رابرت پیرس

رابرت امانوئل پیرس متولد 29 اکتبر 1973

او به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ آرسنال در نظر گرفته می‌شود. پیرس قبل از حضورش در آرسنال برای باشگاه‌های متز و مارسی بازی می‌کرد، جایی که او سه جام حذفی و دو عنوان قهرمانی لیگ برتر، از جمله فصل شکست ناپذیر 04-2003 را به دست آورد. پیرس، ملی‌پوش سابق فرانسه، 79 بازی ملی بین سال‌های 1996 تا 2004 برای کشورش انجام داد، از جمله قهرمانی در جام جهانی 1998 و یورو 2000.

او در تیم منتخب سال 2001/02، 2002/03 و 2003/04 حضور داشته است، بهترین بازیکن مسابقات جام کنفدراسیون‌ها 2001، بهترین بازیکن سال FWA برای فصل 2001/02 بود. بهترین بازیکن جوان سال لیگ یک فرانسه برای فصل 1995/96، و توسط پله در FIFA 100 گنجانده شد. او همچنین از سوی هواداران آرسنال به عنوان ششمین بازیکن برتر تاریخ باشگاه انتخاب شد. پیرس بیشتر دوران حرفه‌ای خود را به عنوان یک وینگر چپ بازی کرد، اما می توانست در تمام خط میانی یا در موقعیتی بازی کند که از خط حمله حمایت کند.

سال های اول

پیرس در ریمز فرانسه از پدری پرتغالی و مادری اسپانیایی به دنیا آمد. پیرس بیشتر دوران کودکی خود را با پوشیدن دو پیراهن فوتبال گذراند که نشان دهنده وفاداری تقسیم شده او بود. یکی پیراهن بنفیکا (پدرش طرفدار این تیم بود) و دیگری پیراهن رئال مادرید. پیرس اعتراف کرد که در مدرسه مشکل داشت زیرا در آن زمان نمی‌توانست به خوبی فرانسوی صحبت کند، زیرا والدینش فقط اسپانیایی و پرتغالی صحبت می‌کردند. اشتیاق او به فوتبال از پدرش آنتونیو به ارث رسیده بود که با Les Corpo، یک تیم محلی بازی می‌کرد و هر شنبه شب پیرس بازی او را تماشا می‌کرد. پیرس در سن 15 سالگی مدرسه را رها کرد و رویای حرفه ای خود را در فوتبال با یک دوره دو ساله مدرک ورزشی در ریمز آغاز کرد. به اصرار مادرش، پیرس در تیم ریمز ادامه داد و در نهایت چهار سال بعد فراخوانده شد.

متز و مارسی

پیرس فارغ التحصیل آکادمی جوانان متز است و اولین بازی خود برای بزرگسالان را در سال 1993 مقابل لیون انجام داد. در طول شش فصل حضورش در آنجا، او 43 گل در 162 بازی به ثمر رساند و قهرمان جام حذفی شد که باعث شد در سال 1998 با مبلغ 5 میلیون پوند به المپیک مارسی نقل مکان کند. اولین فصل او باعث شد که مارسی با یک امتیاز قهرمانی در لیگ فرانسه در فصل 1998/9 را از دست بدهد (او حتی در سال قبل نیز با متز با تفاضل گل نایب قهرمان شد) و آنها همچنین در فینال جام یوفا 1999 به پارما باختند. فصل دوم او شاهد انبوهی از مشکلات درون و بیرون زمین بود که باعث شد در پایان فصل باشگاه را ترک کند.

آرسنال

2000/01

پیرس در سال 2000 پس از رقابت سخت رئال مادرید و یوونتوس با مبلغ 6 میلیون پوند توسط آرسنال به خدمت گرفته شد و جایگزین مارک اورمارس شد که با 25 میلیون پوند به بارسلونا رفته بود.

