سیروسسسسسس...

بچه هاااااااا سلام ناراحت نشیناااااااااااااااااا .میدونم ارسنال برده همه خوشحالیم .من دوست داشتم یه پست درباره اقای قایقران بزارم .به خدا دیگه وقت ندارم .منو ببخشین

گفتم این همه به یاد اسطوره های خارجیم به یاد اسطوره های خودمون هم باشیم.راستی این عکس پایینیه بچه هه مازیار زارع هست.

زنده یاد سیروس قایقران در اول بهمن ماه
۱۳۴۰ در محله کلویر بندر انزلی پا به عرصه هستی نهاد. سیروس از همان
ابتدای کودکی به فوتبال در زمینهای خاکی کلویر روی آورد و با استعداد
درخشانش به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاهها در آمد. وی در سن ۱۶ سالگی
در سال ۱۳۵۶ موفق شد به عنوان یکی از مهرهای اصلی در تیمهای نوجوانان و
جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارتهای منحصر به
فردش ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاههای گیلان رساند. وی در سالهای ۵۷ تا
۶۳ افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد مانند دو گلی که
وارد دروازه پرسپولیس کرد و یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب
مازندران نمود.

در این دوران وی به عنوان یک بازیکن
استثنایی با ویژگیهای اخلاقی عالی و منش پهلوانی در میان عموم مردم محبوب
گردید. وی آنقدر متواضع و افتاده بود که همه افراد به او علاقمند بودند .
لبخندهای صمیمی اش هیچگاه از لبان او دور نمی شد و قلبش مانند دریا پاک و
بی آلایش بود.

سیروس در سال ۱۳۶۳ به تیم ملی دعوت شد و در سال ۶۶ تنها فوتبالیست شهرستانی بود که شادروان دهداری بازوبند پرافتخار کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست. در سال ۶۷ در جام ملتهای آسیا در قطر ،
تیم ملی ایران با رهبری سیروس به مقام سومی دست یافت و در سال ۶۹ تیم
ایران را با گلهای زیبایش پس از ۲۰ سال به قهرمانی در بازیهای آسیایی پکن رساند.
سیروس در آن دوران نه تنها در ایران بلکه در آسیا و اروپا هم به عنوان یک
بازیکن استثنایی مطرح گردید و با وجود داشتن پیشنهاد از تیمهای آلمانی به
الاتحاد قطر پیوست. سیروس در اوج شهرت هرگز مغرور نشد و اصالت خود را
فراموش نکرد و بعد از مدتی بازی در قطر ، مجددا به تیم اول خود ملوان پیوست
و این تیم را قهرمان جام حذفی و راهی مسابقات آسیایی کرد.

سیروس در سال ۷۲ به عنوان بازیکن و سپس
مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل توجهی بدست آورد. وی سپس به
تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد .

در سالهای ۷۶ و ۷۷ سیروس بارها تمایل
خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد. اما در
اوایل سال ۷۷ که وی برای تعطیلات نوروز همراه خانواده اش به انزلی آمده بود
در بازگشت و در حالیکه همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در اتومبیل رنوی
خود عازم تهران بود در حوالی امامزاده هاشم با کامیون خاور تصادف نمود که
منجر به فوت وی و فرزندش گردید. روحشان شاد و قرین رحمت باد.