۱۱ سال...من و آرسنال...

تو بهترین تیم فرانسه بود...موناکو رو میگم...بازیهای ضعیفش تو یوونتوس خیلیا رو نا امید کرده بود اما ونگر رو نه

حتی اوایل تو ورزشگاه هوادارا هوش میکردن ولی اون شد بهترین گلزن تاریخ آرسنال...

عشقم بود و دلیل آرسنالی بودنم...

چرا رفت؟؟؟

برا خیلیا سوال شده بود اون 30 سالش بود و نباید ریسک رفتن به یک لیگ
دیگر و تیمی متفاوت رو به جون میخرید...اون میتونست سالها کاپیتان آرسنال
بمونه...ولی چرا رفت؟؟؟

ونگر:هانری دو سه ماه از میادین دور خواهد ماند و این بدین معنی است که ما او را در ادامه فصل نخواهیم داشت...

اگر او بخواهد برود به اتاق من می آید و میگوید که میخواهد برود...ولی من مطمئنم که همچین تصمیمی نخواهد گرفت...

چند ماه بعد

هانری میخواهد برود...باشگاه میخواهد تا هانری در این مورد توضیح بدهد...

تیری هانری:

این را چنیدن بار گفته ام، پیش از اینکه آقای دیوید دین به هر دلیلی باشگاه
را ترک کنند، پیش رئیس رفتم و گفتم که نمی خواهم باشگاه را ترک کنم. گمانه
زنی های بسیاری در مورد من وجود داشت و من به رئیس اطمینان دادم که نمی
خواهم باشگاه را ترک کنم. اما رفتن آقای دین موجب برهم خوردن آرامش تیم و
رئیس شد. خصوصا از آن لحظه که دیگر تعهد خود به باشگاه را صلب کرد. او گفته
بود که اتمام قرارداد خود را در نظر گرفته و شما نمی توانستید مطمئن باشید
که آیا در پایان فصل خواهد رفت و یا خواهد ماند. امیدوار بودیم او می ماند
اما من به یک اطمینان خاطر و تضمین نیاز داشتم. همه می دانند من 30 ساله
هستم. رئیس آشفته و ناراحت بود، آقای دین می رفت، این برایم کمی ناراحت
کننده بود. بعد از آن به این فکر افتادم که باشگاه را ترک کنم.

این یک روز دشوار برایم است که به اینجا در استادیوم امارات بیایم و در
مورد این موضوع صحبت کنم اما می خواستم به اینجا بیایم و به هواداران توضیح
دهم چرا چنین تصمیمی گرفتم. من می خواستم مطمئن شوم باشگاه به کدام سمت می
رود و می خواستم مسیری که در حرکت هستند تضمین شود. من از این بابت مطمئن
نبودم و تصمیم گرفتم از اینجا بروم.

شکستن رکورد یان رایت رساندن آن به 226 گل، بازی برای آرسنال و
عشق به باشگاه. همه اینها ارزش های من بود و موجب شد تا به سخت ترین تصمیم
زندگیم تبدیل شود. من همیشه عاشق باشگاه خواهم بود.

من رابطه خاصی با هواداران، با رئیس، آقای دین و هر کس که با آرسنال در ارتباط بود داشتم. آرسنال همواره در قلب من خواهد بود

امــــــــــــا هانری به بارسلونا پیوست...

***

***

***

M.Flamini

خیلی
دوسش داشتم سال 2004 از مارسی اومد به آرسنال...فصل 2006 یکی از مهمترین
ارکان آرسنال برای رسیدن به فینال چمپیونز لیگ بود...آرسنال رقم 2 میلیون
پوند رو آماده کرد ولی متیو حاضر نبود در لندن بمونه...اون تمدید نکرد و
بصورت بازیکن آزاد راهی میلان شد...

***

***

***

A.Hleb

زیاد
ازش خوشم نمیومد...هلب از اشتوتگارت به لندن اومد...بیشتر ذخیره بود ولی
زمانیکه تو زمین بود جزء بهترینها بود...اما تو لندن خوشحال نبود نه از
زندگی شخصیش نه از زندگی فوتبالیش...بالاخره رفت...رفت به بارسلونا...

