به مناسبت ۳۸سالگی انری...

تیری دانیل آنری در 17 آگوست
1977 در شهر لزولی در فرانسه متولد شد. او در ابتدا قصد داشت به یک دونده
در ماده‌ی دو صد متر مبدل شود به همین خاطر تمریناتش را زیر نظر عمویش که
یک دونده دو صد متر بود آغاز کرد، اما رفته رفته دریافت که علاقه‌ی زیادی
به بازی فوتبال دارد و با توجه به اینکه سرعت در فوتبال نقش مهمی دارد
تصمیم گرفت رشته‌ی ورزشی خود را تغییر بدهد و به طرف فوتبال برود.

در
سال 1990 آرنولد کاتالانو از سوی موناکو مامور تماشای بازی‌های تیریِ 13
ساله شد و پس از به ثمر رساندن شش گل در پیروزی 0-6 تیمش،کاتالانو از او
خواست که به موناکو بپیوندد. بدون حتی گذراندن یک آزمون، کاتالانو به تیری
پیشنهاد گذراندن دوره‌ای در آکادمی ممتاز «کِلِیرفونتـِین» را به تیری داد،
اما مدیر این آکادمی به دلیل نمرات پایین او در مدرسه حاضر به پذیرفتن او
نمی‌شد. با اعمال نفوذ کاتالانو، تیری در این آکادمی حضور یافت و دوره‌اش
را با موفقیت به پایان رساند و به آرسن ونگر در موناکو ملحق شد. پس از آن
تیری با تیم بزرگ‌سالان موناکو قرارداد امضا کرد و برای اولین بار در سال
1995 با این تیم به میدان رفت. ونگر او را به عنوان بال چپ قرار می‌داد چون
سرعت، توانایی او در کنترل توپ و مهارت ذاتی او، وی را در این پست موثرتر
می‌کرد.

در چهار فصلی که با موناکو
گذراند، در 125 بازی 21 گل زد و موناکو را قهرمان لیگ داخلی فرانسه در فصل
97-1996 کرد. در ژوئن 1997 به تیم زیر 20 سال تیم ملی فراسنه دعوت شد و در
کنار هم تیمی‌هایش چون گالاس و ترزگه در سال 1997 در جام جهانی جوانان برای
فرانسه به میدان رفت. ظرف مدت چهار ماه، امه ژاکه او را به تیم ملی
بزرگسالان دعوت کرد و در 11 اکتبر آنریِ جوان برای اولین بار برای کشورش در
برابر آفریقای جنوبی به میدان رفت. این بازی با حساب 1-2 به سود فرانسه به
پایان رسید. ژاکه که تحت تاثیر وی قرار گرفته بود، او را با خود به جام
جهانی نیز برد. با اینکه او در تیم ملی شناخته شده نبود، با زدن سه گل در
این دیدارها، لقب برترین گلزن فرانسوی در این آوردگاه را به خود اختصاص
دهد. او قرار بود به عنوان ذخیره در فینال حاضر شود، اما اخراج مارسل دسایی
سبب تدافعی شدن تاکتیک تیم شد و او را از حضور در فینال محروم ساخت.

وضع مناسب تیری، او را راهی
تورین کرد تا یکسال زودتر از دیوید ترزگه به بیانکونری‌ها بپیوندد. آنری به
علت عدم همخوانی‌اش با فوتبال تدافعی ایتالیا دوران خوشی را در یووه
نگذراند. در واقع افت او در سری‌آ ایتالیا باعث شد وی به یک بازیکن درجه سه
تبدی شود.

بعد
از مدتی آنری مجدداً مورد توجه آرسن ونگر قرار گرفت. تیری آنری که در
ژانویه‌ی 1999 به تورین رفته بود، با زدن تنها سه گل در 16 بازی برای یووه،
در آگوست همان سال با مبلغ 12.5 میلیون پوند از تورین به لندن رفت و به
باشگاه ارسنال پیوست
او که جای نیکولاس آنلکا را در آرسنال گرفته بود فوراً به قالب یک مهاجم
کلاسیک در آمد. تاکتیکی که در ابتدا او را زیر فشار سنگین انتقادها قرار
داد. او در ده بازی اولش هیچ گلی نزد و همین امر باعث شد از طرف تماشاچیان
تیم مقابل و حتی تماشاچیان تیم خودی به خاطر بازی ضعیف‌اش مسخره شود اما به
تدریج با زدن چند گل حیاتی برای توپچی‌ها، به یک بازیکن کلیدی و بسیار با
ارزش تبدیل شد و در اولین فصل حضورش در لندن، با زدن 26 گل، تاکتیک ونگر را
به تاکتیکی مناسب و مثمر ثمر در دراز مدت تبدیل نمود.

