاقیت این دو بازیکن حتی صحنه 60% هم نبوده که با هماهنگی و تعامل سانچز و اوزیل به موقعیت 100% تبدیل شده

پرس در زمین حریف آرسنال

در این فصل نشون داده که روی پرس های منطقه ای (مخصوصا در یک سوم دفاعی حریف) برنامه ویژه ای داره و با نگاه به آمار و ارقام بازی های این فصل متوجه میشیم هر موقع اوزیل و سانچز به دور از خستگی ، در پرس های جلوی زمین شرکت کردن ، زهر خلاقیت تیم حریف رو گرفتن و کمک شایانی به فاز دفاعی آرسنال کردن زدن 3 گل از سانچز با استفاده از توپ گیری از مدافعای حریف سندی بر این ادعاست و در بین بازیهای فصل آرسنال ، بازی با چلسی ، بازی رفت با لودوگورتس و بازل ، و بازی دیشب ، بهترین پرس از طرف سانچز و اوزیل در کنار پوشش و حمایت خوب از والکات و چمبو (ایوبی) بوده و اغلب بازی هایی که آرسنال به مشکل برخورده (بازی رفت با پاریس - لیورپول) با نکته ویژه ای همراه بوده که چیزی غیر از عدم پرس فاز هجومی و اجازه ارسال پاس های خلاقانه حریف نیست

نکات مثبت بازی:

- تک روی های مثبت بازیکنا و به هم ریختن دفاع حریف چیزی بود که نمونش رو در تیم چلسی و لیورپول میبینیم اما این بازی بخاطر درک متقابل بازیکنا از هم (بخصوص چمبرلین و سانچز)، در چند صحنه شاهد این نوع نفوذ بودیم که نتایج خوبی برای تیم داشت

- برنامه داشتن روی ارسال های ایستگاهی و کرنر و تاثیرگذار بودن کوشیلنی و موستافی در غیاب ژیرو یکی از نکات خوب بازی آرسنال بود (کلا 2 کرنر و 6 ضربه ایستگاهی داشتیم که با دقت 87.5 درصدی همراه بوده)

- اورلپ های بی نظیر مونرال در این بازی (بخاطر انرژی بالایی که داشت) فوق العاده چشم نواز بود و در کل بازی صحنه ای رو ندیدیم که توپ به سمت چپ بره و مونرال نفوذ نکنه حیف که آرسنال روی کات بک ها باهوش عمل نکرد و تمرین و برنامه ای برای جاگیری جلوی دروازه نداشت (1 پاس کلیدی داشت که رمسی و بعد از اون اوزیل نتونستن موفق عمل کنن)

- اضافه شدن قدرت سرزنی بازیکنان آرسنال با حضور همزمان کوش - موستافی - گابریل - کوک - ژاکا که باعث شد در اغلب صحنه های هوایی (در مرکز زمین) ضربه اول رو بازیکنای آرسنال بزنن

- زدن ضربات بدون کار اضافه در محوطه جریمه حریف که موجب به ثمر رسیدن گل و بدست اومدن کرنر های متعدد شد (برعکس گذشته که با پاس های اضافی موقعیت ضد حمله حریف رو تضمین میکردیم)

نکات منفی بازی:

- عدم خونسردی بازیکنای دفاعی آرسنال (مونرال - کوش - موستافی - گابریل) روی توپ های هوایی بی دردسر که اغلب این توپ ها با دفع سراسیمه ، به حریف میرسه در صحنه های مختلفی از بازی شاهد بودیم که توپ هایی که به راحتی از مالکیت آرسنال در میاد با ضربات سر عجولانه موقعیت هایی رو به حریف تقدیم میکرد و در گذشته هم شاهد این اتفاق در بازی آرسنال بودیم.

- خوردن ضربات ایستگاهی و گل های زیبا از طرف چک .. هرچند عملکرد چک در بازیها مثبته اما بی نقص نیست و اغلب ضربات ایستگاهی برای حریفان آرسنال ، به شکل معجزه آسایی به گل تبدیل میشه باید بررسی بشه تا مشخص بشه مشکل اصلی از چیه (دیوار چینی دروازه بان، جاگیری بد دروازه بان یا شانس بیش از حد حریفان آرسنال!)

- عجله و شتاب زدگی بایکنای آرسنال تا قبل از زدن گل که حداقل باید با حفظ توپ و عدم ارسال پاس های ریسکی برای دقایقی مدیریت بشه و همینطور عدم خونسردی در دقایقی که نیاز به حفظ گل داریم اما با حملات نامطمئن مالکیت توپ رو از دست میدیم و چشمه هایی از این موارد رو در این بازی شاهد بودیم

چند نکته ویژه:

1- عدم آفساید گیری روی گل پنجم آرسنال

2- پا به توپ شدن گابریل در شبی که انتظار نفوذ ازش نداشتیم

3- حرکت بدون توپ عالی رمسی روی گل چهارم و زمینه سازی فرصت شوت برای چمبرلین

4- خونسردی فوق العاده دوست داشتنی سانچز روی گل پنجم و پا عوض کردنش قبل از ضربه چیپ

5- تکنیک فوق العاده کوکلین در حفظ توپ و پا به توپ بودن و سربالا بودنش که فوق العاده بود (جدا از اشتباهش در دقیقه 74)

6- عطش بازیکنای آرسنال برای زدن گل های بیشتر که در گذشته و فصول قبل موضوع مورد بحثمون بوده