غرق شدن ، نه دست تکان دادن!

آنها در نیمه ی دوم دیدار برابر چلسی بهتر بازی کردند که ممکن است سه دلیل داشته باشد ، الف ) آنها مستحکم تر شدند چون چلسی دچار آشفتگی عجیبی شده بود. ب ) برای این که موفق شدند گل بزنند. ج ) به اندازه 45 دقیقه ی ابتدایی بازی فاجعه بار نبودند. مشکل این است که آنها در نیمه ی اول خیلی بی برنامه بودند و کارهای بیشتری برای انجام دادن وجود داشت.

این برای آرسنال ، به خصوص در دیدار برابر تیم فقیری مثل نیوکاسل یا ردینگ آزاردهنده ، خیلی هم خوب است اما در بازیهای بزرگ ، بازیهایی که برای هواداران هم مهم است و مربوط به جایگاه شما در جدول می شود ، موردی که بیش از همه چیز جلب نظر می کند نیاز واقعی آنها برای جذب بازیکن های جدید است. آنها نه تنها در این مصاف ها شکست می خورند بلکه نشان می دهند برای چنین بازی های بزرگی توان رقابت با حریفانشان را ندارند.

این یک تجربه ی کاملا حقیقی است. تماشای یک تیم خوب مملو از استعدادهایی درون زمین مسابقه ، به نظر می رسد که تا آخرین نفس تلاش می کنند تا سر خود را بالای آب نگه دارند و خجالت زده نشوند ، به جای اینکه واقعا در زمین مسابقه پیروز شوند. این آرسنال در حال غرق شدن است نه در حال دست تکان دادن.

و این برای برخی بیشتر بوده است. آنها امیدواریهایی دارند ، به طور عمده جک ویلشر ، اما اغلب اوقات او می خواهد برنده شود و سعی می کند کسب پیروزی برای خودش باشد. تئو والکات با گل های عجیب و غریبی که می زند به یک چهره ی محبوب تبدیل می شود ، اما الیویه ژیرو بازیکن خوبی است اما نه در آن حد و اندازه ها که به انتخاب اول یک تیم جدی در پست مهاجم مرکزی بدل شود. بعضی اتفاقات استثنایی برای سانتی کازورلا رخ می دهد و آبو دیابی دیر یا زود خود را آسیب دیده خواهد دید. و البته برای باکاری سانیا ، نمودار عملکرد او این پیش بینی را در اذهان متبلور می سازد که به عنوان بهترین دفاع راست سال انتخاب خواهد شد اما وضعیت فعلی او وحشتناک شده است. قطعا به زودی باید به کارل جنکینسون شانس مجددی اعطا شود.

شاید بهترین راه برای جمع بندی آرسنال این باشد که نگاهی به نیمکت آنها در برابر چلسی بیندازیم. آنها تنها یک گزینه ی هجومی روی نیمکت داشتند ، آندره آرشاوین ، مردی که باشگاه تمام 18 ماه گذشته را به دنبال پیدا کردن راه حلی برای خلاصی از دست او بوده است. آنها مصدومان زیادی هم دارند ، به خصوص میکل آرتتا ، لوکاس پودولسکی و آلکس اوکسلاد-چمبرلین اما فقدان بازیکن در این تیم عمیق تر از موقعیتی است که آنها در آن قرار گرفته اند.

به نظر نمی رسد این آرسنال طرح و برنامه ی خود را هم بشناسد ، شاید جمعی که در آنجا حضور دارند قادر به درک ساختارها نیستند و یا اینکه چشم اندازها به اندازه ی کافی واضح و روشن نیستند. یا ، فکر می کنم اصلا هدف و برنامه ای وجود ندارد که در مورد آن صحبت شود. با این حال حقیقت این است که ، آنها به خوبی منعکس نمی شوند ، علی الخصوص از سوی آرسن ونگر.

چیزی که به نظر می رسد به مهمترین نگرانی هواداران تبدیل شده این است که آیا ونگر فرد مناسبی برای باشگاه هست یا نه. اگر نیست ، پشتوانه و قدرت مضاعفی برای رهایی از دست او نیاز است. شاید آن شوک عدم کسب سهمیه ی لیگ قهرمانان اروپا باشد که ایوان گازیدیس یا استن کرونکه ، یا پیتر هیل وود یا هر کس دیگری که در امارات مسئول می باشد را متقاعد کند تا بگوید : " آرسن از تو ممنونیم اما ... "

در حال حاضر خطر واقعی برای آرسنال از دست دادن موقعیت حضور در بین 4 تیم برتر لیگ است. حضور در لیگ قهرمانان اروپا است که در حال حاضر وضعیت مالی باشگاه را متعادل حفظ نموده است. زمانی که این مطلب را می نویسم آنها ششم هستند و شش امتیاز هم از تاتنهام رده چهارمی کمتر دارند. مردم به ایده ی لیورپول می خندند ، هم رتبه هستند و تنها با تفاضل گل پایین تر از آرسنال قرار دارند ، و تلاش می کنند برای چهارم شدن ، اما آیا این خیلی عجیب و غریب است که به جای آرسنال آنها را برای کسب رده ی چهارمی پیشنهاد کنیم؟


By Nick Miller

Sky