او اولین بازی خود را به عنوان بازیکن تعویضی در 19 اوت 2000 مقابل ساندرلند انجام داد. در ابتدا فرم پیرس بی تفاوت بود و عده‌ای پس از اظهار نظر او مبنی بر اینکه بازی در انگلیس بیش از حد فیزیکی است، انتقاد کردند. با این حال، او به آرامی شروع به بازیافتن فرمی که در متز نشان داده بود، کرد و در اکتبر 2000 یک گل انفرادی عالی به ثمر رساند، اولین گل او برای آرسنال، در برابر لاتزیو در لیگ قهرمانان اروپا 2000/01.

چند روز بعد او اولین گل خود در لیگ را در پیروزی 2-1 مقابل وستهم به ثمر رساند. پیرس در طول دوران حضورش در آرسنال عادت داشت مقابل تاتنهام گلزنی کند، کاری که او 8 بار انجام داد. اولین مورد از این گل‌ها در یک بازی لیگ در 31 مارس 2001 رخ داد که آرسنال 2-0 پیروز شد. یک هفته بعد او دوباره به تاتنهام گل زد، این بار در نیمه نهایی جام حذفی. با این حال، آرسنال در فینال جام حذفی با نتیجه 2-1 به لیورپول باخت. پیرس گل آرسنال را برای فردی لیونبرگ ساخت.
 
2001/02

در فصل 2001/02، پیرس به طور کامل با بازی در انگلیس کنار آمد و یکی از بهترین فصل های خود را سپری کرد. پیرس گل های فوق العاده‌ای را مقابل میدلزبورو و استون ویلا به ثمر رساند. در مقابل استون ویلا، پیرس یک توپ بلند توسط فردی لیونبرگ را تعقیب کرد و آن را از روی سر پیتر اشمایکل وارد دروازه کرد.

پیرس همچنین در تساوی 1-1 مقابل تاتنهام در وایت هارت لین گلزنی کرد، که آغاز 5 فصل متوالی گلزنی در خانه تاتنهام بود. او آقای پاس گل لیگ برتر شد و به عنوان بهترین بازیکن سال FWA و بهترین بازیکن فصل آرسنال انتخاب شد، زیرا آرسنال قهرمان لیگ شد.

پیرس برای دنیس برکمپ پاس گل به یاد ماندنی خود را مقابل نیوکاسل به ثمر رساند. با این حال چند هفته بعد پیرس در مقابل همان حریف در جام حذفی از ناحیه رباط صلیبی آسیب دید (بازی که قبلاً در آن گل زده بود). این اتفاق باعث شد که او در فینال جام حذفی 2002 و جام جهانی 2002 با فرانسه بازی نکند.

2002/03

پس از یک دوره مصدومیت طولانی، پیرس در نوامبر 2002 به عنوان یار تعویضی مقابل اوسر در لیگ قهرمانان اروپا بازگشت. اگرچه پیرس در ابتدا کار را سخت دید، اما در نهایت به فرم اصلی‌اش بازگشت و در 20 شروع آن فصل 14 گل در لیگ برتر به ثمر رساند، از جمله هت تریک مقابل ساوتهمپتون در روز ماقبل آخر فصل. از دیگر نکات برجسته، دو گل به فولام، که باعث پیروزی آرسنال در آخرین لحظات بازی شد، و گلش در وایت هارت لین بود. پیرس به عنوان بهترین بازیکن ماه لیگ برتر در فوریه 2003 انتخاب شد. پیرس فصل خود را با زدن گل پیروزی در فینال جام حذفی مقابل ساوتهمپتون به پایان رساند.

 
2003/04

او بخش مهمی از قهرمانی آرسنال در لیگ برتر در فصل 2003/04 بود، که آنها به آن دست یافتند، شکست ناپذیر ماندند و اولین باشگاه انگلیسی بود که در 115 سال اخیر این کار را انجام دادند. پیرس و تیری آنری نقش مهمی در آن فصل داشتند و در مجموع 57 گل در تمام رقابت‌ها به ثمر رساندند. پیرس شروعی کند در این فصل داشت، با تنها یک گل (در مقابل اورتون) قبل از اکتبر و یک گل شگفت انگیز مقابل لیورپول در آنفیلد، فصل را آغاز کرد. پیرس تکنیک، مهارت و تمام کردن عالی خود را به هواداران فوتبال نشان داد، به ویژه با گل هایش در مقابل لیورپول، بولتون و لیدز.

