دست خودم نیست بخدا ... بدجوری عاشقت شدم

خانه
بلاگ آرسنال
توپچی متعصب
دست خودم نیست بخدا ... بدجوری عاشقت شدم

در آن به تلویزیون سیاه سفیدی برمی گشت که گهگاهی تصاویر را چند بعدی نشان میداد!!! با یک ضربه بر کله اش حالت پخش به نرمال بر میگشت،،،توپ فوتبالم جورابی بود که بصورت دایره ای شکل پر از پارچه کهنه بود...اون روزها صحبت از بازیکنی بنام تیری آنری و تیمی بنام آرسنال در فوتبال و برنامه های ورزشی خیلی داغ بود،.،یک روز پای بازیش نشستم گویی تیری آنری به تنهایی در مقابل یک تیم بازی می کرد... حیرت زده شده بودم...هیجانم با گام های سریع و روانش که همچون برق به سوی هدف می تازید بیشتر و بیشتر می شد ،،،انگار اطمینانی در قلبم بود که می گفت کافیه توپو بدن تیری آنری ...حتمن گل میزنه...آره همینجور بود....تیری اسطوره ای بود که به تنهایی نتیجه را رقم میزد...بلندی قدشان خیلی متحیرم می کرد..۱۱ اسطوره بلند قامت که دیواری پولادین می ساختن...همچون عاشقی که بایک نگاه عاشق معشوقه اش می شود دل به آرسنال بستم...بازی هایش را در صورتی که تلویزیون پخش می کرد حتمن نگاه می کردم،،،با گلزنی های تیری آنری به هوا می پریدم...آرسن ونگر که آن زمان استاد خیابانی او را آرسن ونژه صدا میکرد عجب معماری بود،،، تیمی ساخته بود که هیچ کس حتی منچستری که لیگ برتر در انحصارش بود یارای رقابت با او را نداشتند...عشششششششق می کردم با دیدن بازیکنانی چون آنری،پیرس،برگکمپ،لیونگبرگ،کولوتوره،ویرا،کمپل،لورن ..... همیشه عصرا در دهمون فوتبال بازی میکردم...یک روز از کش شلوارم که کهنه شده بود دستبند کاپیتانی ساختم و با مداد رنگی هایم رویش رنگ قرمز کردم و نوشتم henry

تا زنده ام آرسنال با من است....خاطرات شیرینی باهاش دارم...هیچ چیز و هیچ کس نمییییییییتواند بین من و آرسنال فاصله بیاندازد....

با دیدن کلیپهای قدیمیش که تداعی تیم شکست ناپذیرش است اشک شوق سراسرم را میگیرد....آرزویم بوسیدن چمن وهایبوری است...دوست دارم از نزدیک بر پیشانی تیری آنری که شروع کننده خاطرات فوتبالم است تشکر کنم.....

من عمار ar3naliam