خداحافظ دوستان

یعنی بیش از حد هواداریم.تو خود لندن هم فکر نکنم هوادار ها مثل ما باشن.در صورتی که نه هیچ وقت تا اخر عمرمون نمی تونیم بریم بازی ها رو از نزدیک ببینیم و نه می تونیم بازی ها آرسنال رو ببینیم(اکثر ما ها).ولی فکر ذکرمون شده آرسنال . بازیکن خریدن. چهارم شدن . بالاتر از تاتنهام شدم.دیگه خسته شدم.این هواداری که ما داریم می کنیم  فقط به ضرر ماست.فقط مار وعصبی می کنه.آقایون رئسای باشگاه دارن پول به جیب می زنن و آقای ونگر هم که داره هم بازیکن به جهان فوقتبال معرفی می کنه. چی گیر ما میاد؟بابا به خدا من خسته شدم. چقدر بشینیم از توی سایت های پخش زنده با استرس نتایج زنده رو دنبال کنیم و حرص بخوریم؟از کار و زندگی بیافتیم. مگه آرسنال واسه ی من جز ناراحتی چیزی داره که من واسش دارم زندگیم رو می ذارم وقتم رو می ذارم و جونم رو می ذارم و هیچ فایده ای هم نه براب اون داره و نه برای من.بچه ها من دارم از این سایت می رم و دیگه نمی خام هوادار دو آتیشه ی آرسنال باشم.میخام یه هوادار معمولی باشم که هروقت تلویزیون فوتبال داد برم ببینم و از فوتبال لذت ببرم . نه از باختن و بازیکن نخریدن و بازیکن خریدن و مسائل دیگه حرص بخورم.می دونم خیلی ها با حرف های من مخالف هستن ولی من دوست داشتم تجربه و حس خودم رو بگم و از همه ی شما خوبان برای همیشه خداحافظی کنم.خداحافظ هواداری پوچ . بی انتها.