او توپ را از کلود ماکلله ربود و با دویدن به سمت محوطه جریمه، ویلیام گالاس و جان تری را به سمت خود کشید تا فضای کافی برای پاتریک ویرا ایجاد شود تا با گلر چلسی تک به تک شده و پس از آن گلزنی کند. آرسنال با گل ویرا که گل تساوی را به ثمر رساند، آن بازی را 2-1 برد. آرسنال در ادامه فصل هرگز جایگاه اول جدول را از دست نداد. در اولین بازی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل چلسی، پیرس موفق شد با ضربه سر دروازه را باز کند که پس از گلزنی گودیانسن برای چلسی منجر به گل تساوی آرسنال شد. با این حال، آرسنال پس از باخت 1-2 در بازی برگشت، با گل دقیقه 87 وین بریج، حذف شد.

پیرس همچنین در خانه و خارج از خانه مقابل تاتنهام گلزنی کرد. او مهارت های گلزنی خود را در گلی به تاتنهام در وایت هارت لین زد نشان داد و گل دوم را برای آرسنال به ثمر رساند. تاتنهام حاضر به تسلیم نشد و تساوی 2-2 را به دست آورد. با این وجود، آرسنال پس از بازی قهرمان لیگ شد. پیرس آن فصل را با 14 گل و 7 پاس گل در لیگ برتر به پایان رساند. او دومین گلزن برتر آرسنال (پس از تیری آنری) بود و تعداد مشترک پاس گل (به همراه دنیس برکمپ) در آن فصل داشت.

2004/05

در این فصل، پیرس با 14 گل، پس از هم تیمی اش تیری آنری و اندرو جانسون از کریستال پالاس، نفر سوم جدول گلزنان لیگ برتر قرار گرفت. پیرس همچنین دومین مدال جام حذفی را به دست آورد. او در نیمه نهایی مقابل بلکبرن گلزنی کرد و سپس آرسنال در فینال در ضربات پنالتی منچستریونایتد را شکست داد. پیرس در نیمه دوم وقت اضافه در آن مسابقه جای خود را به ادو داد.

 
2005/06

در طول این فصل، پیرس فصل را ضعیف آغاز کرد و بازیکنانی مانند فردی لیونبرگ، خوزه آنتونیو ریس و الکساندر هلب در هر دو جناح به او ترجیح داده شدند. هر چند با ادامه فصل، فرم پیرس بهتر شد و در مجموع از رقبای خود پیشی گرفت، علیرغم یک پنالتی عجیب با تیری آنری در مقابل منچسترسیتی، زمانی که پیرس سعی کرد آن را به آنری پاس بدهد اما توپ را از دست داد و پنالتی از دست رفت.

نکات مهم در لیگ آن فصل شامل گلزنی در وایت هارت لین برای پنجمین فصل متوالی (هشتمین و آخرین گل او مقابل تاتنهام) برای کمک به آرسنال برای تساوی 1-1 و همچنین گلزنی در آخرین بازی در هایبوری مقابل ویگان بود. پیرس نقش مهمی در بازی اول یک چهارم نهایی آرسنال در لیگ قهرمانان مقابل یوونتوس داشت، جایی که آرسنال 2-0 پیروز شد. پیرس با موفقیت روی پای پاتریک ویرا تکل زد و توپ را به تیری آنری داد که به فابرگاس پاس دهد تا اولین گل آرسنال به ثمر برسد.

پیرس آخرین بازی خود را برای آرسنال در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا در پاریس انجام داد که در نهایت آرسنال با نتیجه 2-1 شکست خورد. با این حال، پیرس تنها پس از 18 دقیقه تعویض شد، زمانی که ینس لمن اخراج شد و مانوئل آلمونیا به جای او وارد زمین شد. پیرس بعداً گفت که تصمیم ونگر برای تعویض او، او را "کشت'': "این واقعیت که من تعویض شدم و فقط 18 دقیقه اجازه بازی داشتم، دردناک است، انکار آن خالی از لطف نیست... ونگر این را می داند و ما هنوز در مورد آن صحبت می کنیم. هرگز قبول نخواهم کرد که او تصمیم درستی گرفته است."

