هربرت چاپمن(بخش اول)

مسلماً انتصاب هربرت چاپمن در تابسان 1925، تیم فوتبال آرسنال را به شکل امروزی خود که شاهدش هستیم درآورد.

موفقیت این مرد انگلیسی در تیم هادرزفیلد تاون (Huddersfield Town) باعث
شد رئیس آرسنال، هنری نوریس برای به خدمت گیری او وسوسه شود اما به رقم
موفقیت سریع چاپمن در هدایت آرسنال و کسب مقام دوم در پایان فصل 1925/1926
در لیگ یک، سال های باقی مانده دهه 20 با حضور در میانه جدول سپری شد که
سال های درخشانی محسوب نمی شد. چاپمن تیم را به اولین فینال جام حذفی در
1927 رساند اما تیمش با نتیجه 1-0 مقابل کاردیف سیتی (Cardiff City) شکست
خورد.

به رغم مبارزه آرسنال در لیگ، چاپمن همچنان به ادامه کار اصرار می ورزید و
سرانجام در اوایل دهه 30، تلاش های طاقت فرسای او به نتیجه نشست.
تاکتیکهای نوآورانه اش در کنار خرید چند بازیکن باهوش مانند دیوید جک
(David Jack)، کلایف باستین (Cliff Bastin)، الکس جیمز (Alex James) و ادی
هاپگود (Eddie Hapgood) آرسنال را به یکی از هولناک ترین رقبای کشور تبدیل
کرد.

چاپمن نخستین جام آرسنال را در سال 1930 بدست آورد، هنگامی که در فینال
جام حذفی، تیم سابق خود هادرزفیلد را درهم کوبید. فتح این جام، آغازی برای
یک دهه حکمرانی توپچی ها در فوتبال انگلستان بود. توپچی های آرسنال اولین
مقام قهرمانی خود را در 1930/31 بدست آوردند و این شاهکار را دو سال بعد
نیز تکرار کردند، متاسفانه این آخرین موفقیت چاپمن محسوب می شد.

در ژانویه 1934، سرمربی افسانه ای آرسنال ناگهان در اثر ذات الریه در سن
55 سالگی از دنیا رفت و نتوانست ببیند تیمی که او برای ساختنش تلاش کرد،
چگونه سه فصل پیاپی لیگ را از آن خود کرد.

جدای موفقیت هایی که او با آرسنال بدست آورد ، از چاپمن به عنوان عنصری
تاثیر گذار در تاریخ باشگاه یاد می شود که با نوآوری های خود ، آرسنال و
سبک بازیش را به کلی دگرگون کرد.

در میان عقاید انقلابی چاپمن، استفاده از نیم دایره برای ناحیه پنالتی،
قضاوت های گل و استفاده از داور دوم به چشم می خورند. او همچنین استفاده
از نورافکن در ورزشگاه ها را ارتقا داد و سرپرسیتی ایجاد یک درب چرخنده
الکترونیک را نیز عهده دار شد. سیستم پی ای (PA) را گسترش داد که اخبار
تیم را به طرفدارانش انتقال می داد. او همچنین با اضافه کردن حروف و
اعداد، نوع استفاده از تابلوی اعلام نتایج را به کلی تغییر داد که در طی
50 سال بعد ، به طور گستره ای در سراسر کشور از آن الگو برداری شد.

علاوه بر این ها، چاپمن ساعت مشهور هایبوری را ساخت، آستین های سفید لباس
آرسنال که به عقیده وی به بازیکنان اجازه میداد همدیگر را آسانتر شناسایی
کنند را طراحی کرد. ایجاد باشگاه های فرعی و برپایی تورهای اروپایی نیز از
دستاورد های دیگر او بود. اما شاید بزرگترین ابداع او، طراحی سیستم دابلیو
ام (WM) یا همان چیدمان 3-2-2-3 درون زمین بود. این روش آنچنان در خنثی
نمودن بازی حریف موفقیت آمیز بود که شمار زیادی از تیم های انگلیسی بعد ها
آن مورد استفاده قرار دادند و بازی های داخلی را به نمایشی باشکوه تبدیل
کردند.