***

***

***

E.Adebayor

بازم موناکو اینبار
آدبایور...کانوی جدید 2006 به آرسنال اومد اما نتونست تو چمپیونز لیگ
برامون بازی کنه...اوایل خیلی اشتباه میکرد ولی ونگر با مصدومیت های بی
موقع هانری مجبور بود بازیش بده...آدبایور خیلی خوشحال بود چون وقتی هانری
رفت،رابین وادواردو هم مصدوم شدن...من نگران گل زدن تیم بودم اما آدبایور تو
48 بازی 30 گل زد تا جواب اعتماد رئیس رو بده...در جایی دیگر پی های تبدیل
شدن سیتی به یک مدعی در حال ریخته شدن بود...روبینیو،توز و
آدبایور...درسته آدبایور به سیتی رفت...

***

***

***

S.Nasri

زیدان جدید فرانسه زوج
قدرتمندی با ریبری داشت...سمیر تو تیم مارسی رشد کرد و به بلوغ رسید تا به
تیم اصلی مارسی راه پیدا کرد...آرسنال با مارسی وارد مذاکره شد و بعد از
یورو 2008 سمیر به لندن اومد...خوشحال بودم اون به منچستر گل زد و من پیش
بینی بازیکنی که سالها میتونه بدرخشه رو تو سرم داشتم...اما بازم فصل تموم
شد و ما چهارمین سالی بود که جام نمیگرفتیم...سمیر دستمزدی به اندازه سسک
میخواست...110 هزار پوند...اما آرسنال موافقت نکرد...و...سمیر هم به سیتی
رفت...

***

***

***

C.Fabregas

عاشقش بودم...گلی که به تاتنهام زد... یا گلی که به میلان زد یا خیلیای دیگه...آرسنال میخواست رکورد خرید کردن رو بشکنه و ماتا و کازورلا رو به لندن بیاره...اما این یعنی رفتن فابرگاس...

شاید این فصل پراتفاق ترین فصل آرسنال بود...آرسنال سخت دنبال گری کهیل وجاگلیکا اما هر دو رد شد...

فابرگاس برای بازی دوستانه با کلن تیم رو
همراهی نکرد...سران بارسلونا آماده دادن پیشنهاد به آرسنال بودن وهمه این
موضوع رو دلیل نرفتن فابرگاس با تیم میدونستن اما ونگر کشیدگی عضله فابرگاس
رو دلیل این کار اعلام کرد...بالاخره فابرگاس هم تیم رو به مقصد بارسلون
ترک کرد...دیگه کی مونده...رابین ون پرسی...

***

***

***

R.Van persie

رابین آماده مذاکره برای افزایش دستمزد...رابین حقوقی اندازه رونی میخواد
ولی آرسنال بیشتر از 130 هزار پوند را نمیدهد...بیانیه رابین دلم رو شکوند...اما با این جمله خودم رو آروم میکردم...

"رابین هدفش تقویت کردن تیمه...نه اون با ما همچین کاری نمیکنه"

بازم یکی دیگه که دوسش داشتم داشت آماده ترک لندن میشد...

پیشنهادهای یوونتوس و
سیتی و یونایتد رد میشد و من امیدوار به آینده...اما آینده تاریک
بود...پولدی و سانتی و ژیرو به لندن اومدن . من خودمو آماده یه شروع
قدرتمند تو لیگ میکردم...رابین با تیم به آلمان رفت و من خوشحال از اینکه
به زودی تمدید خواهد کرد اما ته دلم ارزش کاپیتان سابق رو پیشم
نداشت...خلاف همه تفکراتم آرسنال پیشنهاد منچستر رو برای رابین قبول
کرد...رابین...منچستر...حتی فکرشم آزارم میداد...قبولش برام سخت بود اما
واقعیت داشت...رابین هم رفت...

خب دیگه کی مونده...ولکات...نه اونم دستمزد های بالاش در خروجی باشگاهو بهش نشون میده...شاید ویلشر...آره ویلشر...

با فروش سانگ به یک حقیقت تلخ پی بردم...اینکه اگه یک بازیکن هم که دلش با تیم باشه شاید ما نخوایمش...پس دیگه الان محتاط ترم...

مک دین با رفتنت ناخواسته شخصیت یک باشگاه رو با خودت بردی...

اما رفتن هیچکس به اندازه یک نفر غمگینم
نکرد...شاید اون هیچ وقت به فکر دستمزد بالا نبود یا رویای رفتن به تیمهای
متمول اروپایی رو تو ذهنش نداشت و فقط تو ذهنش:آرسنال...آرسنال...آرسنال

کسی که نصری و فابرگاس و ون پرسی جلوش هیچی نیستن هیچ...

دنیس کبیر

با آرزوی روزی که کنار تیم و رئیس ببینمت...

ممنون از اینکه وقت گذاشتین تا حرف دل منو بخونین...