خروج از آرسنال

در طول فصل 2005/06، پیرس با آرسنال بر سر قرارداد دو ساله جدیدی گفتگو کرد. مطابق با سیاست باشگاه در مورد بازیکنان بالای 30 سال، پیرس تنها به مدت 12 ماه تمدید قرارداد خود را دریافت کرد که در ژوئن 2006 به پایان می‌رسید. در می 2006، پیرس پس از یک ماه گمانه زنی با پیشنهاد ویارئال موافقت کرد و در این مدت او و آرسنال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا ویارئال را شکست دادند. یکی از دلایل اصلی که پیرس برای ترک آرسنال بیان کرد این بود که او احساس می‌کرد دیگر گزینه اول آرسن ونگر نیست. پیرس گفت: "باید بگویم در این فصل ناامیدی هایی داشتم. به عنوان مثال، من اغلب روی نیمکت بودم.'' پیرس علاوه بر این اعلام کرد که تصمیم ونگر برای کنار گذاشتن او در فینال لیگ قهرمانان اروپا نشان داد که او از چشمان سرمربی فرانسوی‌اش افتاده است.

پیرس گفت که از اعتماد نکردن ونگر دیگر به او خسته شده است و این عامل مهمی بود که او را متقاعد کرد که زمان رفتن از آرسنال فرا رسیده است. در برنامه رسمی روز بازی آرسنال برای بازی مقابل ویگان در 11 فوریه 2007، پیرس ناراحتی خود را از تعویض زود هنگام در فینال لیگ قهرمانان نشان داد. پیرس تصریح کرد: خیلی ناامید شدم، وقتی شماره ام را روی تابلو داور چهارم دیدم که باید تعویض شوم، باورم نمی‌شد. این آخرین بازی من پس از شش سال حضور در باشگاه بود، یک فینال لیگ قهرمانان اروپا در حضور تمام خانواده‌ام در پاریس، جایی که قهرمان جام جهانی شدم و فقط 12 دقیقه طول کشید. این خیلی سخت بود. در 11 جولای 2008، هواداران آرسنال پیرس را به عنوان ششمین بازیکن برتر باشگاه در تمام دوران انتخاب کردند.

ویارئال

در می 2006، پیرس با قراردادی دو ساله به ویارئال پیوست. او در انتقالی آزاد به این تیم ملحق شد و به دوران شش ساله خود در آرسنال پایان داد. پس از حذف ویارئال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال 2006 توسط آرسنال، سرمربی ویارئال، مانوئل پلگرینی، قصد داشت پیرس یا تیری آنری از آرسنال را به خدمت بگیرد. او اولین گل خود را برای این باشگاه در تساوی 3-3 پیش فصل با نیوکاسل در 5 اوت 2006 به ثمر رساند. با این حال، در 18 آگوست 2006، پیرس در بازی دوستانه مقابل کادیز به رباط صلیبی زانوی چپ خود آسیب رساند و برای رفع این مشکل به عمل جراحی اصلاحی نیاز داشت، که او را به مدت هفت ماه از میادین دور نگه داشت. پیرس سرانجام از مصدومیت زانو بهبود یافت و اولین بازی خود را در لیگ برای ویارئال به عنوان بازیکن تعویضی در دیدار با رئال سوسیداد در 17 مارس 2007 انجام داد.

