استادیوم هایبوری

ورزشگاه آرسنال (هایبوری)

"ورزشگاه آرسنال" یک استادیوم فوتبال واقع در هایبوری، شمال لندن بود که از تاریخ 6 سپتامبر 1913 تا 7 مه 2006، ورزشگاه خانگی تیم فوتبال آرسنال محسوب می‌شد. این ورزشگاه به دلیل مکان بنا نهادن آن، به نام هایبوری شناخته می‌شد و باشگاه به آن لقب "خانه ی فوتبال" داده بود.

این ورزشگاه در سال 1913 در زمین‌های تفریحی College بنا نهاده شد و در طول عمرش 2 بار تحت مرمت و افزایش ظرفیت قرار گرفت. اولین افزایش ظرفیت آن در دهه 1930 بود و سپس در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 پس از انتشار Taylor Report، هر دو تراس دو طرف ورزشگاه تخریب شدند تا ورزشگاه دارای چهارضلع قابل استفاده و صندلی شده باشد. تحلیل رفتن ظرفیت و به تبع آن، کم شدن سود عایدی از فروش بلیط‌ها، سرانجام باشگاه را به فکر ساختن ورزشگاه امارات انداخت. در حال حاضر، هایبوری در دست ساخت و ساز است تا به واحدهای مسکونی تبدیل شود. در حالی که بخش عمده‌ی ورزشگاه تا کنون تخریب شده است، قسمت‌هایی از جایگاه‌های غربی و شرقی، که جزو آثار تاریخی محسوب می‌شوند، دست‌نخورده باقی مانده‌اند تا بخشی از ساختمان‌های جدید باشند.

تاریخچه

ورزشگاه اولیه در سال 1913 ساخته شد. زمانی که وولویچ آرسنال از Manor Ground به هایبوری نقل مکان کرد، زمین‌های تفریحی College را به مبلغ 20 هزار پوند کرایه کرد. ورزشگاه با عجله در عرض تابستان همان سال ساخته شد و طراحی آن را Archibald Leitch که طراح بسیاری دیگر از ورزشگاه‌های فوتبال بود، انجام داد.

ورزشگاه جدید 125 هزار پوند هزینه برداشت و پیش از تکمیل مراحل ساخت، افتتاح شد. اولین بازی آرسنال در این ورزشگاه، در فصل 1913-1914 در لیگ دسته دو برابر Leicester Fosse در تاریخ 6 سپتامبر 1913 بود که با حساب 1-2 به نفع توپچی‌ها خاتمه یافت. Tommy Benfield بازیکن تیم حریف، اولین گل در ورزشگاه جدید را به ثمر رساند و George Jobey اولین بازیکن آرسنال بود که این کار را تکرار کرده باشد. هایبوری اولینبار در سال 1920 میزبان مسابقه‌ی فوتبال تیم ملی انگلستان بود. آرسنال در سال 1925 زمین ورزشگاه را به قیمت 64 هزار پوند خرید.

از ورزشگاه اولیه تا تغییرات

از ورزشگاه اولیه که توسط Leitch طراحی شده بود، امروزه چیزی باقی نمانده است زیرا در دهه 1930، ورزشگاه دستخوش تعمیرات و تغییرات زیادی شد و ظرفیت آن افزایش یافت. اولین افزایش ظرفیت ورزشگاه، اضافه کردن جایگاه شرقی بود که توسط Claude Waterlow Ferrier و William Binnie به سبک Art deco طراحی شده بود و سال 1932 افتتاح شد.

ساختار ورزشگاه

پس از اتمام بازسازی‌ها، ورزشگاه دارای 4 جایگاه تمام صندلی بود. جهت زمین چمن، شمال به جنوب بود و ضلع شمالی و ضلع جنوبی (ضلع ساعت) در دو طرف آن قرار داشتند. جایگاه‌های شرقی و غربی نیز در دو طرف زمین بودند. جایگاه شرقی شامل دفاتر باشگاه بود و علی‌الخصوص به دلیل راهروهای سنگ مرمرش شهرت داشت.

بسته شدن ورزشگاه

جمعیت هایبوری پس از Taylor Report، به 38,419 نفر کاهش یافت. موفقیت آرسنال در دهه‌های 1990 و 2000 بدین معنی بود که ورزشگاه در تمام بازی‌های خانگی، کاملاً پر می‌شد. علاوه بر این، محدودیت‌هایی از قبیل حساب شدن جایگاه شرقی به عنوان آثار تاریخی و همچنین محاصره شدن ورزشگاه توسط مناطق مسکونی، افزایش ظرفیت را بسیار دشوار و پرهزینه کرده بود. سرانجام آرسنال تصمیم به ترک هایبوری و ساختن ورزشگاه جدید گرفت. ورزشگاه امارات که در نزدیکی اشبرتون گراو واقع شده و در ماه جولای 2006 افتتاح شد.

دیگر استفاده‌ها

هایبوری علاوه بر اینکه ورزشگاه خانگی آرسنال بود، بازی‌های خانگی انگلستان را نیز میزبانی می‌کرد. بین سال‌های 1920 تا 1961، 12 بازی ملی در هایبوری برگزار شد که اکثر آنها دوستانه بودند.

هایبوری همچنین در المپیک 1948 لندن، برای دو بازی مورد استفاده قرار گفت، یک بازی دور گروهی و یک بازی از یک چهارم نهایی. به علاوه، در کنار ومبلی به عنوان 2 ورزشگاه انگلستان برای میزبانی جام جهانی 1966 بود که نهایتاً جای خود را به استادیوم وایت سیتی داد.

رکوردها

بزرگترین پیروزی آرسنال در هایبوری در 9 ژانویه ی 1932 رقم خورد، جایی که آنها در جام حذفی، 1-11 دراون (Drawen) را شکست دادند. سنگین‌ترین شکست آنها نیز باخت‌های 0-5 مقابل هادرزفیلد تاون (Huddersfield Town) در لیگ دسته 1 در تاریخ 14 فوریه ی 1925 و چلسی در جام اتحادیه در 11 نوامبر 1998 بوده است.