خودخواهی؛ کلید موفقیت مهاجمین

و نکته جالب این بود که توی 90 % از گل هایی که هانری میزنه ، یه بازیکن در موقعیتی شاید بهتر از خودش هست ولی ریسک شوت زدن رو به ریسک پاس دادن ترجیح میده 

این نکته ای بود که همیشه در مورد ژیرو برام مبهم بود ... اگه دقت کرده باشید .. ژیرو بیش از اینکه خودخواه باشه (مثل مهاجمای تاپ دنیا که همیشه شانسشونو امتحان میکنن) به فکر اجرای تاکتیک تیمیه و فقط زمانی که تیم با چند گل جلو افتاده مثل یه مهاجم تاپ عمل میکنه (نمونش بازی برگشت فصل قبل جلوی لیورپول که اون گل فوق العاده رو زد)

برعکسِ ژیرو ، سانچز خودخواهانه عمل میکنه و اغلب گل هایی که زده همینطور بوده و جدیدا چمبرلین هم به این موضوع رسیده و اگه دقت کرده باشید به محض اینکه حس کنه موقعیت شوت داره ، امان نمیده و به طرف چارچوب شوت میزنه (گلی که به چلسی زد دقیقا از همین نکته بود)

این نکته در رمسی هم دیده میشه ولی برای یه هافبک اصلا این خودخواهی خوب نیست

شاید اگه رمسی یه مهاجم میبود ، بیشتر میدرخشید.

هر چقدر خودخواهی برای یه هافبک ، اذیت کننده و غیر حرفه ای هست ، به همون اندازه برای یه مهاجم لازمه و نشون از حرفه ای بودن میده 

توی بازی هایی که از مهاجمای دیگه دیدم ، این نکته (خودخواهی) به چشم میخوره که باعث درخششون میشه 

مهاجمایی مثل آگوئرو ، مسی ، هیگواین ، بنزما ، کریس رونالدو و ...

البته در کنار این خودخواهی ، هوشمندانه عمل کردن هم نکته ی مهمیه که یه مهاجم حداقل باید 60% شانس برای ضربه ش قائل باشه (که آکپوم اینطور نبود و خودخواهانه و بدون هوشمندی تمام موقعیت ها رو از دست میداد که نشون از خامی و دید بسته ش موقع حمل توپ داشت)