پیرس اولین گل لیگ خود را در بازگشت از مصدومیت در تساوی 3-3 خارج از خانه مقابل رئال بتیس در 31 مارس 2007 به ثمر رساند. پس از سه بازی به عنوان بازیکن تعویضی، پیرس اولین بازی ثابت خود را برای ویارئال در 22 آوریل 2007 مقابل بارسلونا انجام داد. او دروازه حریف را باز کرد تا بارسلونا را با نتیجه 2-0 شکست دهد و انتقام زودهنگام خود را از بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا در ماه مه گذشته گرفت. در 13 مه 2007، در پیروزی 4-1 در اوساسونا، پیرس گل دقیقه هفتم را به ثمر رساند تا ویارئال به تلاش خود در اواخر فصل برای کسب مقام اروپایی ادامه دهد. این روند، ویارئال را که بدون او در رده یازدهم قرار داشت، در عرض شش هفته به آستانه قهرمانی در جام یوفا رساند. ویارئال فصل را در رده پنجم به پایان رساند، جایی که پیرس نقش مهمی در کمک به ویارئال داشت تا هر یک از هشت بازی آخر خود را با پیروزی پشت سر بگذارد و به جام یوفا راه یابد.
 
در فصل 2007/08 ویژگی های رهبری پیرس به ویارئال کمک کرد تا از هشت بازی ابتدایی خود در شش بازی پیروز شود. در مقابل بارسلونا در ال مادریگال، تکنیک پیرس دو پنالتی را برای زیردریایی زرد به ارمغان آورد که توسط کاپیتان مارکوس سنا به گل تبدیل شد. ویارئال در نهایت پس از رئال مادرید در رده دوم لالیگا قرار گرفت که بهترین رتبه آنها در تاریخ لیگ بود. در سال 2009، پیرس در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به مصاف تیم سابقش آرسنال رفت و در بازی اول در دقیقه 70 به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد و 90 دقیقه کامل را در ورزشگاه امارات بازی کرد. ویارئال در مجموع 4-1 شکست خورد، اما پیرس از طرفداران آرسنال که نام او را در هر دو بازی به زبان آوردند، واکنش گرمی دریافت کرد. در می 2010 به پیرس گفته شد که قراردادش تمدید نخواهد شد و او باید در تابستان به دنبال یک باشگاه جدید باشد.

استون ویلا

پیرس به انگلیس بازگشت و در لندن کولنی، زمین تمرین آرسنال تمرین کرد تا سطح آمادگی بدنی خود را بالا نگه دارد. در اکتبر 2010، گزارش شد که باشگاه کراولی قصد داشت با پیرس در مورد پیوستن به آنها برای مدتی از فصل صحبت کند، اما ایجنت این بازیکن گفت که آنها "از هیچ علاقه ای" از سوی آن باشگاه مطلع نیستند. در 16 نوامبر 2010، مربی استون ویلا ژرارد هولیه در حال مذاکره با نمایندگان پیرس بود. در 18 نوامبر، این هافبک 37 ساله با قراردادی 6 ماهه به استون ویلا پیوست. او اولین بازی خود در ویلا را در لیگ برتر در 21 نوامبر به عنوان یار تعویضی در نیمه دوم انجام داد، اگرچه باشگاه جدیدش 2-0 توسط بلکبرن شکست خورد.

ورود پیرس به باشگاه توسط بسیاری از بازیکنان ارشد ویلا از جمله گابریل آگبونلاهور و استوارت داونینگ تحسین شد. پیرس اولین گل خود را برای استون ویلا در برد 3-1 جام حذفی مقابل بلکبرن در 29 ژانویه 2011 به ثمر رساند. شروع بعدی او نیز برابر بلکبرن در لیگ برتر در 26 فوریه بود. عملکرد او در پیروزی 4-1 ویلا توسط Sky Sports به عنوان "تاثیرگذارترین" بازی او از زمان پیوستن به باشگاه توصیف شد. در اوایل ماه مارس، پیرس اعلام کرد که مایل است برای فصل 2011/12 در استون ویلا بماند. ژرارد هولیه به این ادعا پاسخ مثبت داد، اما اعتراف کرد که تا تابستان 2011 تصمیمی گرفته نخواهد شد. با این حال، او در 27 می 2011 پس از پایان فصل 2010/11 توسط باشگاه بازیکن آزاد اعلام شد. در سپتامبر 2011 پیرس به عنوان مهمان برای تیم هیبرنیان در مسابقه خداحافظی ایان موری در ایستر رود ظاهر شد.

