از تعهد تا وفاداری راه زیادیست!!!

این عنوانی هست که امروز شامل حال رابین فان پرسی میشه.

آره رابین بازیکنی متعهد بود و به خاطر حرفه ای بودنش واقعا ازش ممنونیم ولی وفاداری گوهری کمیاب شده که مخصوصا توی تیم ما انگار نایاب هم هست.

دیدیم که بازیکنانی مثل فابرگاس و نصری همین تعهد رو هم نداشتند.بازم شانس آوردیم این دوتا اواخر آگوست رفتند وگرنه شاید توی اون بوهبهه رابین رو هم از دست میدادیم و دیگه معلوم نبود بدون اون الان وضعیتمون چه جوری بود.

بازم از رابین ممنونم که حداقل با تعهدش یک فصل دیگه مارو توی سطح اول رقابت های اروپایی نگه داشت تا گوش ناشنوای امثال هیلوود و گازیدیس یک سال دیگه هم ناشنوا بمونه و خوش خیال.

خوش خیال از بابت اینکه فکر میکنن هر سال همین جور خوب تموم میشه(با توجه به کاری که نسبت به سرمایه اتفاق افتاد البته).

نمی دونم ، نمی دونم اگه آرسنال هم مثل لیورپول که از نظر افتخار و هوادار جهانی از ما بهتر بود یک فصل و فقط یک فصل سهمیه اروپا رو بدست نیاره چی میشه؟

آیا تیمی درجه n رو خواهیم دید؟ یا سرمایه گذاری برای بهتر شدن؟

اگه واقع بین باشیم مورد اول محتمل تره.پس اون موقع چی به سر مکتب ونگر میاد؟

آیا اون میره؟پس اون موقع باید منتظر امثال روبرتو مارتینز یا دیوید مویس باشیم که هر سال تیم رو وسطای جدول نگه دارن تا یه موقع سقوط نکنه!!!!

تیمی که روزی بی شکست بود ، حالا باید منتظر سکوت کاپیتانش باشه که نگه یه موقع داره میره تا ترانسفر بازیکن هایی که چند سال بعد اگه به جایی رسیدن ، یاد جام گرفتن و کسب افتخار میفتن!!!!!

مگه تیم ما آسانسوره که تا رسیدی طبقه بالاتر ازش پیاده بشی؟هان؟

مطمئن باشید اگه ژیرود ،امویلا ، و ... اگه دو - سه سال بعد به کیفیت خوبی رسیدن و جاه طلبی نبینن تیم رو به مقصد تیم های خرپولی که حتی درآمد هم ندارن ترک میکنن.

توی یکی از پست های قبلیم گفته بودم که چرا نباید تیمی با این مربی توانامون بسازیم که رویای آخر حضور یک بازیکن باشه؟

اگه از کل بازیکن های باستعداد دنیا بپرسی که دوست داری نهایتا توی کدوم تیم بازی کنی ، فکر میکنید چند نفر آرزوی آرسنال رو داشته باشن؟

مسلما تعداد کمی هستن.ولی این آخر دنیا نیست و میشه با خریدی متوسط حدود 60 میلیون پوند توی یک سال یک تیم برای سه چهار سال بست و سال های بعدش با 10 تا 20 میلیون پوند تیم رو سرحال نگه داشت.

خرید های احتمالی ما ژیرود(15میلیون یورو) ، پودولسکی(13 میلیون یورو)،امویلا(20 میلیون یورو)،ماروین مارتین(10 میلیون یورو) و یک دفاع توی حدود 7 میلیون یورو سر جمع 65  میلیون یورو میشه و با فروش آرشاوین(10 میلیون یورو)ژورو(7 میلیون یورو)شاماخ(6میلیون یورو)ولا (7میلیون یورو) وپارک 4 میلیون یورو و فابیانسکی هم حدود 7 میلیون یورو و جذب جک بوتلند حدود 4 میلیون یورو میشه حدودا 20 میلیون یورو خرج کردن که میتونه تیمی خوب برای فصل بعد و تیمی مدعی برای دو فصل بعد ساخت .

هرچند بعید میدونم ولی میشه به گزینه هایی بهتر هم فکر کرد ولی با این سرعت عمل استادان مدیر بعید میدونم.

گفتم سرعت عمل ، چرا چون که این استادان گرام ، توی دو سه روز آخر نقل و انتقالات پارسال تازه پیشنهاد 30 میلیون پوندی به گوتزه و هازارد داده بودن و نمیدونستن که مدیران اون تیم ها به اندازه ی خودشون احمق نیستن که دقیقه نود بازیکن بفروشن.

البته اورتون رو استثنا بدونید چون مویس بالاخره یه کاریش میکنه در طول فصل...

درکل امسال شاید سال مهم تری از پارسال باشه چون دیگه واقعا مرزبندی تیم رو توی جاه طلبی مشخص میکنه.

رابین رو هم رفتنی بدونید چون یوونتوس عجیب عزمشو جزم کرده که اونو بخرهونمونش آخرین خبره که ندود رو فرستادن اردوی تیم ملی هلند تا ....

بازم حداقل جای شکرش باقیه که ژیرود رو زود جایگزینش کردن وگرنه باید توی تابستون منتظر بازار گرمی باشگاه های محترم مبدا میبودیم.

کاشکی این دست ونگر یه کم نمک داشت یا حداقل بازیکن ها میفهمیدن که به دست آوردن قلب هواداران یک تیم مهم تر از کسب جام هایی هست که فقط توی سایت ویکی پدیا ثبت میشه و شاید چندتا مدال هم تنگش باشه ولی بایه نگاه به همین دو دهه یاخیر میشه بازیکنانی مثل توتی و دلپیرو و بوفون رو پیدا کرد که شاید اگه به پیشنهاد های باشگاه های بزرگی مثل رئال ، بارسا ، منچستر و ... جواب مثبت میدادند الان دو سه برابر پر افتخارتر بودن ولی الان چیز مهم تری به اسم قلب هواداراشون رو دارن که حاضرن براشون بمیرن.

شاید بگید خوب رابین افتخارات کمی رو توی آرسنال تجربه کرده و الان مدیران بی عرضه هستن و حرفتون هم درسته ولی من میگم به خاطر هوادارها بمونه نه چیز های دیگه.مگه دلپیرو و توتی با مربی هایی که عوض میشدن توی تیمشون و نیمکت نشینشون میکردن نساختن و تحمل نکردن ، خوب اینم بدی تیم مائه و اگه کسی وفادار باشه با همه چیز میسازه.

در آخر بازم از رابین تشکر میکنم که حداقل حرفه ای بود ولی گلایه ی وفادار بودنش ته دلم میمونه چون توی این هشت سال تقریبا سه سالش رو مصدوم بود و با این حال ما پاش نشستیم ولی اون احتمالا نه...