پورت ویل

باشگاه فوتبال پورت‌ویل یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال در شهر برزلم، استوک-آن-ترنت، انگلستان است که در لیگ یک EFL (سطح سوم فوتبال انگلستان) رقابت می‌کند. نام این تیم برگرفته از دره‌ی بندرها در کانال ترنت و مرسی است. پورت‌ویل هرگز در سطح اول فوتبال انگلیس بازی نکرده و رکورد بیشترین فصل در لیگ فوتبال (۱۱۳ فصل) بدون صعود به دسته اول را در اختیار دارد. پس از حضور در ورزشگاه‌های «اتلتیک گراند» در کوبریج و «اولد ریکریشن گراند» در هنلی، این باشگاه در سال ۱۹۵۰ به برزلم بازگشت و ورزشگاه «ویل پارک» افتتاح شد. مجسمه‌ی روی اسپرُسون، اسطوره‌ی باشگاه با ۸۴۲ بازی رسمی، بیرون ورزشگاه قرار دارد. رقیب سنتی پورت‌ویل، استوک سیتی است و دیدارهای آن‌ها به «دربی سفال‌سازی» (Potteries Derby) معروف است.

تاریخچه اولیه

پورت‌ویل در سال ۱۸۹۲ به‌عنوان یکی از اعضای مؤسس دسته دوم لیگ فوتبال انتخاب شد. آن‌ها ۱۳ فصل پراکنده در این سطح بازی کردند، اما به دلیل مشکلات مالی در سال ۱۹۰۷ منحل شدند. با این حال، نام پورت‌ویل در لیگ فدراسیون استافوردشایر ادامه یافت و در سال ۱۹۱۹ دوباره به لیگ فوتبال بازگشت. در سال ۱۹۲۹–۳۰ قهرمان دسته سوم شمال شدند و در فصل ۵۴-۱۹۵۳ با خط دفاعی مستحکم «پرده آهنین» به نیمه‌نهایی جام حذفی رسیدند. آن‌ها در فصل ۵۹-۱۹۵۸ نیز اولین قهرمانی دسته چهارم را کسب کردند.

افت و خیزها

پورت‌ویل در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ موفقیت چندانی به دست نیاورد و حتی در سال ۱۹۶۸ به دلیل تخلفات مالی مجبور به درخواست تجدید عضویت در لیگ شد. با هدایت گوردون لی در فصل ۷۰-۱۹۶۹ به دسته سوم بازگشتند. جان مک‌گرت در فصل ۸۳-۱۹۸۲ صعود دیگری رقم زد، اما پس از سقوط تیم، دستیارش جان رادج هدایت را بر عهده گرفت. رادج طولانی‌ترین و موفق‌ترین مربی تاریخ باشگاه شد (۱۹۹۹–۱۹۸۳) و تیم را به چندین صعود و قهرمانی در جام اتحادیه فوتبال ۱۹۹۳ رساند. بهترین جایگاه تاریخ باشگاه نیز با رتبه هشتم در دسته دوم فصل ۹۷-۱۹۹۶ به دست آمد.

دوران معاصر

پس از جدایی رادج، باشگاه دچار افت شد و دو بار (۲۰۰۳ و ۲۰۱۲) وارد ورشکستگی شد. در فصل ۱۳-۲۰۱۲ با هدایت میکی آدامز به دسته سوم صعود کردند اما در ۱۷-۲۰۱۶ دوباره سقوط کردند. در سال ۲۰۱۹، کارول شانهان مالکیت باشگاه را به دست گرفت و در فصل ۲۲-۲۰۲۱ با سرمربی‌گری دارل کلارک از پلی‌آف لیگ دو صعود کردند. هرچند در فصل ۲۴-۲۰۲۳ سقوط کردند، اما با هدایت دارن مور در فصل ۲۵-۲۰۲۴ بلافاصله به لیگ یک بازگشتند.

ورزشگاه‌ها

پورت‌ویل از آغاز تا کنون در چند ورزشگاه مختلف بازی کرده است: «میدوز»، «وست‌پورت میدوز»، «برزلم اتلتیک گراند»، «اتلتیک گراند» و سپس «اولد ریکریشن گراند» (۱۹۱۳ تا ۱۹۵۰). از سال ۱۹۵۰، ورزشگاه خانگی این تیم «ویل پارک» با ظرفیت اولیه ۴۰ هزار نفر است که به «ومبلی شمال» معروف شد. این ورزشگاه بعدها به ظرفیت ۴۹٬۷۶۸ نفر برای دیدار جام حذفی ۱۹۶۰ مقابل استون ویلا رسید. مجسمه‌های روی اسپرُسون و جان رادج نیز بیرون ویل پارک نصب شده است.

افتخارات

لیگ

• قهرمانی دسته سوم شمال: ۱۹۲۹–۳۰، ۱۹۵۳–۵۴
• قهرمانی دسته چهارم: ۱۹۵۸–۵۹
• نایب‌قهرمانی دسته سوم: ۱۹۹۳–۹۴
• صعود از طریق پلی‌آف: ۱۹۸۹، ۲۰۲۲
• صعود مستقیم: ۱۹۶۹–۷۰، ۱۹۸۲–۸۳، ۱۹۸۵–۸۶، ۲۰۱۲–۱۳، ۲۰۲۴–۲۵

جام

• قهرمان جام اتحادیه فوتبال: ۱۹۹۲–۹۳، ۲۰۰۰–۰۱