آخرین اما قطعا نه کمترین کار چاپمن که باعث می شود باشگاه آرسنال همیشه
قدردان او باشد، نامگذاری یکی از ایستگاه های مترو لندن به نام آرسنال
است، به عنوان تنها تیم لندنی که به این مهم دست یافته است.

چاپمن سخت تلاش کرد تا نامگذاری مترو پشت درب شمالی ورزشگاه را متوقف کند
و نام جدیدی برایش انتخاب شود. او در مذاکرات خود به این نکته اشاره کرد "
چه کسی تا کنون اسم گیلسپی رود (Gillespie Road) را شنیده؟ " او باور داشت
که باید نامی آشنا بر روی آن ایستگاه گذاشته شود " آرسنال در اطراف
اینجاست "

این ایده زمانی به ذهن چاپمن رسید که آرسنال در 1913 به تازگی نقل مکان
کرده بود و وی به عنوان مربی لیدز سیتی (Leeds City) از باشگاه دیدار کرد.
چندین ماه طول کشید تا این اعمال نفوذ صورت گیرد و این تغییر به این معنا
بود که باید هزاران بلیط، نقشه و تابلو جایگزین می شد. حتی مکانیزم آن نیز
باید بازسازی می شدند.

سرانجام در 5 نوامبر 1932، اولین ایستگاه مترو به نام آرسنال ساخته شد.

از راست: الکس جیمز، هربرت چاپمن، باب جان

کلایف باستین .................... الکس جیمز .................... ادی هاپگود

ورودی ایستگاه مترو آرسنال

سیستم WM ابداع شده توسط چاپمن

سال های مربیگری هربرت چاپمن:
هنگامی که هنری نوریس در تابستان 1925 تصمیم گرفت که باشگاه به مربی جدیدی
نیاز دارد، هرگز تصور نمی کرد که انتخاب او چه تأثیری در سرنوشت باشگاه
خواهد گذاشت.

هربرت چاپمن، کسی که در اوایل دهه بیست، یک جام حذفی و دو لیگ دسته یک را
همراه با هادرزفیلد تاون (Huddersfield Town) فتح کرده بود، پذیرفت که در
تابستان 1925 به آرسنال ملحق شود.

بعد از اینکه توپچی ها در فصل 1924/1925 توانستند با قرارگیری در رتبه
بیستم لیگ، از سقوط به دسته دو فرار کنند، چاپمن با تأثیر فوری خود، به
گونه ای باشگاه را دوباره احیا کرد. در اولین فصل حضور او در هایبوری،
آرسنال تا مرحله یک چهارم پایانی جام حذفی پیش رفت و در لیگ نیز به مقام
دوم دست یافت، رتبه ای که تا آن زمان در تاریخ باشگاه سابقه نداشت.

یک سال بعد، در 23 آوریل 1927، آرسنال برای اولین بار به فینال جام حذفی
رسید، هرچند آن بازی بخاطر نکات دیگری در ذهن ها باقی مانده. تیم کاردیف
سیتی (Cardiff City) مقابل دیدگان 91,206 نفر تماشاگر ورزشگاه ومبلی، با
یک گل آرسنال را مغلوب کرد تا تنها تیم ولزی محسوب باشد که به این مهم دست
یافته است. این اولین و تنها باری بود که جام حذفی از انگلستان خارج شد.
(تیم های فوتبال ولز لیگ جداگانه ای ندارند و در رقابت های انگلیسی حضور
پیدا می کنند). همچنین این دیدار اولین بازی فوتبال انگلستان محسوب می شد
که گزارش آن به طور زنده از رادیو بی بی سی (BBC) پخش شد.