اف سی گوا هند (بازنشستگی و مربیگری)

در سپتامبر 2013، پیرس به عنوان مهمان برای استون ویلا در مسابقه خداحافظی استیلیان پتروف در سلتیک پارک ظاهر شد. در ژوئیه 2014، پیرس اعلام کرد که بازگشتی برای راه اندازی سوپر لیگ هند دارد. در 2 سپتامبر 2014، او با اف سی گوا قرارداد امضا کرد. این بازیکن 40 ساله از دوران بازنشستگی خارج شد تا برای گوا، یکی از 8 تیم لیگ تازه تاسیس هند بازی کند و کاپیتان این تیم بود. ''برای من پروژه و اشتیاق به بازی بسیار مهم است. هند به یک شروع نیاز دارد. باید پیشرفت کنی و برای من این مهم بود. از آمریکا و قطر پیشنهادهایی داشتم اما می‌خواستم بخشی از شروع جدیدی برای ورزش در هند باشم. در مورد شرایط، همه ما در مورد آنها می‌دانیم اما من آماده هستم و سخت تمرین می کنم.''

پیرس به طور منظم در زمین تمرین آرسنال حضور دارد و از امکانات باشگاه برای حفظ تناسب اندام استفاده می‌کند و اعلام کرد که با آرسن ونگر در مورد بازی در هند صحبت کرده است. پیرس اولین بازی خود را در لیگ برای گوا در 15 اکتبر 2014 در شکست 2-1 مقابل چنایین انجام داد. در 25 اکتبر 2014، او به دلیل توهین به سرمربی اتلتیکو د کلکته، دو جلسه محروم شد. او اولین گل لیگ خود را در 13 نوامبر 2014 در پیروزی 4-1 خارج از خانه مقابل دهلی دیناموس به ثمر رساند. پیرس در 13 مارس 2015 از گوا جدا شد. در 25 فوریه 2016، پیرس از فوتبال حرفه‌ای خداحافظی کرد. از سال 2016، پیرس به عنوان مربی فوتبال با تیم اصلی آرسنال کار خود را آغاز کرد.

حرفه بین المللی

پیرس بخشی از تیم‌های قهرمان فرانسه در جام جهانی 1998 و یورو 2000 بود، اما به دلیل مصدومیتی که در بازی برای آرسنال متحمل شد، مجبور شد جام جهانی 2002 را از دست بدهد. او همچنین در بازی های المپیک 1996 و یورو 2004 بازی کرد. با این حال، اختلاف با سرمربی تیم ملی فرانسه، ریموند دومنک در اواخر سال 2004، دوران پیرس در تیم ملی را پایان داد. او 79 بازی ملی برای کشورش انجام داد و 14 گل به ثمر رساند. او برنده جوایز توپ طلا و کفش طلا در جام کنفدراسیون ها 2001 در کره جنوبی و ژاپن شد. پیرس در طول دوران حرفه‌ای بین‌المللی خود یک پاس گل طلایی به دیوید ترزگه در فینال یورو 2000 داد.

 
زندگی شخصی

در سال 1992، در اولین سال حضور خود در متز، پیرس با همسر اول خود، ناتالی آشنا شد. این دو به مدت شش سال در کنار هم زندگی کردند و در سال 2003 از هم جدا شدند. پیرس به دیلی میرور گفت که طلاق از نظر حرفه ای روی او تأثیر گذاشت و تمرکز او را مختل کرده بود. مدت کوتاهی پس از جدایی از ناتالی، پیرس از طریق دوستان مشترک جسیکا لماری، مدل فرانسوی را ملاقات کرد. در 10 اوت 2005، او اولین فرزند این زوج به نام نایا را به دنیا آورد. از آن زمان، لماری و پیرس ازدواج کردند و صاحب پسری به نام تئو شدند که در 11 ژوئیه 2007 به دنیا آمد. در 17 ژانویه 2012، پیرس سفیر فوتبال پایه شد، یک سازمان غیرانتفاعی بین المللی که از قدرت فوتبال برای آموزش، الهام بخشیدن و بسیج جوامع برای جلوگیری از گسترش HIV استفاده می‌کند.