در فصل دوم حضورش در لندن،او با
پیشرفتی چشمگیر با 32 گل، گلزن‌ترین توپچی شناخته شد و آنها را به دو
قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی انگلیس رهنمون ساخت .در سال 2002 آنری و
تیم ملی فرانسه برای دفاع از عنوان قهرمانی جهان به خاور دور رفتند ولی در
حضوری تحقیرآمیز در همان دور ابتدایی بدون زدن حتی یک گل از جام جهانی
خداحافظی تلخی کردند. در سال 2003 در جام کنفدراسیون‌ها، در نبود زیدان و
ویرا، او نقش عمده‌ای در قهرمانی تیم‌اش داشت. تیری در سه بازی از پنج
بازی، عنوان برترین گلزن را از آنِ خود کرد و در دیدار نهایی با گل طلایی،
تیمش را در برابر کامرون پیروز میدان گردانید و توپ و کفش طلای آدیداس را
در این مسابقات در دست گرفت.

رفتن
ویرا از آرسنال برای آنری مفهوم کاپیتانی داشت. علاوه بر اینکه او گلزن
اصلی تیم بود، وظیفه‌ی رهبری یک تیم بسیار بسیار جوان را نیز بر عهده داشت.
در 17 اکتبر 2005 تیری با به ثمر رساندن دوگل در برابر اسپارتاپراگ،
رکوردِ یان رایت (برترین گلزن تاریخ آرسنال) را به نام خود تغییر داد و در
اول فوریه 2006 با زدن گل در مقابل وستهام، در لیگ جزیره، 151 گله شد تا
عنوان کلیف باستین (برترین گلزن آرسنال در لیگ برتر) نیز به او سپرده شود.

دو فصل بدون جام، باعث شد تا شایعات رفتن آنری از آرسنال تقویت شود. اما او
با اشتیاق تمام قراردادش را به مدت چهار سال تمدید کرد و در کنفرانسی
اعلام کرد: «اگر موقعیتی مثل بارسلونا رایم پیش بیاید با تمام احترامی که برای این تیم قایل هستم اما آنرا رد می‌کنم.»

این حرف او هواداران توپچی‌ها
را از اینکه آنری با پیراهن آرسنال از فوتبال خداحافظی می‌کند راحت‌تر کرد.
نایب رئیس وقتِ آرسنال (دیوید دین) بعدها اعلام کرد که دو پیشنهاد 50
میلیون پوندی از دو باشگاه اسپانیایی پیش از تمدید قرار داد آنری مورد
موافقت قرار نگرفتند و این در حالی بود که با انعقاد یکی از این قراردادها،
رکورد 47 میلیونی زیدان شکسته می‌شد.

فصل
07-2006 برای او آمیخته با مصدومیت‌های پیاپی بود. با این وجود در 17 بازی
موفق شد 10 گل به ثمر برساند که از جمله‌ی آنها می‌توان به گل پیروزی‌بخشش
در برابر منچستریونایتد اشاره کرد. او سپس مجدداً آسیب دید تا اینکه در
لیگ قهرمانان در دقایق آخر به میدان آمد اما خیلی زود باز هم شروع به
لنگیدن نمود. پس از پایان بازی ونگر اعلام کرد که او هنوز نیاز به استراحت
دارد. در حالی که انتظار می‌رفت این استراحت چند هفته بیشتر طول نکشد اما
در میان ناباوری همگان معلوم شد که او نیاز به سه ماه مداوا دارد و باقی
فصل را نیز از دست داد است. ونگر اذعان داشت که او در فصل 08-2007، آنری به
تیم بر خواهد گشت. با این حال پس از ناآرامی‌های پایان فصل در اردوی
توپچی‌ها، آنری در ژوئن 2007، به آبی‌واناری‌های بارسلون پیوست. تی‌تی در
نامه‌ای سرگشاده به روزنامه‌ی سان، علت رفتن از آرسنال را نا معین بودن
وضعیت ونگر در این تیم بیان کرد. او در بارسا شماره‌ی 14 را بر تن کرد؛
شماره‌ای که به اسطوره‌ی بارسا یعنی یوهان کرایوف تعلق داشت.

تیری در 3 فصل حضورش در بارسا، 35 گل برای آبی‌واناری‌ها به ثمر رساند. وی
بعد از جام جهانی فوتبال 2010 در یک کنفرانس خبری خبر از کناره‌گیری خود از
تیم ملی فوتبال فرانسه و همچنین پیوستن به تیم نیویورک ردبولز داد. در سال
2012 تیری به صورت قرضی به آرسنال بازگشت و گل‌های حساسی را نیز به ثمر
رساند. سرانجام تی‌تی آنری در 16 دسامبر سال 2014 او بازنشستگی خود از
فوتبال را به صورت رسمی اعلام کرد.




ممنون از توجهتون
انری یدونست:)