اورتون ۰-۰ آرسنال

از اونجایی که اصلا بازی جذابی نبود (هرچند بد دفاع نکردیم) از بازی میگذریم و به انتخاب میکل آرتتا به عنوان سرمربی میپردازیم

برای دوستانی که مطلع نیستن باید بگم که میکل آرتتا موقعی که خداحافظی کرد بلافاصله وارد مربیگری شد و عضو اصلی کادر پپ گواردیولا شد ، استعداد مربیگریش رو پوچتینو و پپ و ونگر قبل از اینکه بخواد اسمش حول و حوش آرسنال بیاد بهش اشاره کردن ؛ در واقع میشه گفت با فاکتور فنی و درک تاکتیکی ای که از آرتتا سراغ داریم بیشتر نگرانی بنده مباحث غیر فنیه ، توی مباحث فنی حتی مصاحبه های بازیکنای سیتی هم مشخص میکنه آرتتا چه سطحی داره

توی بحث رهبری و مدیریت تیم به نظرم یحث انتخاب کادر مهمه ، کادر تیمی که آرتتا میخواد توش سرمربی باشه اگه زیاد جوان و کم تجربه باشه کار رو براش سخت میکنه ، یعنی حتما یه مربی با سابقه و مدیر باید توی کادرش باشه ، فعلا خبر ها میگن 6 مربی میخواد و مربی گلرها و مربی جوانان (مرته) و کمک مربیش (فردی) رو خبرگزاری ها نام میبرن ، ولی سه نفر بقیه کادرش هنوز مشخص نیست ، که امیدوارم هوشمندانه انتخاب بشه ، انتخاب هوشمندانه کادر فنی چیزیه که فرگوسن و ونگر توی اوج ناشناخته بودنشون تونستن باهاش به موفقیت برسن

بحث تجربه به نظر من زیادی بولد شده ، یادمون باشه که میکل درواقع 5 امین مربی جوان تیممونه! و از لحاظ سابقه نتیجه بدی با جوانان نگرفتیم.  اگه فاکتور سن رو کنار بذاریم ما حتی توی تاریخمون انتخابهای عجیب تر از این هم داشتیم که به نسبت موفق هم بودن. معروف ترینشون شخص آرسن ونگر که گزینه آلترناتیو روزنامه ها برای آرسنال کرایوف فقید بود! یعنی همیشه هم این جوان گرایی یا کم تجربگی مربی توی باشگاه بزرگ نتیجه بدی نمیده.

دومین چالش بزرگ آرتتا حفظ کردن بازیکنان مهم تیمه ، ژاکا به نظر قصد ترک تیمو داره که اگه زود انجام بشه دست آرتتا رو برای یک خرید باز میکنه ولی اوبا و لاکا تقریبا غیرقابل جایگزین کردن هستن و باید یه طوری قانع بشن که حداقل تا آخر فصل به آرتتا برای تغییر اوضاع مهلت بدن. چون نیم فصل زیادی برای ایجاد تغییری به این بزرگی نزدیکه و انتظار غیر منطقی ای از آرتتا نمیشه داشت.

درباره بحث های قبل از انتخاب آرتتا و گزینه های آلترناتیوش من زیاد موافق الگری ، نونو و انچلوتی نبودم ، براساس سوابق یا سیستم بازیشون ؛ ولی پوچتینو ،راجرز ، ناگلزمن ، کومن و تنهاگ مربیهای بهتری از آرتتا برای این موقعیت بودن که بجز پوچ که آزاد بود (و قبل از آزاد شدن پوچ مورینیو آزاد بود) بقیه تقریبا جداکردنشون از تیمشون محال بود . که خب پوچتینو هم خیلی زود بخاطر صحبتای قدیمیش درباره نرفتن به بارسا و آرسنال از لیست مربیای ممکن خط خورد. توی شرایط مالی و کیفی که ما هستیم "شاید" بهترین گزینه اعتماد به آرتتا بود که انجام شد. البته به نظر من باید یا زود برای مورینیو حرکت میشد یا یه خرج بزرگ برای آزاد کردن راجرز یا کومن صورت میگرفت که مالکای آرسنال نشون دادن این مورد هیچ وقت جزو گزینه ها نبوده.