به هر حال چاپمن سه سال دیگر منتظر ماند تا بار دیگر به ومبلی بازگردد و
برای اولین بار این جام با ارزش را به هایبوری بیاورد. آرسنال در فینال
جام حذفی 1930 با غلبه بر هادرزفیلد تاون (تیم سابق چاپمن) اولین جام رسمی
خود را بالای سر بردند. این پیروزی، شروع سلطه طولانی توپچی ها بر فوتبال
انگلستان بود. با وجود افرادی مانند کلایف باستین (Cliff Bastin)، الکس
جیمز (Alex James) و بازیکنانی در همین سطح، آرسنال به یکی از محبوب ترین
و پرغرورترین تیم های فوتبال در جهان تبدیل شد.

یک فصل بعد، آرسنال برای اولین بار در تاریخ باشگاه به مقام قهرمانی لیگ
یک دست یافت. توپچی ها با 66 امتیاز، مقتدرانه لیگ را بالای سر بردند و
رکورد جدیدی از نظر امتیاز تیم قهرمان از خود برجای گذاشتند. در فصل
1931/1932 آرسنال تنها موفق به فتح جام خیریه (the FA Charity Shield) شد،
هرچند تیم چاپمن در آن سال فاصله چندانی با فتح دیگر جام ها نداشت. آن ها
تنها بخاطر 2 امتیاز کمتر لیگ را به اورتون (Everton) واگذار کردند و در
فینال جام حذفی نیز با یک گل مقابل نیوکاسل (Newcastle) مغلوب شدند.

آرسنال برای اینکه جام جدیدی را تصاحب کند، زیاد منتظر نماند. در پایان
فصل 1932/1933 توپچی ها بار دیگر خود را در صدر لیگ یک دیدند تا بار دیگر
این جام را به هایبوری باز گردانند. پیراهن قرمز مشهور باشگاه که با آستین
های سفید همراه بود، برای اولین بار در آن فصل مورد استفاده قرار گرفت.
تنها ناکامی تیم چاپمن در آن سال، شکست ناباورانه مقابل والسال (Walsall)
در دور سوم جام حذفی بود.

اما وقتی این ناکامی را در کنار تراژدی غم انگیز باشگاه در ژانویه 1934
بگذارید، خواهید دید که بسیار کم اهمیت بوده است. بعد از تماشای بازی تیم
سوم آرسنال مقابل گویلدفورد سیتی (Guildford City)، وضعیت سرماخوردگی
چاپمن به سرعت رو به وخامت رفت و خیلی زود به ذات الریه تبدیل شد. سر
انجام در ششم ژانویه 1934، هربرت چاپمن، مربی افسانه ای باشگاه آرسنال در
سن 55 سالگی در خانه خود در منطقه هندون (Hendon) درگذشت.

به هر حال این تراژدی، پایان موفقیت های آرسنال نبود و باشگاه به مسیر خود
ادامه داد تا خشت های سربلندی و افتخار خود را روی پایه هایی که مربی
پیشین بنا نهاده بود بالا برد. در ماه می همان سال، قهرمانی در دومین لیگ
متوالی نیز مسجل شد و جورج آلیسون (George Allison) مربی تازه وارد توپچی
ها بلافاصله در فصل 1934/1935 سومین لیگ متوالی را نیز به هایبوری آورد.

بعد از 3 لیگ متوالی که به آرسنال رسید، توپچی ها نتوانستند دو فصل متوالی
لیگ را از آن خود کنند. در 1935/1936 آن ها به مقام ششم قناعت کردند و در
فصل 1936/1937 نیز رتبه ای بهتر از سومی بدست نیاوردند. هرچند آرسنال در
لیگ موفق نبود، اما تفنگداران برای دومین بار فاتح جام حذفی شدند. در 25
آوریل 1936، تک گل دقیقه 74 تد دریک (Ted Drake) کافی بود تا توپچی ها در
فینال بازی ها بر شفیلد یونایتد (Sheffield United) غلبه کنند.

در آخرین فصل بازی ها، پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، آرسنال بار دیگر فاتح
لیگ یک شد. این پنجمین لیگ انگلستان محسوب می شد که توپچی ها در 8 فصل
گذشته از آن خود کرده بودند. (1938, 1935, 1934, 1933, 1931)