نامه من به آرسنال عزیزم (من یک هوادار زن آرسنالم )

(من یک هوادار زن آرسنالی ام)

تنها برنامه ای که تکرارش آرزوی من است پخش زنده ی قهرمانی توست"
آرسنال عزیز"
"اینجا رادیو دل است صدای من رو از ته دل میشنوی که از صمیم دل دوستت دارد"
من یک آرسنال وفادار به عشقم بارها از شادی پیروزی ات سکوت کردم سکوتی از اعماق قلبم.من که هر جایی توان بیان عشق به تو را ندارم.
من بارها طعم شکلات تلخ شکست را چشیدم ،من خون دلها خوردم برایت عشق جاویدانم.
من یک زن آرسنال ام_،اینجا ایران است،بیان احساسات فوتبالی برای من خیلی آسان نیست.کنایه ها شنیدم ولی من عاشقم ،رسوای عالمم کردی تو ولی باز کنار نکشیدم.
آرسنال من نام تو همیشه در قلب من حک شده من به راحتی نمیتوانم روی تخته سیاه کلاسمان بنویسم "جاودان آرسنال"
اینجا اروپا نیست آرسنال من ،زنان باوفای آرسنال کم پیدا میشود تا برای برد و باخت های تو اشک شوق یا ماتم بریزد. سالها گذشت ولی من نتوانستم شادی و غم پیروزی و شکستت را با زنی تقسیم کنم.
آرسنال عزیز تو که سالهاست ما را چشم به راه روزهای اوجت گذاشتی!تو که نگفتی "آنری"نرو "پیرس"نرو"سسک"نرو پس چه کردی که هنوز اسیر عشق تو مانده قلبهیمان ؟!
اشتباه نکن هنوز یادم نرفته روزهای خوشی که با تو به سر شد .من تمام آن خنده ها رو که تو هدیه به من دادی دوست دارم.
این قسمت نامه را برای همه مینویسم:
آرسنال عزیز ما از اینجا تا کیلوترها کیلومترراه بین ما ست.
"راهها بی وفایند ولی همین بی وفایی ها روزی ما را به هم می رساند"
ما جاده ی دور و دراز عشقمان را آسان طی نکردیم،بدون عبور از این جاده ها با قلبمان به تو رسیدیم!!!