آقای ونگر !!!!!!

من از سال 1998 و جام جهانی 98 فوتبالو فهمیدم و بازیای های فوتبالو یادمه و از 2000 طرفدار 100 آتیشه آرسنال شدم...

یادمه اون موقع صدا و سیمای ایران بیشتر زوم کرده بود رو بوندس لیگای آلمان و هر هفته بازیای بایرن مونیخ و هرتابرلین و هامبورگ و ولفسبورگ و .... رو نشون میداد ؛ بخاطر لژیونرهای ایرانی که تو این لیگ بودن !!!

ولی بعدش کم کم شروع کردن به پخش مستقیم بازی های لیگ جزیره ؛ مخصوصا که یکی دو سالی بود که از اون فینال دراماتیک منچستر _ بایرن مونیخ میگذشت و تب لیگ انگلیس و و تیمای انگلیسی تو ایران داغ بود !!!!

یادمه اون موقع ، بازی های آرسنال و منچسترو بیشتر از هر تیم دیگه ای پخش میکردن... قشنگ یادمه وقتی سرعت ، طراوت ، هیجان و التهاب لیگ جزیره و باشگاه های جزیره رو با بوندس لیگا مقایسه میکردم انقد از دیدن لیگ جزیره و بازی تیمهاش ذوق زده شده بودم که دوس داشتم لیگ انگلیس هر روز بازی داشت و منم هر روز بازیاشو میدیدم!!!

آرسنالم با ونگربالش آدمو مسحور میکرد...!!! اوج طراوت و زیبایی بازی فوتبالو به نمایش میذاشتن!!! با بازیکنایی مثل :
تیری آنری ، دنیس برگکمپ ، روبر پیرس ، سیلوین ویلتورد ، نوانکو کانو ، تونی آدامز ، پاتریک ویرا و... بازیکنایی که چشم بسته همدیگه رو پیدا میکردن و آخرت فوتبالو ارائه میدادن !!!

یادمه اولین روزایی که تازه رو آرسنال زوم کرده بودم یه بازی ازش دیدم که 0_4 برد و 4 تای دیگه رم نزد... هفته بعد بازم بازی آرسنالو پخش کردن و 3_4 تا زدن... ولی من بیشتر از اینکه بخاطر بازی های پر گلشون عاشقش بشم ، روانی نحوه بازی کردنشون بودم !!!! اصن آدمو سحر میکردن این بازیکنا !!!

منچسترم کمابیش بازیای پر گل داشت و اونم تیما رو با اختلاف میبرد ولی من هیچ وقت از سبک بازی منچستر خوشم نیومد....

از همه مهمتر چهره ای بود که نه فقط من که خیلی دیگه از طرفدارای آرسنالو آرسنالی کرده : " آرسن ونگر "

یه سرمربی بسیار خوش فکر و با کلاس با سبک تهاجمی و درعین حال فوق العاده خوش تیپ و با شخصیت!!!!!!

هر کس دیگه ای هم اگه جای من بود اون موقع هیچ انتخابی جز " آرسنال " براش وجود نداشت !!!!!

روز های خوب من با آرسنال ادامه داشت تاااااااااااااا سال 2005 و اون فینال حذفی با منچستر که چقدررررر چسبید !!!!

ولی افسوس..... افسوس که از اون سال به دیگه قحطی جام اومد برای ما !!!

تیم ما کماکان قشنگ بازی میکرد ولی خبری از جام نبود !!!! بدتر از همه اینکه بازیکنامون هم یکی یکی گذاشتن رفتن...

یادمه استارت رفتن ستاره هامون با رفتن پیرس به ویارئال کلید خورد...!!! یادمه بعد از رفتن پیرس از آرسنال تا مرز روانی شدن رفتم!!! اصن تصور آرسنال بدون پیرس برم معنا نداشت !!! با خودم فکر میکردم که حالا کی دیگه میخواد به آنری پاس گل بده؟؟؟ غافل از اینکه خود آنری هم فصل بعد میخواد بدترین شوک ورزشی عمرمونو بهمون بده !!!!

به هر حال فصل به فصل میگذشت و نه تنها خبری از جام نبود بلکه اون فوتبال زیبامونم روز به روز کم فروغ تر میشد...

هی باختیم و هی گفتیم : In Arsene We Trust

دیگه انقد باختیم و بد آوردیم که دیگه هیچ دردی رو دیگه حس نمیکردیم و هر بلایی هم که سرمون اومد ،

دیگه جیکمون در نیومد و فقط بغض کردیم !!!! 9 سال بغض کردیم ...

سرمربیمونم هر سال لجباز تر و یک دنده تر از سال قبل میشد ولی هنوز هم برای ما یک اسطوره بود !!!!

خودشم میدونست داره اشتباه میکنه ، ولی هرگز حاضر نبود که رو غرورش پا بذاره و کار درستو انجام بده ....

بعد از تونی آدامز و کمپل و ویرا کمر دفاع ما شکست ولی این مرد لجباز هیچ وقت 1 مدافع قرص و محکم نخرید !!!

