به یاد یک مرد

هنوز حرکاتت تو ذهنومه. دریبل زدنات جلو چشامه.

مرد یخی. اسطوره .مرد . هنوزم وقتی بهت فکر میکونم اشک تو چشام جمع میشه.

تویی که چمن سبز افتخار کرد که قدم روش گذاشتی.
تویی که قلب هزاران آرسنالی رو به تسخیر خودت درآوردی.مو یکی مخلصتم
 بعد 8 سال هنوز هم هیچکی جای تو رو نگرفته. هنوز هم هر روز وقتی چشمامو باز میکونم اولین چیزی که میبینوم عکس توئه.
خیلیا تیتی رو بهتر از تو میدونن. ولی مو هنوز هم تو رو بهترین تو میبینوم.
هیچ وقت آرامشت وقتی توپ زیر پاته رو فراموش نمیکونم.
میدونی چغدر تمرین کردوم تا یه روزی مثل تو وقتی دو نفر دورمه گرفتن هول نشوم.
ولی نشد. چطور وقتی هزاران نفر چشماشونه به تو دوختن که توپ زیر پاته هول نمیکنی.هنوز یادم نفرته گلی که به نیوکاستل زدی.
هنوزم به عشق تو عشق آرسنال تو سینمه. تویی که آرسناله نشونوم دادی.هنوزم آرزوم اینه که یه بار ببینمت.هنوزم عشق مونی.



دنیس عزیز. بعد تو مردی تو آرسنال ندیدم.
ولی یکی هست که حرکاتش.پابه توپیش.راه رفتنش خیلی شبیه توئه. شاید هم فقط من شبیه میبینم.حتی صورتش هم تو رو یادم میندازه. تعصبش مثل توئه.
آره جک کوچلوی آرسنالو میگم. که قراره مرد بزرگ آرسنال بشه.

بزار ببینیم بالاخره بعد چندین سال مردی مثل تو میاد


دوستان ببخشید اگه جالب نبود و وقتتونو گرفتم. ولی گاهی آدم دلش میخواد همون آدم دوباره برگرده و تیمو قهرمان کنه. ولی وقتی میبینه نشدنیه شاید یاد کردن ازش کمی آرامش بیاره