دیکتاتوری با چکمه های قرمز و سپید

بحثی که این چند روزه در جریانه و عملکرد ضعیف آرسنال مورد نقد رسانه ها بوده . فعلا و در پست اولم میخوام که بهانه جویی های همیشگی رو زیر سوال ببرم .

فقط  چند نکته رو اشاره میکنم که توجه به اونها میتونه جالب باشه :

* اینکه اگه آرسنال توان رقابت با تیم هایی مثل منچستر یونایتد رو نداره و اینو هم خود تیم دست اندر کار ترانسفر آرسنال و هم خود آقای ونگر که اون هم بخشی از تصمیم گیرندگان در این تیمه ، میدونن ، با توجه و استناد به مصاحبه های ونگر  ، استعداد های تهاجمی موجود در این پنجره نادر و بعضا صفر بودند ، چرا آرسنال برای تقویت بخش های دیگر زمین خود تلاش نکرد؟آیا تیم به درجه ای از عمق و کمال  رسیده که فقط در فاز تهاجمی و اون هم مهاجم نوک ضعف داره؟

* نکته ی  بالا برای رد توجیه ِ خرید نکردن با فرضیه ی نبود مطلق ِمهاجم مطرح شده .

*  حالا بریم سراغ بحث در مورد گزینه های جابجا شده ی تقریبا قابل قبول تابستانی و اینکه آیا میشد که یکی از این چند گزینه ی برتر  ، فردی ترکیب تیم رو تقویت کنه یا نه . اسم ها از این قرارند :

لوئیز آدریانو ، کارلوس باکا ، استفان یووتیچ ، ادین ژکو ، سیمونه زاتزا ، لوسیانو ویتو و جکسون مارتینز .

* با اینکه آنقدر ها هم گزینه ها به صفر میل نمیکنند و چون ما هم قرار نیست که 2 یا 3 مهاجم جذب کنیم (باتوجه به بودجه و لیست تیم) ، بازیکنانی مثل لوئیز ادریانو که 9 گل در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا به ثمر رسوند و با رکورد کریستیانو رونالدو از این نظر برابری کرد و همچین کارلوس باکا که مهم ترین بازیکن سویا در راه قهرمانی در لیگ اروپا و نمایش های تحسین برانگیز این تیم آندلوسی نقشی انکار ناپذیر داشت ، اولی که فقط 8 میلیون یورو هزینه داشت ، چون فقط یک سال با تیم سابق اوکراینیش قرارداد داشت و حاضر به تمدید نبود و دومی هم بند جداسازی 30 میلیون یورویی داشت ، قابل دسترسی بودند .

*این دونفر با فرض اینکه یووتیچ و ژکو از سوی سیتی قابل فروش به تیمی دیگر از جزیره نیستند یا سیمونه زاتزا که احتمالا مورد توجه اکثریت هواداران نیست ، بهترین گزینه ها برای خرید بودند و میشد یکی را اضافه کرد . (برای نخریدن ویتو و مارتینز دلیلی به محکمی گزینه های قبل موجود نیست)

* یک نکته در مورد دو گزینه ی مطرح شده اینه که آیا کیفیتی بیشتر از مهاجمان کنونی در نوک زمین آرسنال دارند یا نه که بعید میدونم کسی مخالف باشه الان . نکته ی دوم اینه که آیا میلان که سال گذشته به خاطر حضورش در جایگاه دهم جدول سری آ ، از حضور در تورنومنت های اروپایی محرومه ، و اینکه به خاطر قدرت خرید بالای اقتصادی تیم های جزیره ، آیا آرسنال نمیتوانست که یکی از این دو بازیکن رو در این قحطی مهاجم، با سرعت عملی بیشتر، حداقل برای یکی دوفصل به خدمت بگیره؟

* بحث مهاجم رو فراموش کنین . فکر کنید که فقط پاراگراف ستاره ی اول رو تا به حال خوانده اید . اگر مهاجم موجود رو برای جذب تیممون با متر دوستان همیشه حامی ، برابر صفر بود و اگر هم بود تیمی مثل منچستر یونایتد ، اجازه ی خودنمایی رو به آرسنال نمیداد ، چرا با وجود این همه آگاهی!!!!!  باز هم تیم تصمیم گیرنده و شخص اول نیمکت اندرخم یک کوچه ی شب و روز تلاششان ماندند؟ آن هم با دستانی کاملا خالی!!!!

چرا برای بازیکنانی مثل اشنایدلین ، کوندوگبیا و کریکوویاک که در صورت اقدام در "زمان مناسب" ، برای تقویت میانه ی زمین کاری نکردند ؟

حتی بازی ضعیف کوکلن در برابر وستهام که با تعویض آقای همیشه مدبر و دانا ، به اصطلاح دوستان ، اقدامی به موقع برای تنها گزینه ی موجود (کریکوویاک) نکردند؟

پیشنهاد برای جابجایی در چند روز پایانی انتقالات در سال منتهی به یورو ، آن هم برای یکی از مهم ترین بازیکنان لهستان ، چیزی بیش از یک شوخی یا شاید یک ژست سیاسی/نقل و انتقالاتی در این پنجره نبود ، که بگویند ما شب و روز در تلاش بودیم ولی نشد ، مثل مالکیت توپ 60 درصدی و گل نشدن های مکرر ِ مکرر شوت دوستان در تیم .(باتشکر از دیلینی و کولوچینی که مهم ترین بازیکنان خط حمله ی آرسنال در این 4 بازی بودند)

کلا ما به نشد ها دلایلی جالبی اضافه میکنیم که همچنان آرمان جاه طلبی های نفر اول کادر فنی را زنده بنمایانیم . اینکه نشد ها با آدم های بیکاری که فقط حرف زدن را بلدند و اسمشان تیری ، جیمی ، گری و پل بزرگ نمایی میشود را نمیدانیم با کدام ذره بین به حالت عادی و غیر بزرگ نمایی شده ، برگردانیم .

حال آنکه عدم اعتقاد کافی به اضافه کردن هافبک دفاعی که از مهم ترین پست های لیگ فرسایشی و فیزیکی جزیره ، در طول سالیان ، با نخریدن "کیفیت" های لازم در سال های بعد از کنار رفتن زوج ژیوا (ژیلبرتو و ویرا) به خاطر یک بازیکن که حتی به پدر فوتبالی خود هم رحم نکرد و با ادامه دادن این راه آنهم سرسختانه تر با گزینه هایی مثل ارتتا و فلامینی ، سر انجام با ظهور مسیحشان(کوکلن) که امیدی هم از قبل برای دیدارش نداشتند و تیری در تاریکی بود ، برای دوره ای جان به سلامت بردند ولی همیشه ، مثل داستان های شبیه به هم ِ چک و اوزیل همه چیز به خوبی پیش نمی رود ، همانطور که امسال لقمه ای چرب و  "مفت" برای قاپیدن در لحظه ی آخر گیر ایشان نیامد .

جالب اینجاس که خود شخص ِ ونگر در مصاحبه ای در تابستان ، به عدم لزوم اضافه کردن هافبک دفاعی تاکید کرده بود .

در آخر تشکری هم بکنیم از خانواده های محترم چک  و شخص رومن آبراموویچ که مهم ترین عناصر نقل و انتقالاتی این تابستان ِ ششمین تیم ثروتمند دنیا بودند .