خودش شاهد بود که دیگه اون دفاع با صلابت و مطمئن سال های قبل رو نداریم ولی با این حال بازم حاضر نبود مدافع بخره!

شما خودتون شاهد بودید که بعد از تونی آدامز و کمپل و ویرا هر کسی که خواسته بیاد دفاع ما رو پر کنه، خداوندگار سوتی

و گاف دادن بوده : از "مارتین کیون" و "پاسگال سیگان" و "حبیب کولوتوره" و "یوهان ژورو" بگیرید تااااا برسیم به "کوشیلنی" و

"مرته ساکر" و "فرمائلن" و که انصافا اینا دیگه روی پنیر سوئیسی و آبکش رو سفید کردن!!!!

اینا رو همه گفتم تا به این حرف برسم که :

ما تاکی میخوایم تو خاطرات خوبی زندگی کنیم که مال 9 سال پیش و قبل تره ؟؟؟

اگه اینجوریه پس پیشرفت چی میشه ؟؟؟؟

شد یه بار این آقای سرمربی برای ما اندازه خدا عزیز نباشه ؟؟؟

شد یه بار با دید واقع بینی و به دور از احساس و تعصب بهش نگاه کنیم ؟؟؟

شد یه بار این سرمربی یک دنده و لجباز و کله شقو بازخواستش کنیم و بهش بگیم این چه وضشه آخه ؟؟؟؟

همیشه اشتباهاتشو دیدیم و خودمونو زدیم به نفهمی و هیچ وقت نخواستیم قبول کنیم که "ونگر" هم میتونه اشتباه کنه!

اشتباهاتی که اونقدر فاحش بودن واسه متوجه شدنشون نیازی نبود که حتما باید کارشناس فوتبال می بودید تا متوجهشون می شدید....

همه تون بارها و بارها شاهد بودین که این سرمربی لجباز بخاطر لجبازیش و یک دندگیش یه بازیکنی رو که افتضاح کار میکنه رو میذاره تو ترکیب و یه بازیکنی که هر وقت اومده تو زمین رو میذاره رو نیمکت !!! جدیدترین نمونه اش : ژیرو و پولدی !!!

همه تون بارها و بارها شاهد بودین که این سرمربی لجباز و یک دنده ، واسه یه بازی خاص از یه ترکیبی استفاده کرده که کفر یک ملتو در آورده !!! نمونه اش بازی رفت امسالمون با منچستر تو اولد ترافورد ...

تیم ما تا قبل از اون بازی تو بهترین فرم 7 ، 8 ، 10 سال گذشته اش بود و منچسترم تاریک ترین و فلاکت بار ترین دوران تاریخ خودشو سپری میکرد... ولی بازی که شروع شد و ترکیب مشخص شد ، معلوم شد که آقای لجباز که چند وقتی هس که بزدل و ترسو هم شده و دیگه اون جسارت و روحیه جنگندگی گذشته شو نداره و روز به روز هم ترسو تر میشه... میخواد با 2 تا هافبک دفاعی بازی کنه : فلامینی + رمزی!!!!
آخه تو اون بازی از چی ترسیدی ترسوووووووووووووووو

همینم باعث شد که منچستر از دقیقه 1 تا دقیقه 90 ما رو تحت فشار بده و نذاره ما هیچ غلطی بکنیم !!!!

همین شد که به منچستر تو فلاکت بار ترین و فاجعه بار ترین فصلشم باختیم ... ای خاااااااااااااااااااااااااک !!!!

اینا رو همه گفتم که حرف آخرمو بزنم :

آقای ونگر !!!!!

ممنون از اینکه منو عاشق فوتبال کردی....

ممنون از اینکه منو روانی آرسنال کردی....

ممنون از اینکه تو این 9 سال قحطی جام مرد و مردونه موندی و همه جور نیش و کنایه ای رو به جون خریدی ...

ولی ما دیگه خسته شدیم از لجبازیت !!!!! بسه دیگه...

ما خسته شدیم از جام نیاوردن...

ما خسته شدیم از بس که باید نیش و کنایه های طرفدارای منچستر و چلسی و لیورپول و من سیتی تازه به دوران رسیده رو تحمل کنیم !!!!

ما خسته شدیم از بس که طرفدارای رئال و میلان و لیورپول و بایرن و بارسلونا و منچستر و چلسی ، افتخارات اروپاییشونو میشمارن و ما هم دم از فوتبال زیبا میزنیم!!!!

ما خسته شدیم از بس که طرفدارای رئال و میلان و لیورپول و بایرن و بارسلونا و منچستر و چلسی به ما چشم یه تیم درجه 2 نگاه میکنن !!!!

آقای ونگر !!!!!

شما یه فلسفه ای رو تو این تیم بنیان نهادی و مطمئن باش که این فلسفه بعد از رفتن تو هم ادامه پیدا میکنه... همونجوری که فلسفه بازی کثیف بارسلونا با اومدن هر مربی دیگه ای به کار خودش ادامه میده !!!!


آقای ونگر : بروووووووووووووووووووووو !!!!